Η Χριστίνα και η Ύαινα (α' μέρος)

Κάποια εποχή λοιπόν, -ναι, όσο απίστευτο κι αν σας φαίνεται-, η γνωστή μας "φιλενάδα" ενδιαφέρθηκε και για την οικολογία, λόγω μόδας προφανώς... Ήταν περίπου στις αρχές του ’90, όταν ταυτόχρονα τα είχε και με τον Μ., και μαζί ξεκινήσανε να παίρνουνε μέρος σε διάφορες πολιτιστικές και οικολογικές δράσεις, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβανόταν και μία κίνηση εθελοντών πολιτών για τη φροντίδα και τη διατήρηση της Ελληνικής φύσης…

 Αφότου χώρισε από το Μ, κι ακολούθησαν χωριστούς δρόμους, ο χώρος του Καταφυγίου και τα κατά καιρούς μέλη του, έγιναν μάρτυρες «του προσωπικού δράματος» της Γωγώς, η οποία φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία να διαβάλλει συστηματικά, τον πρώην της και τη σύζυγό του… Έτσι λοιπόν, για την περίοδο που έμεινε στη δράση αυτή η Γιωργίτσα μας, επαναλάμβανε την ίδια δακρύβρεχτη και άκρως πλασματική ιστορία, προκαλώντας τον οίκτο των συντρόφων προς εκείνη, αλλά και το μένος τους προς τον άπιστο αρραβωνιάρη και την αντροχωρίστρα κολλητή της…

 Εκείνη την εποχή, το Καταφύγιο έσφυζε από κίνηση και δράσεις, στις οποίες λάμβαναν μέρος πολλοί άνδρες, δεσμευμένοι και αδέσμευτοι…Καθώς όμως εκείνη έδειχνε προς τα έξω το πρόσωπο της «ατυχησάσσης», έναν ρόλο που είχε μάθει να υποδύεται καλά, και τη βόλευε, κανείς από όλους αυτούς τους άνδρες δεν την είδε ποτέ ερωτικά –ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι το πρότυπο της γυναίκας- τροπαίου-, ενώ στο πλάι της στέκονταν κυρίως οι γυναίκες, (πράγμα που την εξυπηρετούσε κατά την αναζήτηση και τον ανταγωνισμό για την κατάκτηση του κατάλληλου γκόμενου που θα ικανοποιούσε το απωθημένο του ιδεώδους μέλλοντα συζύγου…)

 Έτσι λοιπόν, ενώ συνήθως την έβρισκες να επιζητά την υποστήριξη διαφόρων φιλενάδων και γνωστών, συχνά τύχαινε να έχει στραφεί και εναντίον διαφόρων γυναικών που θεωρούσε ότι θα μπορούσε να παραγκωνίσει εύκολα ή δύσκολα, και μια φορά έτυχε να συναντήσει στο διάβα της, και την καλύτερη φίλη της μισητής αντιζήλου, τη Χριστίνα.

 Η Χριστίνα είναι μια καλόκαρδη καστανή κοπέλα, που σε καιρούς που θεωρούσε ότι είχε κάποιο χρόνο στη διάθεσή της, προθυμοποιήθηκε εντελώς εθελοντικά, να οργανώσει το αρχείο της οικολογικής οργάνωσης στην οποία τότε συμμετείχε και η Γωγώ, αφού κανείς από τους άλλους εθελοντές, δεν είχε το χρόνο αλλά ούτε και τη διάθεση, να βάλει σε τάξη στο τα διάφορα έγγραφα, καθώς και την ογκώδη αλληλογραφία του συλλόγου. 

 Όμως η Χριστίνα πήρε το θάρρος να ασχοληθεί, έχοντας δεχτεί ταυτόχρονα, τη ρητή πρόσκληση του μακροχρόνιου φίλου της και γείτονα, του Στέφανου, που ήταν ένας από τους παλαιότερους εθελοντές στον ίδιο σύλλογο…Ο Στέφανος, ψηλός, αθλητικός, νόστιμος και με 2 πτυχία στις θετικές επιστήμες που μάλιστα συνοδεύονταν και από τιμητικό βραβείο υπογεγραμμένο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκτός από μοναδικός εργένης της οργάνωσης, και ήταν 8 χρόνια νεότερος της Γωγως, η οποία αν και μεγαλύτερη σε ηλικία εντυπωσιάστηκε από τα προσόντα του και τα πτυχία του, και έβαλε σκοπό να τον κατακτήσει, με τον γνωστό τρόπο της δια της άτοπου απαγωγής, δλδ αφού εκμηδένιζε τον ανταγωνισμό και αποδείκνυε ότι μόνον εκείνη άξιζε για αυτόν! 

Εκείνη την εποχή λοιπόν, εκτός από την Γωγώ στο σύλλογο, υπήρχε επίσης η Βάσω, η οποία είχε μια σοβαρή σχέση που εξελίχθηκε σε γάμο, η Μυρτώ, εκ των βασικών μελών της οργάνωσης, 2-3 μικρές κοπελίτσες του λυκείου, και η Χριστίνα, που λόγω της φιλικής σχέσης με τον Στέφανου, είχε και μια παραπάνω οικειότητα μαζί του, η οποία φυσικά, δεν είχε περάσει απαρατήρητη από τη Γωγώ. Σκέφτηκε λοιπόν, ότι προκειμένου να έχει καλύτερες πιθανότητες με τον Στέφανο, θα έπρεπε πρώτα να διαβάλει εκείνη, ώστε να τον απομακρύνει από κοντά της… 

Το θέμα είναι ότι εκείνη την εποχή, και η Χριστίνα επίσης είχε μια πολύ σοβαρή σχέση με τον Δημήτρη, έναν γεωπόνο με τον οποίο συζητούσαν ακόμα και για γάμο, είχε τη σχολή της στην Αθήνα και μετά από 1 ακόμα χρόνο σπουδών θα έπαιρνε το πτυχίο της που σήμαινε ότι είχε συνεχώς εξεταστικές και έπρεπε να περνάει τα μαθήματά της στην ώρα τους, και ταυτόχρονα είχε την οικογένειά της, τα αδέλφια της και τους γηραιούς γονείς της, και έπρεπε να βρει χρόνο για όλα αυτά… 

Έτσι λίγους μήνες αφότου πήγε στην οικολογική οργάνωση και ασχολήθηκε με το αρχείο, ολοκλήρωσε την ταξινόμηση και την αρχειοθέτηση, τους έδωσε τις κατάλληλες κατευθύνσεις ώστε να συνεχίσουν την ίδια καλή δουλειά, και αποχώρησε από το σύλλογο. Όμως, για τη Γωγώ που δεν γνώριζε το πρόγραμμα και τις υποχρεώσεις της Χριστίνας και εξέλαβε την αποχώρησή της ως τεράστια προσωπική νίκη, που οφειλόταν στις προσπάθειές να την απομακρύνει από τον Στέφανο, στον οποίον είχε πει ότι η νεαρή κοπέλα είχε πάει στο σύλλογο για να τον κάνει να ενδιαφερθεί για εκείνη, -καθαρή περίπτωση προβολής δηλαδή, της ψυχοπαθολογικής κατάστασης της Γωγώς- που πλέον αισθανόταν παντοδύναμη και σίγουρη για την κατάκτηση… (Συνεχίζεται)

Το Πείραμα

Το Πείραμα
(φιλίες και λυκοφιλίες)

 Το Γενάρη του 2014, και ενώ για λίγο καιρό η Γωγώ είχε μαζευτεί, μάλλον επειδή ήταν απασχολημένη στο κυνήγι του Δημήτρη από χωριό του Νοτίου Πηλίου, ήρθε στο ΦΒ προφιλ της αντιζήλου, το αίτημα φιλίας της Θεοδώρας. Αρκετοί κοινοί γνωστοί- αλλά όχι φίλοι, ένα σκέτο αίτημα φιλίας, από ένα σκέτο άτομο, το οποίο δήλωνε καθηγήτρια στο λύκειο των παιδιών της αντιζήλου. Εκείνη ρώτησε τα παιδιά της αν γνώριζαν την κυρία Θεοδώρα, ώστε να κάνει δεκτό ή όχι το αίτημα φιλίας της εν λόγω καθηγήτριας, αλλά τα παιδιά αρνήθηκαν ότι έστω την είχαν ακουστά, οπότε το άιτημα απορρίφθηκε. 

Την πρώτη αυτή άρνηση, ακολούθησαν πολλές άλλες αρνήσεις, καθώς τα αιτήματα από το ίδιο αυτό άτομο, για άγνωστο λόγο- και πάντα χωρίς να έχει προηγηθεί σύσταση από άλλο χρήστη του ΦΒ , παρά τους υποτιθέμενους κοινούς φίλους - συνέχιζαν να έρχονται, μέχρι που στο τέλος, κατά τον Μάιο μήνα, απλώς αγνοούνταν… 

Την ίδια εποχή, άρχισαν τα προβλήματα σε ένα δημοτικό σχολείο του Βόλου, εξαιτίας των κατηγοριών που εκτοξέυονταν, από τα μέλη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων προς αλλήλους, και η Πέπη, που τα παιδιά της ήταν μαθητές στο συγκεκριμένο σχολείο, και ήταν φίλη με την αντίζηλο της Γωγώς, συνήθιζε να διαμαρτύρεται για την κατάσταση στο σύλλογο και για τις υποψίες περί κακοδιαχείρισης και κατάχρησης του ταμείο του συλλόγου, και συχνά –πυκνά, ανέφερε τα ονόματα δύο - κατά τα φαινόμενα φιλενάδων της Γωγώς, της Νανάς, και της Τασούλας, που αποτελούσαν το ένα μέτωπο, και όλες τις άλλες κυρίες του προεδρείου να έχουν συνταχτεί εναντίον τους… Το επώνυμο της κας Τασούλας λοιπόν, ταίριαζε με το επώνυμο της κας Θεοδώρας, και βασικά επρόκειτο για την αδελφή της, η οποία όπως είπαμε βομβάρδιζε την αντίζηλο με αιτήματα φιλίας. 

Η ίδια η Πέπη, λίγο καιρό νωρίτερα, την είχε ενημερώσει και για τις αλλαγές στο προφιλ της Γωγώς, μιας και η καλή μας φιλενάδα είχε αντιγράψει το κόνσεπτ των φωτογραφιών προφίλ και φόντου της αντιζήλου της, η οποία λόγω αυτού την είχε μπλοκάρει στο ΦΒ, και σιγά –σιγά μπλοκάριζε και όλες τις φίλες/ φίλους/ γνωστές/ γνωστούς της Γωγώς, καθώς λειτουργούσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία σπιούνου, ενόσω εκείνη κυνηγούσε το Δημήτρη, ο οποίος είναι κατά μια δεκαετία νεώτερός της. Αποφάσισε λοιπόν, καθώς το τελευταίο αίτημα φιλίας είχε μείνει μετέωρο, να το δεχτεί, και λίγες μέρες μετά, να ξεκινήσει ένα πείραμα, για να διαπιστώσει κατά πόσο το αίτημα φιλίας ανήκε σε μια προμελετημένη κίνηση κατασκοπίας, από τη Γωγώ και τις φιλενάδες της…

Έτσι λοιπόν, αφού επέτρεψε να περάσει λίγος καιρός από την αποδοχή του αιτήματος φιλίας, επέστρεψε στην κα Θεοδώρα, με σκοπό να ρίξει το δόλωμα και να δει τι ψάρια επρόκειτο να πιάσει: Ανέφερε στη Θεοδώρα ότι την ευχαριστεί για την φιλία της, αλλά και ότι ήταν υποχρεωμένη, λόγω διαφόρων προβλημάτων που της προξενούσαν συγκεκριμένα άτομα του κύκλου της αδελφής της, της Τασούλας, να προβεί σε διαγραφές και μπλοκαρίσματα φίλων και γνωστών, ώστε να προστατευτεί από τις επιθέσεις αυτών των ατόμων. 

Όταν λοιπόν η Θεοδώρα, προφανώς ενοχλημένη αλλά και περίεργη ανταπάντησε στο μήνυμα αναφέροντας το υποτιθέμενο εκπαιδευτικό έλλειμμα που αντιμετώπισε η αδελφή της στο σχολείο των παιδιών της, που την ανάγκασαν να ζητήσει τη μεταγραφή τους, εκείνη εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και ανέφερε ακριβώς τα πραγματικά γεγονότα που έτρεψαν την Τασούλα και την Νανά, σε άτακτη φυγή από το συμβούλιο γονέων και κηδεμόνων, και επεδίωξαν και τις μετεγγραφές των παιδιών τους, σε γειτονικό σχολείο, το οποίο διεύθυνε – ποια άλλη-, η Γωγώ! 

 Ωστόσο, σε μια προμελετημένη κίνηση που φαινομενικά δεν αφορούσε τις δύο αυτές γυναίκες παρά εκτυλίχθηκε σε μονόλογο-κατηγορητήριο «προς την προστασία» της «αθώας» Τασούλας από μελλοντικούς μπελάδες, αναφέρθηκαν όλες οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της συστηματικής παρενόχλησης του πρώην και της συμβίας του από τη Γωγώ, οι συκοφαντίες, η δυσφήμηση και η στοχοποίησή τους. Και φυσικά δεν παρέλειψε να αναφέρει τα παραδείγματα άλλων κυριών, που αναλόγως έπεσαν θύματα εκμετάλλευσης από τη καλή μας Γωγούλα, που αφού τις χρησιμοποίησε ως κατασκόπους και φερέφωνα, μετά τις πέταξε στα σκουπίδια σαν άχρηστες στυμένες λεμονόκουπες…

Και ενώ δεν υπήρξε περαιτέρω αναφορά στη Τασούλα ή έστω στη Νανά, τα επόμενα μηνύματα της Θεοδώρας, ήταν εριστικά και ειρωνικά, σε σημείο που πλέον έγινε αντιληπτό, ότι υπήρχε συνεχής συννενόηση με τρίτα άτομα που συμμετείχαν στην διατύπωση των μηνυμάτων, και πλέον ο εκνευρισμός τους ήταν φανερός… Και τότε, με ένα ακόμα σχόλιο, το οποίο ήταν και το τελευταίο που διάβασαν, Θεοδώρα και σία, επήλθε η τελική διαγραφή και μπλοκάρισμα. 

Για μερικές μέρες ακόμα, ήταν αρκετά εκνευρισμένες, και όλες –μα όλες!- ποστάριζαν σπαραξικάρδια στάτους περί αυτοσεβασμού και ανωτερώτητάς (τους), μιας και πάντα, η βασική διαμαρτυρία των Κατίνων είναι ότι τις «αδίκησαν», κοινώς, ξεκατίνιασαν… 

Και μετά, σιγά –σιγά καθώς πέρασε το καλοκαιράκι, σα να καταλάγιασε το θέμα, και μόνον η Θεοδώρα τρέχει πανικόβλητη να εξαφανιστεί, όπου και όποτε «συναντά» τυχαία, την αντίζηλο, που υποτίθεται δεν γνώριζε, η Τασούλα και η Νανά, ξεκατινιάστηκαν με τις άλλες κυρίες –πρώην φίλες τους- και μέλη στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων που παραιτήθηκε σύσσωμο εν μέσω κραυγών και κοσμητικών επιθέτων που ενέπλεκαν και διάφορα πετούμενα και μη (κουρούνες, κάργιες κλπ), ενώ η Γωγώ, εθεάθη στη λαϊκή, με έξαλλο κρεμασμένο μούτρο και ντυμένη με το μωβ νυχτικό της και ξεχειλωμένα πασούμια που έσερνε ενώ περπατούσε… 

Μάλιστα έκανε μια κίνηση να πλησιάσει την αντίζηλο που εκείνη την ώρα ψώνιζε μπροστά σε ένα πάγκο, αλλά μετά θα σκέφτηκε ότι ήταν προτιμότερο να αρπάξει ακόμα μία μπλούζα στο πορτοκαλί της σημαδούρας, που τόσο της αρέσει, μιας και το φοράει και ο Μ, και του πάει, και δεν την πλησίασε. 

Ίσως κιόλας να της πέρασε από το μυαλό, ότι θα γινόταν 2ο και σοβαρότερο ξεκατίνιασμα, εν μέσω εκατοντάδων ανθρώπων, καθώς η αντίζηλος έχει βαρεθεί τις κόνξες μιας 52χρονης μπεμπέκας, που νομίζει ότι έχει το ελεύθερο να κάνει ό,τι γουστάρει. Και δεν παίζουν με αυτά, ενόψει των νέων κρίσεων, για τη θέση που κατέχει (και που θέλει διακαώς να κρατήσει)… 

Αρκετά της σέρνουνε παλιές και νέες συνάδελφοι, ότι πχ δεν είναι ικανή να διευθύνει ούτε μανάβικο, ενώ δεν έχει να επιδείξει κανένα απολύτως έργο και τρέχει τώρα, να δηλώσει συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά προγράμματα- που πιστεύει ότι θα την αναδείξουν… Έχει και η μαλακία, τα όριά της, και το ξέρει: δεν είναι ηλίθια, κακιά είναι, πονηρή και θρασύδειλη. Και ακριβώς επειδή δεν είναι χαζή –αλλά νομίζει ότι όλοι οι άλλοι τρώνε κουτόχορτο, θα κάνει πάλι τα ίδια, με τους γνωστούς ύπουλους τρόπους. Όμως η περίοδος χάριτος έχει λήξει.