Εντελώς τυχαία, πριν μερικές μέρες συναντήσαμε τον φίλο Νίκο, μέλος της Ελληνικής κοινότητας εδώ...Φανερά στενοχωρημένος, κουρασμένος, και απογοητευμένος από την ζωή εδώ, τις συνθήκες, τον καιρό, ανέφερε οτι το σκέφτεται σοβαρά να παρατήσει τη δουλειά του στο πανεπιστήμιο, να πουλήσει τα πάντα (ανάμεσά τους και το ολοκαίνουριο σπίτι του), και να γυρίσει πίσω στην πατρίδα: Να πιάσει ένα δωμάτιο σε ένα νησί, να κοιτάει τον ήλιο το πρωί που ανατέλει, και το απόγευμα που δύει, και να μην τον νοιάζουν ούτε τα ωράρια, ούτε τα συγγράμματα, οι διαλέξεις, οι παραδόσεις των μαθημάτων...Μόνον να κοιτάει τη θάλασσα και τον ήλιο...
Τί να πω, τον καταλαβαίνω: 20 χρόνια μακριά από την Ελλάδα, μόνος, με μια αδελφή στην Αθήνα και μια μάνα με Αλτσχάιμερ σε κλινική (την οποία πληρώνει ο ίδιος από ΄δω) είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για έναν ευαίσθητο άνθρωπο....
Τεσπά, ελπίζω να του περάσει...Και μιας και τον θυμήθηκα για την ανάρτηση, ας του αφιερώσουμε κι ένα τραγούδι, που γράφτηκε για έναν συνονόματό του...Με τον ήλιο της πατρίδας, που τόσο του έλειψε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου