Μυρωδιά πρασίνου

Μυρωδιά πρασίνου

 Μυρωδιά πρασίνου -
 χαμένη μου παιδική ηλικία -
 όταν καμάρωνα για τα μελανιασμένα μου γόνατα -
 ξερίζωνα άσκοπα τα λουλούδια, τη χλόη στην άκρη των μονοπατιών,
 έπειτα τα πετούσα -
 μου βάραιναν τα χέρια -

 μυρωδιά αυγουστιάτικων δασών -
 το μεσημέρι -
 όταν το ξαναμμένο πρόσωπο διαλύει τους ιστούς των αραχνών -
 διαβαίνοντας τα ρυάκια η πέτρα αναπηδά
 το πόδι βυθίζεται
 το ψύχος εισδύει μέχρι βαθιά στους παλμούς -
 ο ήλιος, ο ήλιος πάνω στον γυμνό λαιμό -
 το φως που ξανθίζει τα μαλλιά -

 μυρωδιά γης
 χαμένη μου παιδική ηλικία.


Antonia Pozzi
(μτφρ.: Αννα Γρίβα)

http://www.poema.gr/poem.php?id=426