Σύζυγοι του δειλινού

Σύζυγοι του δειλινού

Είμαστε σύζυγοι του δειλινού
σύζυγοι του ημίσεως της ημέρας.
Μέχρι να έρθει η στιγμή που θα ανθίσει
η κοινή ζωή μας, ένα αόρατο χέρι
χαμηλώνει τον ήλιο και ανάβει
ένα - ένα τα αστέρια
μας χαρίζει τις ώρες, τις λέξεις
που θα μοιραστούμε.

 Με πρωτόφαντη λάμψη σ' αυτές τις στιγμές
 σε μικρές γουλιές τη ζωή μας γευόμαστε
 προσπαθούμε η ώρα να χωρέσει τη μέρα
 τον ρυθμό της ανάσας αλλάζοντας
 να μην καταλήξουμε της συνήθειας δεσμώτες.

Γυρνάμε σαν τις χρυσαλίδες
γύρω από της φαντασίας μας το φως και από την μία όχθη
κατά πώς θέλει η ζωή πηγαίνουμε στην άλλη.


Γιώργος Γώτης
 giorgosgotis@yahoo.gr

http://www.poema.gr/poem.php?id=424