Ξέρεις ποια είμαι εγώ; Η Γωγώ!

Μέρος 3^ο της «τριλογίας του Κελεπουριού»

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Εκείνη την εποχή, οι αναταραχές και οι απεργίες του κλάδου ήταν συνεχείς, και φυσικά έβρισκες τη Γωγώ να περιφέρεται στις διαδηλώσεις ανάμεσα στους συναδέλφους, αλλά μόνον μέχρι τις 12 το μεσημέρι: Καθώς ήταν ανέκαθεν αριστοκράτισσα στον ύπνο της, δυσκολευόταν να σηκωθεί νωρίς το πρωί και είχε φροντίσει να πάρει κατ’ αποκλειστικότητα, το τμήμα του ολοήμερου του σχολείου της, προκειμένου και να αποφύγει το μάθημα με  τα πολλά πιτσιρίκια, οπότε μέχρι τις 12 κανόνιζε να την δουν όλοι να συμπαραστέκεται στους αγώνες του κλάδου, και μετά σιγά –σιγά, σε ανύποπτο χρόνο, την «έκανε» από την Ιωάννου Καρτάλη και πήγαινε κανονικά στο σχολείο της…Ούτε μια ώρα απεργία δεν έκανε, αλλά όταν ήταν πχ να πάρουν οι δάσκαλοι τα 123 Ευρώ, ως γνήσια υποκρίτρια και καιροσκόπος, ήταν από τις πρώτες που προσπάθησαν να κατοχυρώσουν τα δικαιώματά τους στα αναδρομικά αυτά, μάλιστα φέρθηκε αγενέστατα στη νεαρή υπάλληλο του συμβολαιογραφείου του Ζούμπου, απλώς και μόνο επειδή η κοπέλα δεν είχε ψιλά να της χαλάσει όταν κατέθεσε την αίτηση για τα χρήματα…

Πάντα, η μοναδική της έγνοια ήταν η αυτοπροβολή της: Θεωρούσε ότι έτσι θα προκαλούσε την προσοχή των ανδρών που την ενδιέφεραν…Κάποτε, την επέλεξαν (;) για ένα ταξίδι- έρευνα (υποτίθεται) στις Βρυξέλλες, επειδή μιλούσε –λέει- καλά Αγγλικά… Το αποτέλεσμα ήταν να πηγαίνει από (Βέλγικο) σχολείο σε σχολείο, με τη συνοδεία άλλων ατόμων που επίσης έπαιρναν μέρος στην έρευνα, και που το μόνο που άκουγε, ήταν τα Βελγάκια που έβριζαν τους Έλληνες στα Γαλλικά, -τα οποία φυσικά δεν μιλούσε-, και μας αποκαλούσαν τεμπέληδες…
Καθώς όμως εκτός από άσχετη είναι και δειλή, δεν προσπάθησε ούτε να ζητήσει εξηγήσεις, αλλά ούτε και να αρθρώσει επιχειρήματα για το αντίθετο, έστω και για την τιμή των όπλων, έστω και στα Αγγλικά, που υποτίθεται μιλούσε (αλλά βέβαια, έχει ξαναχρησιμοποιήσει το google translate να βρει την μετάφραση των λέξεων που την ενδιαφέρουν να χρησιμοποιήσει σε κείμενα και ηλεκτρονικούς συνδέσμους και έχει εκτεθεί, για αυτό τώρα έχει ξεκινήσει άλλη τακτική: Έχει προσλάβει μια καθηγήτρια αγγλικών, την Χαρά Φ., και μετά δείχνει τα κείμενα ως δικά της τάχα για έλεγχο/διόρθωση, στην δασκάλα των αγγλικών του σχολείου της, την Μαρία Γ... Κι έτσι περνιέται για αγγλομαθής! )

Μόνον αφού επέστρεψε λοιπόν από το ταξίδι της, αποσιωπώντας όλα τα αρνητικά συμπεράσματα που αποκάλυψε η «έρευνα» και την ανύπαρκτη συμμετοχή της σε αυτήν, γυρνούσε από κάθε φίλο και γνωστό της –πέρασε και από τον πρώην, φυσικά- και καυχιόταν ότι «πήγε στις Βρυξέλλες»…Ευτυχώς όμως, υπάρχει το διαδίκτυο και οι καλές της φιλενάδες, που τα λένε καλύτερα από ‘κείνη…

Μια άλλη φορά, τον Οκτώβρη του 2008, όντας στα Γιάννενα όπου αναζήτησε ακαδημαϊκή διέξοδο από τις μισητές διδακτικές αίθουσες, έγραψε ένα άρθρο στην τοπική εφημερίδα, για να γλείψει τον καθηγητή της που είχε προσκληθεί να βγάλει τον πανηγυρικό λόγο στις επετειακές εκδηλώσεις μιας γνωστής μάχης…Το άρθρο, ξεκινούσε με τον απλοϊκό τρόπο της έκθεσης μιας κάτω του μετρίου μαθήτριας της Πέμπτης τάξης του Δημοτικού: «Χθες, πήγαμε στο Καλπάκι…» Το υπόλοιπο κείμενο, μακροσκελές, χωρίς σημεία στίξης, και βαρετό μέχρι θανάτου, διανθισμένο με στομφώδεις λυρικές κορώνες, θύμιζε τα ασυνάρτητα κείμενα που υπέγραφε σε Βολιώτικο φυλλάδιο οικολογικού περιεχομένου, και τα οποία  - επίσης χωρίς σημεία στίξης, ειρμό  και συνοχή- αποτελούσαν τρανταχτή απόδειξη ότι ήταν μία κατά συρροή λογοκλόπος, καθώς αποτελούσαν οικτρή συρραφή τμημάτων κειμένων και άρθρων  διαφόρων επιστημόνων  και ερευνητών…

Μετά βεβαίως, δημιούργησε νέο διανοουμενίστικο προφίλ για τον εαυτό της , και σε γνωστό στέκι του Βόλου, ανάμεσα σε συγγραφείς και ποιητές με έργο στην πλάτη τους, δήλωνε συγγραφέας «λίγο απ’ όλα»…Δεν παρουσίασε δικό της κείμενο ή ποίημα, και ενώ παρακολούθησε ένα μικρό μόνο μέρος της εκδήλωσης, περιμένοντας βασικά, να έρθουν οι φωτογράφοι από τις εφημερίδες και να την απαθανατίσουν... Συνειδητοποιώντας όμως ότι καθόταν στα αριστερά της φωτογράφου και διαπιστώνοντας ότι το προφίλ δεν την κολάκευε ιδιαίτερα –εκτός ότι της έπεφτε η ξεχειλωμένη δεξιά τιράντα από το σουτιέν και διαρκώς πασπάτευε το στήθος της, άλλαξε θέση ώστε να έχει τον φακό ανφάς και κάθισε δίπλα στον Γιώργο Κοντομ., -με τον οποίο έπιασε και τη κλασική ψιλοκουβέντα επί των προσωπικών του, εν μέσω των παρουσιάσεων των παρευρισκομένων-… Έλπιζε -ως είναι το συνήθειό της-, να βγει καλή και στις φωτό της εκδήλωσης ώστε να αναγνωρίζεται πλέον και ως «ιντελεκτιουέλ» τύπος…

Όμως καθώς η δημοσίευση αργούσε, άρχισε να παρενοχλεί τηλεφωνικώς την Κατερίνα, τη διοργανώτρια της εκδήλωσης, προσπαθώντας να μάθει πότε επιτέλους θα έβλεπε τον εαυτό της σε τριχρωμία, στις σελίδες των πολιτιστικών εκδηλώσεων των τοπικών εφημερίδων… Φαντάζεστε την έκπληξη και τον εκνευρισμό της, όταν διαπίστωσε ότι συμπεριλαμβανόταν σε μία μόνο φωτό της πολυαναμενόμενης παρουσίασης, και όπου εμφανιζόταν σε προφίλ, με αποτέλεσμα να προβάλλεται σε όλο της το μεγαλείο, το σήμα κατατεθέν  της, η …σουβλερή μύτη της…

Μια αντίστοιχη φωτογραφία, της είχε βγάλει ο νεαρός συνάδελφός της με Nikos M., στο συνέδριο της ΟΜΕΠ, το 2007 στην Πάτρα (να’ναι καλά το παιδί, που πόσταρε το λινκ στο προφίλ του, όπου και το εντόπισε μία κοινή μας φίλη και μου το έστειλε), μαζί με πολλές άλλες που αποδείκνυαν τον χαρακτήρα της… Όμως αν η χαμογελαστή φάτσα της με τα κλειστά ζαλισμένα μάτια και το γεμάτο ποτήρι με το κόκκινο κρασί στο χέρι, είναι η καλύτερη της φωτό στην ανάρτηση, τότε, το θανατερό συνοφρυωμένο βλέμμα του Νοσφεράτου που έχει κατά τη διάρκεια της αναμονής στο φουαγιέ ανάμεσα στις άλλες κυρίες και με το οποίο κοιτάζει την άγνωστη συνομιλήτρια στα αριστερά της, σημαδεύει το σύνολο των φωτογραφιών του άλμπουμ του Συνεδρίου…Και βέβαια ήταν πολύ αγενής και κακότροπη καθόλη τη διάρκεια των παρουσιάσεων, όπου προσπάθησε να περάσει το στυλάκι της αυθεντίας…Οι φωτό, που ανέβηκαν στη συγκεκριμένη ανάρτηση το αποδεικνύουν και με το παραπάνω, και φυσικά, μπορούμε όλοι να την θαυμάζουμε, όσο θέλουμε…

Και μιλώντας για μπλογκ, είναι γνωστό ότι λίγο αργότερα, το 2008, άρχισε να μαθαίνει κατά τη διάρκεια μιας επιμόρφωσης στους Η/Υ, πώς να στήνει ένα μπλογκ στο σχολικό δίκτυο…Μάθαινε μόνο, επειδή μετά την πρώτη της και μοναδική ανάρτηση, είτε βαρέθηκε την (πανεύκολη) διαδικασία, είτε είχε τα γκομενικά στο μυαλό της, (να μην ξεχνάμε, ήταν η χρονιά που οι τότε φίλες της προσπάθησαν να εκσυγχρονίσουν το στυλ της, και της έκαναν και προξενιό με το θεολόγο)… Υπάρχει και μια 3^η υπόθεση, δηλαδή να μην αισθανόταν άνετα με το ότι έκλεψε την ιδέα του ονόματος του μπλογκ της, από μία από τις ετικέτες που χρησιμοποιούσε στις αναρτήσεις της στο δικό της προσωπικό μπλογκ, η μισητή συμβία του πρώην της, αλλά  αυτή η εκδοχή φαντάζει μάλλον απίθανη…

Δύο χρόνια αργότερα, ανακάλυψε ότι με τη χρήση του ΦΒ, θα μπορούσε να μαθαίνει τα νεώτερα του πρώην της, οπότε και άνοιξε προφίλ, στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, και κατασκόπευε   συστηματικά τα στάτους και τις φωτό της συζύγου του, μιας και ο ίδιος δεν είχε δικό του προφίλ…Δυο χρόνια μετά, ανακάλυψε και το scribd, όπου η σύζυγος του Μ. ανέβαζε τα κείμενά της, και το 2013, έμαθε και το περιβόητο Linked in, στο οποίο η μισητή άλλη, επίσης διατηρούσε επαγγελματικό προφίλ… Η Γωγώ όμως, άνοιξε τρία διαφορετικά, με τα ίδια δεδομένα, μάλλον αποτέλεσμα της αδυναμίας της να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο sign up και το log in…Σημασία έχει, ότι με τα 3 αυτά προφίλ, παρακολουθούσε ανελλιπώς και θεωρητικά ανωνύμως, την κατά φαντασίαν ανταγωνίστριά της…Δυστυχώς για τη Γωγώ όμως, το Linked in κατέγραφε τις απανωτές θεάσεις του άλλου προφίλ, και «θεώρησε» ότι τα άτομα αυτά γνωρίζονταν μεταξύ τους, οπότε, μαζί με τις ειδοποιήσεις για αιτήσεις σύνδεσης από συναδέλφους της ανταγωνίστριας, άρχισε να στέλνει  στο μέηλ της και τις ειδοποιήσεις των εισόδων, οπότε το Γωγουλίνι αποκαλύφθηκε και αντιστοίχως εξευτελίστηκε με αποδεικτική φωτό, στο ΦΒ…

Έκτοτε παριστάνει ότι συμμορφώθηκε, και προσπαθεί να κρατά χαμηλούς τόνους, ώστε να μην τραβάει την προσοχή…Όμως η «ανταγωνίστριά» της, η οποία την έχει αναγάγει σε πολύτιμη πηγή έμπνευσής της και Μούσα της, γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα και έχει βαλθεί να την κάνει γνωστή τοις πάσι...

Έτσι είναι αυτά: What goes around, comes around...

(στο επόμενο, «Φιλίες και λυκοφιλίες»)

-Επειδή φίλους κάνουμε όλοι, αλλά σαν τους φίλους της Γωγώς, μόνον εκείνη- ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…

Διπλής όψεως

Διπλής όψεως

Με δεδομένη την αλαβάστρινη ποιότητα
το δέρμα σου διεκδικεί μια θέση
στο πάνθεον του αινιγματικού.

Άραγε διάφανο πολύ επιτρέπει
τη διέλευση κάποιου εσωτερικού φωτός;
Ή γυαλιστερό αντανακλά απλώς τον ήλιο το πρωί
και το βράδυ με προβιβάζει έντεχνα σε νάρκισσο;

Θαμπό ή εκθαμβωτικό;

Οι στοιβάδες κρατούν το στόμα τους κλειστό,
η φθορά ολοένα εξισώνει τις πιθανότητες.

Ζαφείρης Νικήτας

"Μέχρι τέλους επίγειοι"

zafirisnikitas@yahoo.gr

http://zafirisnikitas.wordpress.com

Για την αντιγραφή: http://www.poema.gr/poem.php?id=500&pid=

Ονειρονήσι

Σε τούτο το νησί
τα καλντερίμια και τα χαμόγελα
τα 'χω ασπρίσει κρυφά με το φως σου
Τα γαλάζια του μάνταλα, τις πόρτες σε ρυθμό ελληνικό
για να σου μοιάζουν
Η θάλασσα μού δάνεισε ένα κοχύλι της -δε σ' το 'πα-
κι έτσι μπορώ να ονειρεύομαι τον οίστρο της φωνής σου
Της έδωσα μια χούφτα υπομονή
μου υποσχέθηκε πως θα σε περιμένει μαζί μου

Σε τούτο το νησί
ο ποντοπόρος έρωτας
γίνεται πιο κοντινός μέρα τη μέρα
Στα χέρια μου έχω κλεμμένη την αφή σου
Τα βράδια την ανάβω στην κάμαρά μου για να 'ρχεσαι
Ενα δαδί αχνόφεγγο μες στο αχανές των άστρων
Κι ακόμα -αγάπη μου- οι άνθρωποι
αναρωτιούνται τι είναι αγάπη.

Θα έχω πάντα κάτι δικό σου
σε τούτο το νησί-
ένα σεντόνι φιλί
και μια σιωπή αγχόνη

Η ομορφιά έπρεπε να 'χει το όνομά σου
Κάθε που της συστήνομαι
ανακαλύπτω τη συγγένεια
που μας δένει.

Σε τούτο το νησί
νεκραναστάσεις σωμάτων
ψυχές λιποτάκτες
Και μόνο αν έρθεις
μπορεί να σωθούμε.

Μέχρι τότε κάνε ησυχία.
Πάνω στις κόγχες των δαχτύλων σου περπάτα.
Τα όνειρα τρομάζουν
όταν τα ζεις .

Αθανασία Γιασουμή

                                                                                                                     athanasiaya@hotmail.com

αντιγραφή: http://www.poema.gr/poem.php?id=491

(Υ.Γ Είναι κάμποσος καιρός τώρα, που απασχολώ το μπλογκ με δικά μου κείμενα, τα οποία θα συνεχίσουν βέβαια, αλλά πρέπει προς το παρόν να κάνω μια μικρή διακοπή στις αναρτήσεις αυτές, ωστε να ανανεωθεί το περιεχόμενο...θα συνεχίσω λοιπόν με μερικές παρουσιάσεις ποιημάτων νέων ποιητών, και προς το τέλος του μήνα θα επανέλθω με το 3ο μέρος του "κελεπουριού")

Το κελεπούρι (2ο μέρος)

Το κελεπούρι, 2^ο μέρος

"50 versions of a breakup"

Ή αλλιώς, οι 50 -και βάλε- εκδοχές ενός χωρισμού

Έφταιγε η άλλη: η φίλη της που της τον πήρε, η ξεβράκωτη φίλη της που της τον πήρε, η σκουληκιάρα φίλη που μπήκε ανάμεσά τους, η αντροχωρίστρα  που τον έβαλε στο βρακί της, την ζήλευε (η φίλη της), της κατάστρεψε την ευτυχία της, ζήλευε τον Μ., έβαλε στο μάτι τον Μ., της έκλεψε τον Μ., η ξεβράκωτη τύλιξε τον Μ.

Η άλλη όμως είναι 8 χρόνια μικρότερη, άρα, το 1992, η άλλη ήταν 21 ετών και η Γωγώ, 29…Και τι κοινό μπορεί να έχουν άραγε, μια 21χρονη και μια 29χρονη; Πώς κατάφεραν να είναι κολλητές φίλες αυτές οι δυο, και η 21χρονη να της πάρει και τον άνδρα μέσα από τα σκέλια; Πού βρισκόταν η 21χρονη την εποχή του χωρισμού της Γωγώς, και πώς ζούσε; Πού βρίσκονταν η Γωγώ και ο Μ.; Εν ολίγοις, πώς έγιναν φίλες 2 γυναίκες που δεν είχαν τίποτα κοινό και που για μια 8ετία τουλάχιστον, όσα και τα χρόνια της διαφοράς τους, η μία τους έλειπε σε μόνιμη βάση, εκτός πόλης;

Εκείνη την εποχή, δεν υπήρχαν ούτε κινητά ούτε ίντερνετ, και όσο είναι δυνατό να υφίσταται φιλία ανάμεσα σε μια 13χρονη και μια 22χρονη, άλλο τόσο δεν είναι δυνατό, να υπάρχει φιλία ανάμεσα σε μία 21χρονη και μια 29χρονη, η οποία μάλιστα είναι και επισήμως ζευγαρωμένη…Τα γκομενικά της θα κοιτάζει, ή τις μόλις ενήλικες κοπέλες, που στο κάτω –κάτω δεν έχει καμία σχέση μαζί τους; Εξάλλου η Γωγώ είχε πάντοτε την τάση να μην τη νοιάζει για τις άλλες γυναίκες, εκτός κι αν ήταν πολύ πιο ωραίες από ‘κείνη, και είχαν ωραιότερους γκόμενους …

Το βέβαιο είναι ότι η Γωγώ τα χρειάστηκε στα 29 της, ανακαλύπτοντας ότι για να πιάσει γκόμενο με προοπτική συζύγου ήταν δυσκολότερο από ό,τι υπολόγιζε: Ο σύζυγος έπρεπε να έχει δίπλωμα Πανεπιστημίου, δουλειά στο δημόσιο, αλλά και μια σχετική ομορφιά, δεν μπορούσε να κάτσει στον οποιονδήποτε (όχι ότι της την έπεφτε και κανένας!). Έτσι φρόντιζε να πλησιάζει μόνον άτομα που ανταποκρίνονταν σε αυτές τις προϋποθέσεις, και όταν εντόπιζε τον πιθανό στόχο έκανε τα αδύνατα –δυνατά  να βάλει τον εαυτό της στο κάδρο, να προκαλέσει το ενδιαφέρον στον εν δυνάμει γκόμενο, και να αποδείξει πόσο συγκροτημένη/ καλή/ συγκαταβατική και μοναδική είναι. Πρόσεχε να είναι πάντα διακριτικά διαθέσιμη, να δείχνει καλό χαρακτήρα, διατηρώντας και μια ελαφριά θλίψη στο βλέμμα, επειδή ας μην ξεχνάμε ότι όλοι ξέρανε για το χωρισμό της, κι όσους δεν ξέρανε όμως, φρόντιζε να τους ενημερώσει αμέσως…

Αυτή ήταν η μέθοδός της, βασικά, να τους φέρνει κοντά της, και κάθε φορά ανακάλυπτε νέους τρόπους να κεντρίζει το ενδιαφέρον, όπως πχ τότε που διέδιδε ότι αν δεν ήταν η μισητή νυν στη μέση, τότε εκείνη θα είχε δίδυμα παιδιά με τον Μ., αντί πχ για την άλλη…

Κρίμα όμως, επειδή από μερικά τέτοια σχόλια, καταλάβαινε ο συνομιλητής ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη Γωγώ…Αν μάλιστα κάποιος είχε μεγαλύτερη οικειότητα μαζί της και την ήξερε λίγο καλύτερα, θα διαπίστωνε ότι όλα όσα έλεγε ήταν ανακόλουθα: φοβόταν το σεξ, και ήταν υποχόνδρια –αλλά από την άλλη, το χρησιμοποιούσε ασυστόλως όταν ήθελε να «τυλίξει» έναν άνδρα-, έτρεμε το ενδεχόμενο μιας εγκυμοσύνης και μισούσε τα παιδιά και τη φασαρία, ενώ ακόμα και ο πιο αδαής γνωρίζει ότι τα γονίδια κληρονομούνται και επειδή η συμβία του Μ. έμεινε φυσιολογικά έγκυος σε δίδυμα, δεν σήμαινε ότι αντιστοίχως θα τα κατάφερνε κι εκείνη –αν ήταν στη θέση της-…

Κάθε άνδρας όμως που πιθανόν να έδειχνε κάποτε ενδιαφέρον για εκείνη, ένιωθε αμέσως ότι έπρεπε να ανταγωνιστεί έναν πρώην, ο οποίος τα είχε όλα –κατά τη Γωγώ-, η οποία δεν σταματούσε ποτέ να αναφέρει τον πόνο του χωρισμού της, και ξεσπούσε κατά της «τρισκατάρατης»…Ένιωθαν λοιπόν  ότι ήταν ανεπαρκείς, επειδή παρά το ενδιαφέρον που τους έδειχνε η Γωγώ, μέσα τους, «γνωρίζοντας» τα αισθήματά της για τον Μ., δίσταζαν να κάνουν το επόμενο βήμα, μιας και εμφανιζόταν ανάμεσα τους το φάσμα του πρώην, τον οποίο εκείνη ανακαλούσε τακτικά, και λειτουργούσε ως μέτρο άνισης σύγκρισης…

Έτσι λοιπόν, μπερδεμένη ανάμεσα στο θυμό της, τις ανασφάλειές της, την αναβλητικότητά της και την αναποφασιστικότητά της, έχανε την μια ευκαιρία μετά την άλλη, και ο καιρός περνούσε, αφήνοντας το αδυσώπητο σημάδι του πάνω της. Μα εκείνη θεωρούσε ότι όλοι οι άλλοι φταίνε, και όχι η ίδια…Και κάθε φορά γινόταν όλο και περισσότερο θρασεία, επειδή πίστευε ότι μόνον εκείνη δικαιούνταν την ευτυχία, και οι άλλοι απλά την σφετερίζονταν… Μετά τους απανωτούς γάμους ενός πρώην δεσμού της, του Γιώργου Αθαν., και ενός «εν δυνάμει μελλοντικού συζύγου», που κυνήγησε επί 2 χρόνια, του Αποστόλη Ναν., -δάσκαλοι και οι δύο-, αλλά και το γάμο του Δημήτρη του γυμναστή που διατεινόταν ότι τα είχε μαζί του τη χρονιά που δεν είχε καταφέρει να πάρει απόσπαση και είχε ξεμείνει στη Σκόπελο (ο οποίος αρρώστησε από καρδιά ο δύστυχος οπότε τον παράτησε κι αυτόν- ευτυχώς όμως είχε φίλους που τον φρόντισαν και αργότερα την "έφτυσε" κι εκείνος), κατέληξε προφανώς στην διαπίστωση ότι δεν υπήρχαν και "τόσοι πολλοί διαθέσιμοι αξιόλογοι άνδρες",  γι’ αυτό στράφηκε προς τους συμβίους –συνήθως ασχημούτσικων- φιλενάδων, συναδέλφων και γνωστών της κυριών, προσέχοντας ώστε η παρείσφρησή της στα σπιτικά των γυναικών αυτών, να μην είναι προφανής …

Το θέμα είναι ότι όλοι αυτοί οι σύζυγοι θα είχαν κάποιους λόγους που επέλεξαν τις συμβίες τους, και σίγουρα δεν ήταν διατεθειμένοι να καταστρέψουν την οικογενειακή τους γαλήνη…Και η Γωγώ όμως από την άλλη, δεν θα μπορούσε να έχει μεγάλη επιρροή στους άνδρες αυτούς, καθώς τις περισσότερες φορές, παρουσιαζόταν ως φίλη που ερχόταν να προγυμνάσει τα παιδιά της οικογένειας, από «προσωπικό ενδιαφέρον για τα παιδιά αυτά»…Η ύπουλη πολιτική αυτή είχε πάντα αρνητικό αποτέλεσμα για τη Γωγώ, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις έγινε αντιληπτή και απομονώθηκε από τη φίλη της, είτε αυτή η περίπτωση αφορούσε την Αλεξία με το εργαστήριο των κοφτών κεντημάτων και τον κούκλο στρατιωτικό σύζυγό της στους οποίους προσκολλήθηκε ως φίλη της κουμπάρας τους, είτε τη Γιολάντα και τον άνδρα της το Στάθη, ή άλλες κυρίες…

Στην αντίθετη περίπτωση, όταν δλδ φίλες και γνωστές της, της γνώριζαν κάποιον έξω από τον κύκλο της, ως ένα είδος υποτυπώδους προξενιού/γνωριμίας –όπως με εκείνον τον θεολόγο, το 2008-, πάντα έκανε η ίδια πίσω, χρησιμοποιώντας τις ίδιες κουραστικές δικαιολογίες, τη διάλυση του αρραβώνα της και την αδυναμία της να ξεχάσει και να προχωρήσει στη ζωή της, μόνον που για να το πετύχει αυτό, έπρεπε να μεταθέτει  τον χωρισμό της με τον Μ., από το 1991 που συνέβη πραγματικά, σε πιο πρόσφατες και βολικές για εκείνη, χρονολογίες…

Μόνον που έτυχε κάποια φορά, τα παιδιά του Μ., να είναι καλεσμένα σε ένα παιδικό πάρτυ εκείνη τη χρονιά, και η συμβία του τα συνόδεψε στο χώρο του bowling club στο Καπακλί…Εκεί, άκουσε την μητέρα της μικρής Παναγιώτας, τη Δήμητρα, να της αφηγείται εμπιστευτικά το «δράμα μιας οικογενειακής φίλης», και της εκμυστηρεύτηκε ότι ο χωρισμός της φίλης αυτής, είχε συμβεί 4 χρόνια νωρίτερα, και ότι κατά διαβολική σύμπτωση, οι ένοχοι της απιστίας είχαν τα ίδια ονόματα με τον Μ. και εκείνη… Απολύτως ψύχραιμη, η σύζυγος του Μ., ξανασυστήθηκε με χειραψία στην άναυδη οικοδέσποινα του πάρτυ, της σύστησε τις 12χρονες κόρες της και ανέφερε τις ακριβείς ημερομηνίες αλλά και τα συμβαντα πίσω από τον χωρισμό της Γωγώς από τον Μ., και την συστηματική παρενόχληση 2 δεκαετιών…

Έκτοτε, η Δήμητρα έγινε αρωγός του ζευγαριού, και συχνά τους αναφέρει τα «νεώτερα από το μέτωπο»… Εξάλλου αυτή η ίδια «η οικογενειακή φίλη», ήταν που αδιαφόρησε εντελώς ένα πρωινό, στη διάρκεια μιας διαδήλωσης του κλάδου, για την μικρή Παναγιώτα, που έκλαιγε αβοήθητη μπροστά της, αναζητώντας τον πατέρα της που τον είχε χάσει μέσα στο πλήθος των συναδέλφων, και για καλή της τύχη βρέθηκε κοντά η μισητή νυν του πρώην που πήρε το παιδάκι από το χέρι, το καθησύχασε και το οδήγησε στον πατέρα του, που προπορευόταν γύρω στα 200 μ, και συνομιλούσε, κατά διαβολική σύμπτωση, με το  Μ….

   (συνεχίζεται)

Το κελεπούρι

Το κελεπούρι

Ή αλλιώς, όταν η πρώην του νυν (βλέπε Γωγώ), παραμένει ανύπαντρη

κελεπούρι: από το τουρκικό kelepir, σημαίνει «ευκαιρία». Χρησιμοποιείται για αντικείμενα, τα οποία θα μπορούσε κανείς να αγοράσει, αλλά και ανθρώπους τους οποίους μπορεί να σταμπάρει κανείς για διάφορες χρήσεις («κρεβάτι» με όλες τις παραλλαγές του, γαμπρό/νύφη, πατέρα/μητέρα παιδιών και τα τοιαύτα)

Η Γωγώ ήταν όλα όσα θα ήθελε ο οποιοσδήποτε άντρας, ένα θηλυκό με τα όλα του και μάλιστα της συνομοταξίας του κελεπουριού: Νύφη πολύφερνη, με σπίτι, δουλειά στο δημόσιο, καλή μαγείρισσα, καλή νοικοκυρά, και τι άλλο και πιο σημαντικό; «Συγκροτημένο και εγκεφαλικό άτομο», μάλιστα!

Ούτε η νυν αλλά ούτε και καμία άλλη, έπιανε μία μπροστά της, κι όμως τα χρόνια περνούσαν κι εκείνη έμενε αχαΐρευτη και όλοι αναρωτιόντουσαν «μα γιατί», αλλά δεν πολυνοιάζονταν κιόλας, οι περισσότεροι -αν και αναθεματίζανε την «ξεβράκωτη» νυν (με τις ευλογίες της «βρακωμένης» Γωγώς) θεωρούσαν οτι «Θα βρει αυτή, είναι κελεπούρι»!

Έλα όμως που δεν! Τι να πήγε στραβά, άραγε; 22 χρόνια πέρασαν και το κελεπούρι παραμένει κελεπούρι, σχετικώς μαραμένο…Ορδές φιλενάδων πέρασαν και έφυγαν, άπειρες γνωριμίες, κάποιες σχέσεις και προξενιά, αλλά τίποτα δεν «έκατσε»…Αντίθετα, κάθε φορά που μια γνωριμία/ σχέση/ προξενιό αποτύγχανε, και έπρεπε να φταίει κάποιος, ο φταίχτης δεν ήταν ποτέ εκείνη, και όλα ήταν ζήτημα ατυχίας ή συμπτώσεων, που όμως πήγαζαν από την εμπειρία ενός διαλυμένου αρραβώνα, από τον οποίο «δεν κατάφερε να συνέλθει ποτέ»…

Είναι αστείο, αλλά η νυν του πρώην  παρόλο που δεν την γνώριζε και δεν είχε τίποτα να μοιράσει μαζί της, εμφανίστηκε στη ζωή του πρώην/νυν 5 μήνες μετά τον χωρισμό τους…Τον χωρισμό που η ίδια η Γωγώ απαίτησε, και τον οποίο θέλησε να ανακαλέσει, 8 μήνες μετά, θεωρώντας ότι εφόσον ήταν εκείνη διαθέσιμη, θα έπρεπε και ο πρώην αρραβωνιαστικός της να την πάρει πίσω…Όταν δεν πέρασε το δικό της και αντιμετώπισε την αδιαφορία του πρώην – ενώ όλοι στον κοινό τους κύκλο, της αναγνώριζαν το δικαίωμα του σφάλματος και τον πίεζαν να χωρίσει τη νέα φίλη του για εκείνη- ξαναφόρεσε τη βέρα της που είχε απαρνηθεί, και περιέφερε τον εαυτό της με τον τίτλο  της απατημένης αρραβωνιαστικιάς, που η κολλητή φίλη-ξεβράκωτη, της τον «έκλεψε»…

Η Γωγώ, δεν επέλεξε να παραμείνει ανύπαντρη: Σίγουρα όταν χώρισε από τον Μ., θα θεωρούσε ότι μπορούσε να έχει όποιον άνδρα ήθελε, στα πόδια της…Η πραγματικότητα όμως, την προσγείωσε απότομα, και την έκανε να αναθεωρήσει… Ενώ ήταν μόλις 28 χρονών σε ηλικία, ήταν αλλοπρόσαλλη, εγωίστρια, μονόχνωτη και στυγνή καιροσκόπος, ενώ σαν αθεράπευτη τεμπέλα που είναι, δεν ήθελε να κοπιάσει για να γνωρίσει τον επόμενο εν δυνάμει αρραβωνιαστικό και σύζυγο… Όταν λοιπόν ανακάλυψε ότι δεν είχε τα φόντα της γυναίκας –τροπαίου όπως ήθελε να πιστεύει, στράφηκε πάλι στον παλιό καλό Μ., τον έναν και μοναδικό άντρα που της πρότεινε γάμο, μόνον και μόνον για να ανακαλύψει ότι ήταν πλέον «πιασμένος»…

Το ενδιαφέρον στην υπόθεση αυτή, και προσπερνώντας το γεγονός ότι ο πρώην ευτύχησε με τη νυν του ενώ για την Γωγώ στάθηκε αδύνατο να βρει έναν άντρα «της προκοπής», διατεθειμένο να την αποκαταστήσει "ενώπιον Θεού και ανθρώπων με δόξα και τιμή", είναι ότι υπάρχουν ακόμα άτομα από τον κοινό επαγγελματικό τους κύκλο που την υποστηρίζουν και της συμπαρίστανται, και αγνοούν τα πραγματικά γεγονότα…Βέβαια, υπάρχει και μία λογική βάση στο ζήτημα: Η αγαπητή Γωγώ, καθώς δεν έχει κάποιο άλλο ενδιαφέρον στη ζωή της να ασχοληθεί, και μιας και έχει αποδείξει ότι είναι ανίκανη να φέρει εις πέρας και το παραμικρό καθήκον, προηγείται στον αγώνα της «ενημέρωσης των αδαών περί της γεροντοκορίασής της», και φροντίζει ακόμα να διαδίδει την δική της εκδοχή που της εξασφαλίζει και τη συμπαράσταση και συμπάθεια που έχει τόσο πολύ ανάγκη για να αισθανθεί ότι είναι σημαντικό άτομο...

Όμως δεν ξέφυγε από την παγίδα την οποία έστησε μεν αλλά τελικά έπεσε μέσα η ίδια: Ακόμα και οι πιο οικτρά απατημένες σύντροφοι, ξέρουν ότι ο αληθινός φταίχτης είναι ο πρώην τους και όχι η γυναίκα που πήρε τη θέση τους, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, γνωρίζοντας ότι είναι η ίδια που καταδίκασε τον εαυτό της χωρίζοντας τον Μ., έστρεψε την οργή της προς την γυναίκα που διάλεξε για να μοιραστεί τη ζωή του, και θα την έστρεφε εναντίον της οποιασδήποτε άλλης, απλά έτυχε να είναι η συγκεκριμένη…

Έτσι λοιπόν την στόλιζε και τη στολίζει με κάθε λογής κοσμητικά επίθετα όπως «αντροχωρίστα», «ξεβράκωτη», «σκουλικιάρα»- για να θυμηθούμε μερικά από αυτά-, ενώ ο πρώην χαρακτηρίζεται κυρίως ως «αφελής», «ανόητος» και «αχάριστος»…

Την χρονιά που υπηρετούσε μάλιστα στις Αλυκές, είχε επηρεάσει τόσο άσχημα τον τότε διευθυντή της, ώστε την επόμενη χρονιά που ο διευθυντής της κατέλαβε την αντίστοιχη θέση στο σχολείο που δίδασκε  ο Μ. , επεφύλαξε στον πρώην μία πολύ ψυχρή αντιμετώπιση, όμως σύντομα ο άνθρωπος αντιλήφθηκε πώς η ιστορία της Γωγώς ήταν εντελώς πλασματική και αβάσιμη, οπότε άλλαξε άρδην συμπεριφορά. Με τη νέα σχολική χρονιά μάλιστα, μαθαίνοντας οτι η Γωγώ προσπαθούσε να πάρει οργανική στο νέο του σχολείο όπου υπηρετούσε και ο Μ., με δικές του ενέργειες φρόντισε ώστε να μην καταφέρει να πιάσει το συγκεκριμένο σχολείο, κι έτσι του εξασφάλισε μια καθαρή δεκαετία χωρίς παρενοχλήσεις από δαύτη…

Το ότι όμως ο ελεεινός χαρακτήρας της παρέμεινε ο ίδιος αποδείχτηκε πάλι πρόσφατα, όταν ο Μ. κλήθηκε να αντικαταστήσει για 2 μέρες, έναν ασθενή συναδέλφο σε συναυλιζόμενο σχολείο με το σχολείο της Γωγώς: Την πρώτη μέρα, η λεγάμενη, εξαφανίστηκε από τον κοινό αύλειο χώρο αλλά επισκέφτηκε όλα τα σχολεία της Μεταμόρφωσης –μαζί και το δικό της- και φρόντισε ώστε όλοι οι περίεργοι συνάδελφοι των σχολείων αυτών, να περάσουν να δουν από κοντά «τον άθλιο πρώην που ματαίωσε την ευτυχία της», ενώ τη 2^η μέρα, μετά τις καθιερωμένες βαρετές περιαυτολογίες της και προφανώς ξαναμμένη, τον αγκάλιασε για να τον φιλήσει, ενώπιον όλων των συναδέλφων του άλλου σχολείου, που σίγουρα θα έμειναν με το στόμα ανοιχτό, μπροστά στο θράσος της: Από την μία τον κατηγορεί και από την άλλη του ρίχνεται, και η πρακτική αυτή συνεχίζεται εδώ και μια 20ετία, άρα δεν υπάρχει λόγος να απορούμε πια, για την κατάληξη στο ψηλό ράφι, της άλλοτε πολύφερνης νύφης…

20-τόσα χρόνια μετά, όλοι ξέρουν μέσες -άκρες της ιστορίας, και κυρίως την δακρύβρεχτη εκδοχή της Γωγώς…Ειδικά στον κλάδο τους, που χαρακτηρίζεται από την εμμονή στο κουτσομπολιό, πολλοί είναι οι καλοθελητές που ενημερώνουν περί των προσωπικών των άλλων- και τα δικά της-, οπότε πλέον ακούγονται διάφορες απόψεις, σχετικά με το ζήτημα, που δεν περνάνε απαρατήρητες από τους ενδιαφερόμενους… Μπορεί να θεωρούνε ορισμένες ότι υπάρχει λειψανδρία, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μόνον ανικανότητα και εγωκεντρισμός, -επειδή σίγουρα υπάρχουν και τα συνειδητοποιημένα άτομα που επέλεξαν την μοναχική ζωή, μόνον που σε αυτά δεν συγκαταλέγεται σε καμία περίπτωση, το κελεπούρι μας… 

(συνεχίζεται...)