Η Ευα και η Άλλη (2ο μέρος)

 (Συνέχεια από το προηγούμενο:http://despoina-poemsjewelsphotos.blogspot.gr/2013/06/h-eya-kai-h.html)

Σημείωση: To έργο γράφτηκε πριν από μια δεκαετία (εξ αφορμής της πρόθεσής μου εκείνο τον καιρό, να υποβάλω μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση, για τους λόγους που αναφέρονται στο θεατρικό) και πριν αναρτηθεί στο μπλογκ, ενημερώθηκε και διορθώθηκε, με την πολύτιμη βοήθεια του φίλου Γιάννη Φαρμακίδη   J

https://sites.google.com/site/maniatheatrou/Home

ΑΛΛΗ:

            Και απορείς για ποιον λόγο χωρίσατε!; Και επίσης σου είναι αδύνατον να καταλάβεις γιατί εκείνη σου κάνει μήνυση;! Αλλά πιο πολύ ανησυχώ για την εγκεφαλική κατάσταση των ατόμων που σε υποστηρίζουν! Για να καταφέρνεις να τους ξεγελάς εδώ και 20 χρόνια αναπαράγοντας το ίδιο χονδροειδές ψέμα, τότε η νοημοσύνη τους είναι άξια μελέτης!

Μα περίμενε λίγο, ίσως και να μην έχει να κάνει με την δική τους νοημοσύνη το ζήτημα…

ΕΥΑ:

            Τι εννοείς;

ΑΛΛΗ:
            Αλήθεια, πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα…

ΕΥΑ:

            Μίλα καθαρά, πες μου τι σκέφτηκες;

ΑΛΛΗ:

            Δεν έχεις φίλες, δεν το έχεις καταλάβει; Όλοι αυτοί που έχεις συγκεντρώσει γύρω σου σαν την προσωπική σου αυλή, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να υποθάλπτουν την συμπεριφορά σου, επειδή ξέρουν ότι αποζητάς τον οίκτο τους… Σε προκαλούν να συνεχίζεις αυτή την τακτική, κι εσύ το κάνεις διασκεδάζοντάς τους…Λογικό είναι, τρομακτικό, αλλά λογικό…

ΕΥΑ: (με θυμό)

            Δεν τρέφομαι από τον οίκτο των άλλων, ζητώ συμπαράσταση, όχι λύπηση!

ΑΛΛΗ: (αυστηρά)

            Η τάση για συμπαράσταση είναι αυτόματο συναίσθημα, μετά από λίγο, το πάθος καθιζαίνει, και η λογική επιστρέφει, με αμείλικτα ερωτήματα, όπως πχ γιατί να αναμασάς αυτήν την παλιά ιστορία…Ή, γιατί αφού έχουν περάσει τόσα χρόνια, δεν προχώρησες στη ζωή σου… Και φυσικά, θα εξετάζουν σοβαρά την πιθανότητα, εαν εκείνη  που έχει το κουσούρι, είσαι τελικά εσύ η ίδια…

ΕΥΑ: (ακόμα πιο θυμωμένη)

            Τον αγάπησα, τον αγάπησα για πάντα, μου τον πήραν, έμεινα μόνη περιμένοντας τον προδότη!

ΑΛΛΗ:

            22 χρόνια περιμένεις; Και μάλιστα τον προδότη; Ενώ θα έπρεπε να τον είχες φτύσει κατάμουτρα και να τρίψεις στην μούρη του την ευτυχία που θα ζούσες κοντά σε κάποιον άλλο; Καλύτερο από ‘κείνον; Και νομίζεις ότι σε πιστεύουν κιόλας;

ΕΥΑ:
            Με πιστεύουν επειδή δεν έχουν λόγο να μην το κάνουν…Δεν τους ξέρουν, δεν τους έχουν δει πως είναι μαζί…Κάνω τα αδύνατα δυνατά να μην τους συναντήσουν μαζί, να μην την συγκρίνουν σε σχέση με μένα, και τα έχω καταφέρει ως τώρα…ΚΙ όπου περνάει πρώτη η δική μου ιστορία, κερδίζω την συμπάθεια…

Με πρόδωσε, με χώρισε, με κατέστρεψε συναισθηματικά και ψυχικά, είμαι το θύμα, κι εκείνοι, οι θύτες...

ΑΛΛΗ:
            Σε τρέφει ο οίκτος, εκεί έχεις καταντήσει…

ΕΥΑ:

            Σταμάτα να το λες αυτό, δεν ισχύει! Αυτή η σχέση ήταν σχέση ζωής για μένα, και απορώ πραγματικά πώς δεν το παραδέχεσαι…Εσύ που υποτίθεται με ξέρεις καλύτερα από τον καθένα!

ΑΛΛΗ:
            Επειδή ακριβώς σε ξέρω καλά, γι αυτό δεν το δέχομαι! Στο κάτω- κάτω, δεν είσαι η μόνη που βίωσες το χωρισμό, μετά από μια σοβαρή σχέση κάποιας διάρκειας…Πολλοί χώρισαν και ξανάφτιαξαν τη ζωή τους, και βρήκαν την ευτυχία με άλλα ταίρια…Αλλά εσύ, έμεινες κακότροπη και μόνη, επειδή ακόμα κι όσοι σε φλερτάρισαν μετά τον χωρισμό, αντί να γνωρίσουν την ώριμη, κατασταλαγμένη Εύα που νόμιζαν ότι είχαν συναντήσει, είδαν μια στρυφνή και μίζερη γεροντοκόρη, που απλώς αναμασούσε το μίσος της και ζητιάνευε τον οίκτο τους…

ΕΥΑ:

            Είμαι μόνη μου επειδή δεν μπόρεσα να βρω κάποιον άλλο, αντάξιό μου! Καλύτερα όμως έτσι, παρά να ζήσω με κάποιον κατώτερο από μένα!

ΑΛΛΗ:

            Είσαι μόνη σου επειδή χωρίζεις τους ανθρώπους σε κατηγορίες και προσπαθείς να βάλεις τον έρωτα σε καλούπια… Η συζήτηση μαζί σου δεν γεννούσε το ενδιαφέρον, αλλά τον οίκτο -και την απορία μαζί: η αλλοπρόσαλλη  συμπεριφορά σου, καταδίκασε κάθε ελπιδοφόρα γνωριμία, σε μια ανούσια, περιττή και άκρως δυσάρεστη εμπειρία… Σε λυπούνται αντί να σε ποθούν, και αποφεύγουν να σε  πλησιάσουν ξανά…

ΕΥΑ: (Σκύβει ελαφρά μπροστά, πληγωμένη)

            Είμαι μια ρομαντική γυναίκα, που πάντα αποζητούσε την τρυφερότητα και τη στοργή… Υπέφερα πολύ σαν παιδί και έφηβη και θέλω έναν ώμο να ακουμπήσω, βρίσκοντας επιτέλους την απόλυτη κατανόηση και υποστήριξη, ώστε να ανοιχτώ  και να παραδοθώ με όλη μου την ψυχή…Μα πάντα κάτι με κατάτρεχε και με εμπόδιζε να ευτυχήσω, η ατυχία, η απάτη, η ανεπάρκεια των άλλων, όμως δεν αντέχω να με αποκαλούν οι φίλοι μου μεταξύ τους ως «καημένη Εύα», δεν το ανέχομαι, δεν θέλω!

ΑΛΛΗ: (ειρωνικά)

Δεν σου αρέσει, αλλά σε βόλεψε, τόσα χρόνια…

ΕΥΑ: (Την αγνοεί, σηκώνεται όρθια και πηγαίνει προς το τραπέζι, ενώ η Άλλη την παρακολουθεί)

            Είμαι μεγάλη και ώριμη γυναίκα, και ξέρω τι χρειάζομαι: Χρειάζομαι έναν σύζυγο μορφωμένο, να στήσουμε ένα σπιτικό που όλοι θα ήθελαν να έχουν, να αισθάνομαι ασφάλεια στο πλάι του και να είμαι κοινωνικά αποδεκτή, διατηρώντας την αυτονομία μου και τα ενδιαφέροντά μου, θέλω να  γίνω η Εύα που αξίζω να είμαι! Δεν ζητώ τίποτα το ιδιαίτερο, πολλές γυναίκες βιώνουν αυτή την ευτυχία κι εγώ δεν διαφέρω σε τίποτα από αυτές, εκτός ίσως από το ότι την αναζητώ τόσον καιρό απεγνωσμένα, και σίγουρα την δικαιούμαι περισσότερο από εκείνες!

(Η Εύα τραβάει την καρέκλα στα δεξιά του τραπεζιού και κάθεται. Πιάνει το μαχαίρι και αρχίζει να καθαρίζει ένα φρούτο.)

ΑΛΛΗ: (με ειρωνία)

            Σα να λέμε, έναν αντρούλη, ένα σπιτάκι, κι ένα νόμιμο κρεβάτι…

ΕΥΑ: (συνεχίζει να καθαρίζει το φρούτο, χωρίς να σηκώσει τα μάτια της)

            Ναι, κάπως έτσι…, αλλά όχι ένα απλό αντρούλη, ένα απλό σπίτι κι ένα οποιοδήποτε νόμιμο κρεβάτι…

ΑΛΛΗ:
            Κι αυτό είναι για σένα ο ορισμός της ευτυχίας…Μια απολύτως συγκαταβατική ζωή, μόνον για να μην υστερείς από τους άλλους…Ένας γάμος –δεκανίκι για την κοινωνική σου ανέλιξη και την αποκατάσταση της ελλιπούς εικόνας σου στα μάτια των φίλων σου…Και τότε γιατί επιμένεις να κατατρέχεις τον πρώην σου και τη συμβία του, αφού ο έρωτας δεν έχει καμιά σχέση με την ψυχρά υπολογισμένη πορεία σου που απλώς δεν σου «βγαίνει»; Γιατί προσπαθείς ακατάπαυστα να τους λοιδορείς, χαλώντας την εικόνα σου, της «υπεράνω»;

ΕΥΑ: (ψυχρά)

            Η εικόνα μου είναι μια χαρά: θεωρούμαι επιτυχημένη στη δουλειά μου, μορφωμένη και το μόνο σημείο στο οποίο έχω ακόμα κάποιο έλλειμμα, είναι η αποκατάσταση ενώπιον Θεού κι ανθρώπων…

(παρατάει κάτω το φρούτο και το μαχαίρι)

            Τα φρούτα πάνιασαν, δεν τρώγονται πια…

ΑΛΛΗ:

            ΚΙ εσύ πάνιασες, σε λίγο θα σκεβρώσεις, όπως οι κιθάρες που παλιώνουν απούλητες σε κάποιο ράφι ενός μαγαζιού, ή κρέμονται παραμελημένες σ’ ένα καρφί στον τοίχο, πάνω από ένα άδειο εφηβικό κρεβάτι…Πολύ σύντομα, το βάρος του χρόνου πάνω σου, θα σε κάνει να σκύβεις, μετά την πρεσβυωπία σου, θα έρθει η εμμηνόπαυση, τα ινομυώματα, η οστεοπόρωση…, η μοναξιά και η κατάθλιψη…

ΕΥΑ:
            Τίποτα από όλα αυτά δεν θα γίνει, η ζωή ολόκληρη είναι μπροστά μου, το μόνο που χρειάζεται να κάνω πολύ γρήγορα, είναι να βγω να αγοράσω μερικά φρέσκα φρούτα…

 

ΑΛΛΗ: (χτυπά μια φορά το χέρι της στο τραπέζι)

            Δεν μιλάμε για φρέσκα φρούτα εδώ! Μιλάμε για τη στάση που θα κρατήσεις απέναντι στα γεγονότα που θα ακολουθήσουν! Ο γάμος είναι μόνον μια μικρή λεπτομέρεια στη ζωή ενός ανθρώπου, που μπορεί άνετα να παραληφθεί ή να μετατεθεί! Αλλά οι προσωπικές εμπάθειες που καλλιεργείς και οι λανθασμένες αποφάσεις που λαμβάνεις, είναι αυτές που σε έχουν οδηγήσει εδώ που έφτασες, και δεν μπορείς να χρονοτριβείς άλλο, δεν το καταλαβαίνεις;

ΕΥΑ:

            Δεν χρονοτριβώ, αντίθετα περιμένω την κατάλληλη στιγμή να κινηθώ... Υπάρχει μεγάλο χρονικό περιθώριο ώστε να σχεδιάσω προσεκτικά τις κινήσεις μου…

ΑΛΛΗ: (τραβάει την καρέκλα και κάθεται απέναντί της)

            Τι έχεις σκοπό να κάνεις;

ΕΥΑ: (κοιτώντας αδιάφορα τις φωτογραφίες που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι)

            Θα συζητήσω με τις φίλες μου το ζήτημα, και κατόπιν τούτου, θα πράξω…

ΑΛΛΗ: (με δυνατή φωνή, φανερά εκνευρισμένη)

            Και τι νομίζεις ότι θα σου πουν οι φίλες σου; Μήπως πιστεύεις  ότι θα συνεχίζουν να σε υποστηρίζουν όταν θα τους αποκαλύψεις ποιο είναι το δικό σου ποσοστό ευθύνης και ποια ήταν η πραγματική ιστορία;

ΕΥΑ: (το σκέφτεται για λίγο, δυσαρεστημένη)

            Έχεις δίκιο, μάλλον δεν θα τους πω τίποτα…Δεν υπάρχει λόγος να κάνω αυτή την παραχώρηση σε μια αντροχωρίστρα που με απειλεί με μερικές εντελώς αστήριχτες κατηγορίες!

(κάνει ένα μορφασμό  απέχθειας)

            Ακούς εκεί, «Συκοφαντική δυσφήμηση κατά συρροή», «Ηθική βλάβη κατά συρροή», «Παρενόχληση» και διατάραξη οικογενειακής γαλήνης», και άλλες ηλίθιες κατηγορίες που βρήκε για να με σπιλώσει, η τσούλα!

ΑΛΛΗ:
            Κι όταν μαθευτεί, τι θα κάνεις; Θα εξακολουθήσεις να αρνείσαι τα πάντα; Καταρχήν οι πολύτιμες φίλες σου θα σε εγκαταλείψουν μόλις μάθουν ότι τις χρησιμοποίησες με αυτόν τον ανεπίστρεπτο τρόπο! Αρκετές απ’ αυτές φέρθηκαν άσχημα, τόσο στην αντίζηλό σου, όσο και στον «μοναδικό» σου έρωτα!
(κάνει μια μικρή παύση)

            Σκέψου την εικόνα όλων αυτών των κυριών, να στέκονται όρθιες στο στενό διάδρομο του δικαστηρίου ψιθυρίζοντας μεταξύ τους για την εξαπάτησή τους, και εν τέλει να αποχωρούν δυσαρεστημένες, καθώς θα ανακαλύπτουν ότι στην ουσία, το μόνο που είχαν ενάντια στο πλέον μισητό άτομο στον πλανήτη, ήταν ο αναπόδεικτος λόγος σου…Μέχρι τώρα, θεωρητικά σε υποστήριζαν, τώρα όμως,  θα υποστείς διασυρμό!

ΕΥΑ: (εκνευρισμένη, παίζει με το μαχαίρι)

            Αποδεικνύεται ο λόγος μου…

ΑΛΛΗ: (τη διακόπτει)

            Πώς αποδεικνύεται; Μήπως ανάμεσα στον σωρό των ξεθωριασμένων φωτογραφιών υπάρχει μια που να σας έχει και τους τρεις μαζί, καθότι εκείνη υπήρξε- καθώς διαδίδεις-, πολυαγαπημένη φίλη σου στο παρελθόν, και συνεπώς βρισκόταν πάντα κοντά σε σένα και τον προ εικοσαετίας αρραβωνιαστικό σου;

            Μήπως έχεις μαρτυρικές και αξιόπιστες καταθέσεις ατόμων, που σας είχαν δει να διασκεδάζετε και να χαίρεστε τη φιλία σας, πριν από τον χωρισμό σου;

ΕΥΑ: (παρατάει το μαχαίρι και μιλάει με παράπονο)

            Γιατί είσαι ειρωνική; Εντάξει, δεν έχω τίποτα που να την ενοχοποιεί, παρά μόνον το λόγο μου, αλλά ίσως κι εκείνη να μην έχει κάποια αποδεικτικά στοιχεία εναντίον μου, και αποσκοπεί μόνον στο να με τρομοκρατήσει… Εξάλλου ποτέ στο παρελθόν δεν έκανε κάτι εναντίον μου…

ΑΛΛΗ:

            Κι αν αντίθετα απ’ ότι θέλεις να πιστεύεις, εκείνη έχει ένορκες καταθέσεις στη διάθεσή της και έχει σκοπό να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο; Τι θα κάνεις τότε; Θα ζητήσεις από τις φίλες σου να ψευδορκήσουν για σένα; Δεν ξέρεις ότι η ψευδορκία είναι ποινικό αδίκημα και διώκεται; Ποια νομίζεις ότι θα δεχτεί να προσφέρει κάλυψη σε μια αισχρή ψεύτρα;

ΕΥΑ: (επαναστατεί)

            Δεν είμαι ψεύτρα!

ΑΛΛΗ: (ειρωνικά)

            Όχι, σε καμιά περίπτωση δεν είσαι ψεύτρα, ένα αθώο παιχνίδι ήταν, που σκαρφίστηκες για να περνάς πιο εύκολα τα γεροντοκορίστικα βράδια σου!
 

ΕΥΑ:

            Δεν ξέρεις τι λες!

ΑΛΛΗ:

            ΚΙ εσύ δεν ξέρεις τι θες! Είσαι μια μυθομανής γεροντοκόρη που αρνείται  να κοιτάξει την αλήθεια κατάματα, και επιμένεις να ζεις στον πλασματικό σου κόσμο,  ακόμα και τώρα που καταρρέει τριγύρω σου!

ΕΥΑ: (Σπρώχνει την καρέκλα καθώς σηκώνεται απότομα και τη ρίχνει κάτω. Είναι πολύ θυμωμένη)

            Ποια νομίζεις ότι είσαι; Ακόμα κι εσύ δεν είσαι τίποτε άλλο από ένα οικτρό αποκύημα της φαντασίας μου! Είσαι μόνο μία φωνή, που όποτε θέλω εγώ, αρχίζει να μιλάει ή σωπαίνει! Θα κλείσω τα μάτια κα8ι θα πάψεις να υπάρχεις! Εμπρός, εξαφανίσου από μπροστά μου!

(Κλείνει τα μάτια και τα ξανανοίγει)

ΑΛΛΗ: (με πιο μαλακή φωνή)

            Είμαι η συνείδησή σου, ήμουν μαζί σου και θα είμαι πάντα μαζί σου σε ό,τι συμβεί…Ακόμα και αν με αγνοείς, εγώ θα είμαι η φωνή της λογικής, που θα σου λέει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος…Όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις, εγώ θα είμαι ο αυστηρότερος κριτής σου, επειδή αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξής μου…Δεν μπορείς να μ’ αποφύγεις, είμαι ένα με σένα…

ΕΥΑ: (στρέφεται προς το κοινό και πέφτει με τα γόνατα στο πάτωμα. Κρύβει με τα χέρια της το πρόσωπό της. Η φωνή της ακούγεται απελπισμένη)

            Τι να κάνω Θεέ μου; Γιατί είναι όλοι τόσο σκληροί μαζί μου; Πώς είναι δυνατόν να μου φέρονται έτσι εμένα; Σε τι έφταιξα Θεέ μου;

ΑΛΛΗ: (Σηκώνεται ήρεμα από την καρέκλα της και πηγαίνει δίπλα στην Εύα. Τη βοηθάει να σηκωθεί, σηκώνει την πεσμένη καρέκλα της και την βάζει να καθήσει)

            Θα βρούμε μια λύση για το πρόβλημα αυτό…θα τα καταφέρουμε μαζί, χωρίς να ζητήσουμε τις γνώμες φιλενάδων και λοιπών γνωστών…Το πολύ- πολύ να τηλεφωνήσεις και να ζητήσεις μια συνάντηση, έστω και με την παρουσία δικηγόρων…Να τους ζητήσεις συγγνώμη για όλες τις πράξεις σου, ώστε να λυθεί το ζήτημα εξωδικαστικά…

(Κάθεται πάλι στην καρέκλα της)

            Τότε θα είσαι προστατευμένη, ασφαλής…

ΕΥΑ: (αποφασιστικά)

            Εγώ, να τους ζητήσω συγγνώμη; Εγώ; Αποκλείεται να κάνω εγώ κάτι τέτοιο! Δεν υπάρχει περίπτωση να της χαρίσω τέτοια ικανοποίηση! Ποτέ όσο ζω! Ας την φτάσει αυτήν την υπόθεση ως το τέλος, αν είναι τόσο αποφασισμένη όσο λες! Δε με νοιάζει ποιες θα είναι οι συνέπειες , εγώ δεν πρόκειται να υποχωρήσω! Δε θα την αφήσω να χαρεί άλλη νίκη! Της φτάνει που μου πήρε το μοναδικό άνδρα που αγάπησα!

(Σηκώνεται από την καρέκλα ήρεμα αλλά αποφασιστικά)

            Μάρτυς μου ο Θεός, και δεν ντρέπομαι καθόλου γι’ αυτό που θα πω, υπάρχουν νύχτες που ξαπλώνω με τη σκέψη, ότι κάποια μέρα θα μπορέσω να της κάνω κάτι κακό… Μεγαλύτερο από το κακό που της έχω κάνει ως τώρα...