Περι ανωνυμίας στα μπλογκ

Λοπόν, το φετινό καλοκαίρι στη ΝΖ, ήταν το πιο άθλιο καλοκαίρι που έχω ζήσει: Όλο βροχές, συννεφιές, υγρασία, και καθόλου μπάνια στη θάλασσα.... Το καλό είναι οτι μπορέσαμε να πάμε ένα ταξιδάκι στο Βόρειο νησί, και να βγάλουμε πολλές- πολλές φωτό...
Αυτή τη μία βδομάδα που φάγαμε τα χιλιόμετρα με το κουτάλι, στους στενούς, αργούς και κακοτράχαλους ΝΖηλανδικούς δρόμους, μου ήρθε η ιδέα να ανοίξω αυτό το μπλογκ, που είναι το πρώτο που έχω στο όνομά μου: στο παρελθόν έχω ανοίξει άλλα 4, από τα οποία το ένα έκλεισε διαπαντώς, ένα έχει μείνει στάσιμο (λόγω του οτι φιλοξενεί μια συγγραφική μου προσπάθεια  που ολοκληρώθηκε),  καθώς και 2 ακόμα, σε πλήρη λειτουργία....

Στο ένα από αυτά τα 2 (με διαφορετικά ψευδώνυμα και χωρίς σύνδεση το ένα με το άλλο) ποστάρω συχνά-πυκνά φωτό από την χώρα και το ταξίδι του καλοκαιριού, και αναρωτιέμαι κάθε τόσο, αν κάποιος που επισκέπτεται το μπλογκ, εκτός από το να κοιτά και να "παίρνει" τις φωτό για να τις βάζει φόντο στο pc  του, να τις χρησιμοποιεί και με άλλους σκοπούς (θα έγραφα μερικούς, αλλά καλύτερα ας μην βάζω ιδέες ;)

Και σκέφτομαι, οτι κανένας απολύτως δεν είναι ασφαλής, και πώς ότι πεις, γράψεις, δείξεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου...Αλλά επίσης και πώς παρά την ανωνυμία, τα ψευδώνυμα και όλα, ποτέ κάποιος δεν είναι απόλυτα κρυμμένος, και πώς υπάρχουν τρόποι να σε βρει κάποιος αν θέλει και ξέρει, ή αν είναι δικτυωμένος καλά...

Πάντως, οι περισσότεροι από μας, ανοίξαμε τα μπλογκ μας για την πλάκα μας, εν είδει ηλεκτρονικού ημερόλογίου, ή σαν ένα παράθυρο στον έξω κόσμο...Και παρά τα όσα ακούμε να συμβαίνουν, την κούραση ή την ανία -που κατα καιρούς μας πιάνει-, μιλώντας για μένα προσωπικά, πρέπει να παραδεχτώ, πώς ξενιτιά χωρίς μπλογκ, δεν υποφέρεται...

Δέσποινα Τσαφετοπούλου