Νύχτες
-δείχτες της οργής-
άλικες, άδικες, άναστρες
αγανακτισμένες
λασπωμένες κατηφορίζουν στης μνήμης
τ’ απόκρημνα πλάγια
ματοβαμμένες πλημμυρίζουν
τους έρημους δρόμους
σμίγει η απουσία σου με τα ποτάμια σιωπής
που θολώνουν το μέλλον
στις όχτες τους δεν φυτρώνει παρά μόνο
ο αγέρας
αυτός που σκορπά τις κραυγές
που πνίγει τις τύψεις
……………………………..
άναρθρες ώρες
ελλειπτικές
απελπιστικά ερμητικές
και μόνες
π’ αυτοκτονούν
στον καθρέφτη των ματιών σου
-αιμομίχτες της αυγής και του σκότους.
Διάλεξα
Αλεξίσφαιρα σκάφανδρα
στολισμένα με το εφηβικό σου αίμα
να ντύσω την ποντισμένη μου ελπίδα
μήπως κι αναδυθεί
ανάμεσα σε φύκια κι αχινούς
το φως του παιδικού μας όνειρου…
Μ. Κ.
Δεκέμβρης 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου