H EYA KAI H ΑΛΛΗ (απόσπασμα)

Η EYA KAI H ΑΛΛΗ

(Θεατρικό μονόπρακτο με δύο κύρια πρόσωπα)

Πρόσωπα: Η Εύα και η συνείδησή της

Σημείωση: To απόσπασμα που ακολουθεί, είναι από την αρχή του έργου, το οποίο γράφτηκε πριν από μια δεκαετία (εξ αφορμής της πρόθεσής μου εκείνο τον καιρό, να υποβάλω μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση, για τους λόγους που αναφέρονται στο θεατρικό) και για το λόγο αυτό έχει διορθωθεί πριν αναρτηθεί στο προσωπικό μου μπλογκ, με την πολύτιμη βοήθεια του φίλου Γιάννη Φαρμακίδη J

https://sites.google.com/site/maniatheatrou/Home

ΕΝΑΡΞΗ

Η Εύα είναι μία γυναίκα στα πενήντα, σκυθρωπή με σφιγμένα χείλη και γυαλιά πρεσβυωπίας. Κάθεται σε μία καρέκλα στα δεξιά της σκηνής και καθώς σκύβει μπροστά, προς τους θεατές, τρίβει νευρικά τα χέρια της που τα έχει στο ύψος του στήθους της.

Η Άλλη (Εύα), είναι ένα πρόσωπο που μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο στην πρώτη πρωταγωνίστρια και στέκεται στο ημίφως, στη αριστερή πλευρά της σκηνής.

Η σκηνή περιλαμβάνει ένα τραπέζι, τρεις καρέκλες (οι δύο στις δύο πλευρές του τραπεζιού, η τρίτη κατειλημμένη από την Εύα).

Επάνω στο τραπέζι υπάρχει ένα κουζινομάχαιρο, μία φρουτιέρα με πανιασμένα φρούτα και πολλές φωτογραφίες.

ΕΝΑΡΞΗ

ΑΛΛΗ:

 Τι θα κάνεις;

ΕΥΑ:

          Τι εννοείς;

Η Άλλη κάνει μερικά βήματα προς το τραπέζι και ακουμπά και με τα δύο της χέρια στη μία πλευρά του, κοιτώντας ταυτόχρονα προς την Εύα.

ΑΛΛΗ:

      Η πρώτη ακρόαση πλησιάζει κι εσύ αδιαφορείς…Πρέπει σύντομα να μιλήσεις με κάποιον δικηγόρο. Τί θα κάνεις όταν σε καλέσουν για εξέταση;

ΕΥΑ:

            Θα κάνω πως δεν ξέρω τίποτα. Ποιος θα πιστέψει εξάλλου ένα πορνίδιο;

ΑΛΛΗ:

            Πολλοί θα τη πιστέψουν, αφού την ανάγκασες να φτάσει ως εδώ, έτσι δεν είναι;

(Η Εύα γυρίζει προς το μέρος της Άλλης και κατεβάζει τα χέρια της στα γόνατά της).

ΕΥΑ:

         Εγώ την ανάγκασα; Εγώ; Σε τι έφταιξα εγώ; Εκείνοι οι δύο με εκμεταλλεύτηκαν, εγώ ήμουν μόνο το θύμα τους! Εγώ, που κόντεψα να τρελαθώ από το μίσος και την αγωνία! Που με άφησαν να αναρωτιέμαι τι συνέβη και γιατί, χωρίς μία απάντηση!

ΑΛΛΗ: (αδιάφορα και ειρωνικά)

            Δεν ξέρεις τι συνέβη; Εσύ δεν ήσουν παρούσα;

ΕΥΑ:

         Εγώ, τι ξέρω εγώ; Όλα έγιναν πίσω από την πλάτη  μου, τι κι αν ήμουνα εκεί; Εκείνοι έστησαν το παιχνίδι τους όπως ήθελαν και όλα εξελίχθηκαν εις βάρος μου!

ΑΛΛΗ: (ειρωνικά)

            Σε ποιόν νομίζεις ότι τα λες αυτά;

ΕΥΑ:

           Τι θες να πεις;

ΑΛΛΗ:

            Εγώ όμως δεν είμαι καμία από τις πρόσκαιρες φίλες σου που χρησιμοποιείς για να διαδίδεις τις συκοφαντίες σου! Εγώ είμαι εσύ! Και ξέρω πολύ καλά τι συνέβη, γιατί εσύ πήρες μέρος σ’ αυτό και έχεις το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης!

ΕΥΑ: (Η Εύα ξαναγυρνά μπροστά και αρχίζει πάλι να τρίβει τα χέρια της πιο νευρικά και σπασμωδικά από πριν)

           Τώρα ότι έγινε, έγινε! Όταν έλθει η ώρα να παρουσιαστώ στο Δικαστήριο, θα πω τη δική μου αλήθεια και δε με νοιάζει για ότι γίνει!

ΑΛΛΗ:

            Εκείνη όμως θα έχει μάρτυρες και δικηγόρο. Εσύ τι έχεις; Που θα βρεις μάρτυρες να στηρίξουν τη δική σου εκδοχή της υπόθεσης; Όσοι τη γνωρίζουν, ξέρουν ότι τους έλεγες ψέματα! Ξέρουν ότι δεν είναι το άτομο που θα διέλυε τη σχέση ενός ζευγαριού, ενώ αντίθετα εσύ δεν είχες ποτέ σου ηθικά διλήμματα αυτού του είδους…

ΕΥΑ: (Γυρίζει απότομα προς το μέρος της Άλλης, και με το ένα χέρι πιάνεται από την πλάτη της καρέκλας)

            Εγώ ποτέ δεν προσπάθησα να κλέψω τον άνδρα άλλης γυναίκας! Εγώ ήμουν πάντοτε κυρία! Δεν έδωσα ποτέ και σε κανέναν, το δικαίωμα να σκεφτεί το αντίθετο! Και δεν φταίω εγώ αν κάποιοι άνδρες, ακόμα κι αν είναι δεσμευμένοι, με θεωρούν ερωτεύσιμη!

ΑΛΛΗ: (Με ειρωνικό τόνο)

Έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου! Κι αν είναι έτσι όπως τα λες, τότε γιατί τα τελευταία 20 χρόνια, είσαι μόνη σου; Γιατί μέσα από όλες τις εξέχουσες γνωριμίες σου δεν υπήρξε έστω ένας άνθρωπος να ενδιαφερθεί για το «ερωτεύσιμο» άτομό σου;

ΕΥΑ:

          Είμαι ερωτεύσιμη!

ΑΛΛΗ:

Αφού είσαι λοιπόν, γιατί οι δεσμευμένοι εν δυνάμει εραστές που αναφέρεις, όχι μόνο δεν τίναξαν το γάμο τους στον αέρα προκειμένου να σε έχουν, αλλά δε διέπραξαν ούτε καν μια απιστία μαζί σου; Έτσι, για να σε δοκιμάσουν, αν αξίζεις όσα υπόσχεσαι;

(Η Εύα κατέβασε τα χέρια και γύρισε ξανά μπροστά της, σκύβοντας ελαφρά, παραδομένη)

ΑΛΛΗ:
            Θα σου πω εγώ γιατί: Τα απώτερα σχέδιά σου όταν πλησίαζες έναν δεσμευμένο άνδρα που σου άρεσε, ήταν τόσο προφανή, ώστε σύντομα το ζευγάρι σε παραγκώνιζε και σε αγνοούσε επιδεικτικά!

ΕΥΑ:

            Ποτέ! Απλώς ήμουν άτυχη…

ΑΛΛΗ:

            Κι όμως! Κινήθηκες ύπουλα, αλλά η εμετικά συγκαταβατική συμπεριφορά σου όταν προσπαθούσες να κερδίσεις την εύνοια των υποψήφιων Αδάμ, γεννούσε αμέσως τις υποψίες των συμβίων τους, με αποτέλεσμα εκείνες να σε σιχαίνονται και να σε απωθούν!

ΕΥΑ: (Η φωνή της μόλις που ακούγεται)

            Ποτέ δεν το έκανα αυτό…

ΑΛΛΗ: (με πιο μαλακή φωνή)

            Κι όμως, το έκανες επανειλημμένα. Όλα αυτά τα χρόνια, φανταζόσουν τον εαυτό σου πλάι σε ένα συγκεκριμένο τύπο άνδρα, κι όταν γνώριζες κάποιον που του έμοιαζε σ’ αυτά τα ιδανικά χαρακτηριστικά, έβαζες τα δυνατά σου να τον κατακτήσεις, αδιαφορώντας για τις συνέπειες…

ΕΥΑ: (Μένει για ένα λεπτό σκεπτική)

        Ίσως να χρησιμοποίησα πλάγιους τρόπους για να πλησιάσω εκείνους τους άνδρες που θα άξιζαν σε μια γυναίκα όπως εγώ…Είναι κρίμα που οι περισσότεροι από αυτούς που ξεχωρίζω ως ιδανικά ταίρια, είναι δεσμευμένοι με γυναίκες υποδεέστερες από εμένα…

      Τίποτα όμως από αυτά δεν θα είχε γίνει, δεν θα αναγκαζόμουν να καταφύγω σε τέτοιες πρακτικές, αν εκείνος έμενε…

            Όλο για εκείνον που έφυγε μιλάς, και ψάχνεις να βρεις δικαιολογίες για το άτομό σου και τον ανύπαρκτο ρόλο που έπαιξες εσύ σ’ αυτή τη σχέση, ενώ εσύ η ίδια τον έδιωξες, εσύ τον χώρισες! Και σε περίμενε να επιστρέψεις!

ΕΥΑ:
            Αν με περίμενε, δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε!

ΑΛΛΗ:
            Περίμενε για μήνες να αλλάξεις γνώμη, και μετά ξαφνικά, ενώ εκείνος  αποφάσισε τελικά να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς εσένα, εσύ τον ξαναθυμήθηκες και τον ήθελες πίσω!

ΕΥΑ:
             Έπρεπε να γυρίσει! Εγώ τον αγαπούσα, εγώ τον ήθελα!

ΑΛΛΗ: (Σε ειρωνικό τόνο)

              Αντί να πεις ότι έφαγες τα μούτρα σου εκεί έξω, όταν βγήκες ως ελεύθερη κι ωραία, μόνον που κατάλαβες ότι δεν υπάρχουν άλλοι ήρωες σαν κι εκείνον!

ΕΥΑ:

            Εκείνη φταίει, μου τον πήρε!

ΑΛΛΗ: (Σε ακόμα πιο ειρωνικό τόνο)

            Εκείνη φταίει φυσικά, εσύ ποτέ!

            (Σοβαρεύει απότομα)

Και μετά, αφού απέκλεισες τη δική σου υπαιτιότητα, τα έβαλες με την ανταγωνίστριά σου, αν και δεν υπήρχε πια κανένα τρόπαιο να κυνηγήσεις! Έφτιαξες μια ιστορία που σε βόλευε και τους διέσυρες και τους δυο τους, ενώ εσύ περιφερόσουν με την ταμπέλα του εξαπατημένου θύματος, εσύ η ατυχήσασσα Εύα…

ΕΥΑ:

            Ήμουν εξαπατημένη!

ΑΛΛΗ: (εξακολουθεί χωρίς να δώσει σημασία στις αντιδράσεις της Ευας)

Και πού είσαι τώρα, 20 χρόνια μετά; Εκείνοι προχώρησαν στη σχέση τους, και τώρα απολαμβάνουν την οικογενειακή ζωή που δημιούργησαν, και μόνο εσύ, η Άλφα προσωπικότητα, παραμένει μόνη κι έρημη, να γερνάει, παρακολουθώντας από μακριά, την ευτυχία τους…Την ευτυχία τη δική τους, και την ευτυχία των άλλων, που προσπάθησες επίσης να καταστρέψεις…

ΕΥΑ: (Γυρίζει πάλι προς το μέρος της Άλλης, πιάνοντας με το ένα χέρι της, την πλάτη της καρέκλας)

            Δεν πρόκειται να το βάλω κάτω, τουλάχιστον όσον αφορά εκείνον, θα επιμένω και θα τον περιμένω όσο χρειαστεί…

ΑΛΛΗ:

            Ποιος ο λόγος να το κάνεις αυτό, από τη στιγμή που δεν τον αγαπάς; Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι ποτέ δεν αγάπησες κανέναν άλλον άνθρωπο, παρά μόνο τον εαυτό σου; Ο γάμος για σένα, είναι μόνον το μέσον να καταξιωθείς κοινωνικά, ο τρόπος να μην υστερείς από τους άλλους, να αισθάνεσαι αρτιμελής και να γίνεις αποδεκτή, επιδεικνύοντας στην απογευματινή βόλτα, τον «ιδανικό σύζυγο- αξεσουάρ»… Μα πρέπει  πρώτα να έχεις ιδέα πώς γίνεται μια σωστή σχέση, και μετά να σχεδιάζεις παραμυθένιους γάμους με δόξα και τιμή, που θα κρατήσουν στον αιώνα τον άπαντα…

Καλύτερα αγόρασε μια ακριβή τσάντα, να την κρεμάς στον ώμο σου για να πηγαίνεις σε τσάγια και εκθέσεις, κι όταν θα την βαριέσαι, να την βάζεις πίσω στην ντουλάπα… ΟΙ άνθρωποι έχουν απαιτήσεις κι εσύ ξέρεις μόνον να έχεις δικαιώματα, και όχι υποχρεώσεις…

ΕΥΑ:
            Ξέρω τις υποχρεώσεις μου! Θα γινόμουν μια καταπληκτική σύζυγος, μια υπέροχη μητέρα! Λατρεύω τα παιδιά, κι αν δεν ένιωθα μέσα μου ζωντανή και επιτακτική την ανάγκη της μητρότητας, δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ άνομα μέσα για να πλησιάσω έναν άνδρα…

ΑΛΛΗ:
            Ο ευσεβής πόθος μιας εγωίστριας: Να κληροδοτήσει τα γονίδιά της και να καταστρέψει κι άλλα αθώα θύματα…Ευτυχώς που αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, τώρα πια, μιας και στην πραγματικότητα, απεχθάνεσαι τα παιδιά, όπως και την ιδρωμένη σωματική επαφή, που τα «παράγει»!

ΕΥΑ:
            Παραλογίζεσαι!  Ξέρω πώς να αγαπώ, και να δίνομαι ολοκληρωτικά σε έναν άνδρα…Εξάλλου πάντα απολάμβανα το σεξ, και επεδίωκα συχνά τον έρωτα σαν πράξη, είναι λογικό όμως να μην μου φτάνει πια μόνο το σεξ, και να ζητάω περισσότερη ασφάλεια από ένα απλό, παράνομο κρεβάτι…

ΑΛΛΗ: (με ειρωνικό τόνο)

            Ο έρωτας ως πράξη, το σεξ εκτός γάμου, τα παράνομα κρεβάτια…Και πάντα φυσικά, το ενδιαφέρον σου στρέφεται γύρω από τις δικές σου προτεραιότητες, τις δικές σου ανάγκες…Ήσουν ανέκαθεν στείρα από αισθήματα, ένα αδίστακτο πλάσμα, που ήξερε μόνον τη ζήλεια, το φθόνο και το μίσος…Όλοι το έβλεπαν καθαρά, και μόνον εκείνος εθελοτυφλούσε, ελπίζοντας ότι θα βελτιωνόσουν ως άτομο…Μα όχι μόνο δεν άλλαξες, αλλά εσύ ήσουν και η υπεύθυνη για το χωρισμό σας!

ΕΥΑ:

            Έκανα ένα λάθος, έπρεπε να με καταλάβει!

ΑΛΛΗ:           

            Μόνον εσύ έχεις δικαίωμα να κάνεις λάθη, και οι άλλοι πρέπει να ακολουθούν τις επιθυμίες σου σαν σκυλάκια!

Όμως οι πράξεις σου, επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά του: ότι είσαι ένα πλάσμα ανώριμο, ένα κακομαθημένο παιδί, που συνεχώς θέλει να παίρνει, αλλά να μην δίνει ποτέ! ΚΙ αν έστω κάποτε υποψιάστηκες πώς είναι η αγάπη, αυτό πρέπει να έγινε όταν ήσουν ακόμα αθώα, πριν  αφιερωθείς με τόση αφοσίωση στην αναζήτηση της προσωπικής προβολής και της κοινωνικής θέσης! Μόνον που δεν ξέρω πότε ήσουν τόσο αθώα!

(Η Εύα ακουμπά με την πλάτη της πίσω στην καρέκλα, και μετά γέρνει το κεφάλι προς τα πίσω, κοιτώντας ελαφρά προς τα πάνω)

ΕΥΑ: (μονολογεί)

            Θα ήμουν τόσο όμορφη νύφη πάλι του, θα έφτανα στην εκκλησία πάνω σε στολισμένη άμαξα…Θα με συνόδευε παντού και το σπίτι μας θα ήταν πάντοτε γεμάτο από τους επιτυχημένους φίλους και φίλες μου, που θα με θαύμαζαν για τον επιτυχημένο γάμο μου…Ίσως αργότερα να αποφάσιζα να κάνω και ένα παιδάκι, που θα έκανε όλα αυτά που δεν κατάφερα να κάνω εγώ, και θα ολοκλήρωνε την ευτυχίας μου…

ΑΛΛΗ: (Τη διακόπτει από το μονόλογο)

            Ευτυχώς που σκέφτηκες και την ευτυχία των άλλων, εκτός από τη δική σου…

ΕΥΑ: (συνεχίζει)

Αλλά αυτός, πρώτα μου φόρεσε το δαχτυλίδι των αρραβώνων, και μετά   έφυγε μ’ εκείνη την ξεδιάντροπη και μ’ άφησε να παραδέρνω στην αμφιβολία! Περίμενα ότι θα αναγνώριζε το λάθος του και θα γυρνούσε σε μένα γονατιστός, να μου ζητήσει να τον συγχωρήσω και να τον πάρω πίσω! Τον άφησα να το σκεφτεί για αρκετό καιρό, να με συγκρίνει με τις άλλες γυναίκες, ώστε να δει τι χάνει…Ήμουν τόσο σίγουρη για τη νίκη μου…

ΚΙ αντί να επιστρέψει σε μένα, που τον περίμενα γεμάτη προσμονή και τρυφερή κατανόηση, τι έκανε; Πέταξε τα όνειρά μου στα σκουπίδια και έστησε μια καινούρια αρχή μαζί της, χωρίς να κοιτάξει ξανά πίσω του, επειδή εκείνη δεν τον άφησε!

ΑΛΛΗ: (τη διακόπτει)

            Και φυσικά φταίνε πάντα οι άλλοι, στην δική σου εκδοχή της ιστορίας!

ΕΥΑ: (κοιτά ξανά προς το κοινό και συνεχίζει τον μονόλογο, σε πιο επιθετικό τόνο, μορφάζοντας με χαιρεκακία)

         Κι εγώ, καλά τους έκανα και τους δυο! Ναι, έστησα την παγίδα μου, πολύ προσεκτικά και μεθοδικά: Δεν έβγαλα τη βέρα από το χέρι μου προτού περάσει αρκετός καιρός, ώστε να έχω σχηματίσει ένα καλοσχεδιασμένο σενάριο απιστίας και απάτης, από τον μέλλοντα σύζυγό μου  και την καλύτερή μου φίλη…

         Τι κι αν δεν την είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, παρά αφού είχαν κιόλας περάσει 5 μήνες από το χωρισμό μου…Δεν χρειάστηκε παρά να χύσω μερικά δάκρυα μπροστά σε φίλους, συναδέλφους και οποιονδήποτε άκουγε για πρώτη φορά την ιστορία μου και σύντομα, τους είχα πείσει όλους για το πόσο ποταπά μου φέρθηκαν τα δύο άτομα που είχα αγαπήσει πιο πολύ στη ζωή μου…

(συνεχίζεται)