Υφήλιος

Υφήλιος

Στον Νικόλα Χρυσικόπουλο

Σε φωτεινές πλατείες να βαδίζεις˙ σε πλατείες ολόφωτες.
Με τον κανόνα του σώματος, η λαύρα
Να μελετά το Πυθαγόρειο
Στις καθέτους της συνοδείας του ήσκιου σου
Που το άπλωμά του θα μετράει ακολουθώντας σε-
Καθώς το βλέμμα σου στη μνήμη θ' αποστέλλεις για πουλί
Που θα κορφολογήσει μιαν ελιά στον μέσα σου κατακλυσμό-
Σαν δείχτης, τον ακίνητο χρόνο
Μιας μεταφυσικής, όπως την κόπιασε ο de Chirico.

 Σ' αναμμένες πλατείες να βαδίζεις˙ σε πλατείες ολόφωτες
Που αιφνίδια θα βγάζουν σε στενά πού τον τόπο δροσίζουνε
Πεύκα, ευκάλυπτοι, δάφνες, ενώ
Ψελλίζουν τα μοτέτα τους στο αεράκι, εσύ
Σε αυτές να τριγυρίζεις,
Σε ταπεινές πλατείες να βαδίζεις˙ σε φωτεινές πλατείες
Οπού άλλοτε τ' ασπρόρουχα δίδαξαν ιμπρεσιονισμό.

Σε ταπεινές πλατείες˙ οι μεγάλες, χωράνε συνθήματα.

Εκεί, έστω, καθώς βραδιάζει κάνε
Το πρώτο βήμα προς τον ήλιο.
Φως ζωντανό σε ζωντανή φωτιά να γίνεις.
Γιατί εδώ, σ' όποια πλατεία κι αν βαδίσεις
Μια νύχτα παλιωμένη είναι, αυτή
Η μισοπεθαμένη τους ζωή.


Χρίστος Κρεμνιώτης
xristoskremniotis@hotmail.com