Το Rossi δερμάτινο

"Το αληθινό πρόσωπο της Γεωργίας Π."

Το Rossi δερμάτινο 

Ήταν μια εποχή, που η αγαπητή Γωγώ -που γνωρίσαμε μέσα από την προηγούμενη ιστορία- κείμενο κάτω από τη γενική κατηγορία « Γεωργία Π.» -, χρησιμοποιούσε κατά κόρον πιστωτικές κάρτες για τις συναλλαγές της…Εκείνη την εποχή, έτυχε να είναι άρτι αρραβωνιασμένη με τον 2^ο αρραβωνιαστικό της, οπότε τα δώρα υποτίθεται πήγαιναν και έρχονταν προς όλες τις κατευθύνσεις, και ειδικά από τους γονείς του τότε αρραβωνιαστικού της, που θεωρούσαν ότι η Γωγώ ήταν η ιδανική μελλοντική σύζυγος για το στερνοπούλι τους, και προσπαθούσαν να την εντυπωσιάσουν με κάθε τρόπο, και ξόδεψαν τεράστια ποσά πχ για χρυσαφικά, (τα οποία δεν επέστρεψε ποτέ, μετά τον χωρισμό της από τον γιό τους)…
Ένα βραδάκι λοιπόν που το φρεσκο-αρραβωνιασμένο ζευγάρι βολτάριζε στο κέντρο της Αθήνας-όπου ζούσαν και εργάζονταν τότε-, κοντοστάθηκαν μπροστά σε ένα μεγάλο κατάστημα δερμάτινων, το αγαπητό Γωγουλίνι, πρότεινε να αγοράσει ένα καλό δερμάτινο για δώρο, στον αγαπημένο της… Όπερ και εγένετο, σε λίγα λεπτά, ο τότε αρραβωνιαστικός της –ο γνωστός μας Μ.- και νυν πρώην, προβάριζε διάφορα δερμάτινα μεγάλης αξίας, προκειμένου να διαλέξει το ένα που θα του αγόραζε η Γωγώ με την πιστωτική της κάρτα, και που τον διαβεβαίωνε πως θα αποπληρωνόταν πανεύκολα με μηνιαίες δόσεις μέσω τραπέζης…

Ο Μ. λοιπόν, διάλεξε εν τέλει ένα καφετί μακρύ επενδυμένο καστόρινο παρκά της φίρμας Rossi, με μαύρη γούνα προβάτου στο γιακά, το οποίο εκείνη την εποχή στοίχιζε κοντά 350χιλ δραχμές, ένα αστρονομικό ποσό για πανωφόρι, το οποίο όμως όπως είπαμε, θα αποπληρωνόταν σταδιακά, μέσω κάρτας… Άγνωστο εαν η Γωγώ μετάνιωσε ποτέ λόγω κόστους που του το αγόρασε, αλλά είναι γεγονός ότι συνήθιζε να ξοδεύει υπέρογκα ποσά, κυρίως για καλλυντικά, οπότε οι κάρτες της ήταν γενικώς φορτωμένες, αν και οι δόσεις πληρώνονταν ευλαβικά στο τέλος κάθε μήνα, προκειμένου να έχει και τη δυνατότητα να ξοδεύει ακόμα περισσότερα για διάφορες παρόμοιες «ανάγκες» της…

Κάποια στιγμή, αναπόφευκτα, και κρίνοντας πάντα με γνώμονα τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα της Γωγώς, ήρθε το τέλος και αυτής της σχέσης, την οποία τερμάτισε η ίδια, με δική της πρωτοβουλία…Είχε προηγηθεί ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι για τον Μ, ο οποίος πέρασε ολόκληρο τον Αύγουστο, διαμορφώνοντας το εσωτερικό του πατρικού της σπιτιού, ώστε μετά τον επερχόμενο γάμο τους να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί… Ενώσω λοιπόν το Γωγουλίνι μας, παραθέριζε στα Δωδεκάνησα μαζί με μία φίλη της, ο Μ κατεδάφιζε μεσοτοιχίες, μερεμέτιζε και έβαφε τοίχους και ταβάνια, και εγκαθιστούσε ηλεκτρικές συσκευές, ακούγοντας ταυτόχρονα τα υβριστικά σχόλια από τη μητέρα και την Λεχωνίτισσα ψυχοθειά της, που τον αποκαλούσαν αντί ονόματος, με διάφορα «κοσμητικά» επίθετα, όπως «βλάχος» και προικοθήρας…

Μιλώντας περί προίκας, ένα σπίτι έχει όλο κι όλο η Γωγώ, κι αυτό μισιακό, το μοιράζεται ως κληρονομιά μαζί με τον ξενιτεμένο αδελφό της, στην ουσία δλδ (εφόσον εκείνος δεν πρόκειται να επιστρέψει ποτέ, παρά μόνο σιδηροδέσμιος), με τα ανίψια της εξ Αμερικής… Τα αντίστοιχα σχεδόν περιουσιακά στοιχεία, διέθετε τότε και ο Μ, άρα στην ουσία δεν υφίσταται προικοθηρία, μάλιστα από κοινού εκείνη την εποχή εκσυγχρόνιζαν το πατρικό της, στο οποίο όπως είπαμε θα διέμεναν μετά το γάμο…Όμως, οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί εξακολουθούσαν για μεγάλο διάστημα, η Γωγώ δεν έπαιρνε θέση και δεν τον υπερασπιζόταν, δεν δεχόταν σε καμία περίπτωση να νοικιάσουν άλλο σπίτι στο οποίο θα ζούσαν μόνοι τους μετά το γάμο τους, ενώ και οι δύο γριές του έδειχναν καθαρά με τη συμπεριφορά τους, ότι δεν τον ήθελαν για γαμπρό και συχνά-πυκνά του ανέφεραν και ονόματα κοινών συναδέλφων που θα προτιμούσαν να είχε φέρει για γαμπρούς στο σπίτι, ανάμεσά τους και τον αδελφό ενός γνωστού κρεοπώλη με ειδίκευση στα λουκάνικα… Μαζί μ’ αυτές σιγά -σιγά, και η ίδια η Γωγώ, αναθεώρησε τις απόψεις της σχετικά με το κοινό της μέλλον  με τον Μ, ώστε μετά την επιστροφή της από τις καλοκαιρινές της διακοπές, του ζήτησε να χωρίσουν…

Πέρα από το γεγονός ότι κάμποσους μήνες αργότερα, η Γωγώ επέστρεψε δριμύτερη και επέμενε να συνεχίσουν τον δεσμό τους από εκεί που τον είχε αφήσει, ως μόνο τελικά αντικείμενο που τη συνέδεε με τον Μ, παρέμεινε το δερμάτινο παλτό…Όλα τα υπόλοιπα, φωτογραφίες, δωράκια, κάρτες, αντικείμενα και λοιπά, καταστράφηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, ώστε να μην υπάρχει τίποτα που να τη θυμίζει πλέον…Ακόμα και η βέρα με το όνομά της, που η Γωγώ δεν δέχτηκε να πάρει πίσω -αλλά και παρακράτησε τη δική του, από το γινάτι της «απόρριψης»-, ανταλλάχθηκε σε γνωστό κοσμηματοπωλείο, με έναν χρυσό σταυρό… Μόνο το καφέ Rossi, σχεδόν εντελώς αφόρετο και κρεμασμένο στη ντουλάπα του πατρικού του, έμεινε να υποδηλώνει ότι κάποτε υπήρχε μια πρώην αρραβωνιαστικιά, μέχρι την ώρα που ο Μ., επέστρεψε στο σπίτι για να το πάρει, με σκοπό να το δώσει για κόντεμα, ή για βάψιμο, ή ακόμα και για ανταλλαγή με κάποιο άλλο δερμάτινο…

ΟΙ γηραιοί γονείς του αντέδρασαν, μπροστά όμως στην επιμονή του είτε να το ξεφορτωθεί είτε να το μεταποιήσει «δραστικά», του αποκάλυψαν, ότι το δερμάτινο παλτό, δεν είχε αποπληρωθεί από τη Γωγώ, αλλά από αυτούς! Η υπερπροστατευτική και μυστικοπαθής μητέρα του, η κυρά Σοφία, –Θεός σχωρέσ’ τη-, του αποκάλυψε ολόκληρο το χρονικό της αγοράς και εξόφλησης του πανωφοριού του, και ταυτόχρονα τον διαφώτισε και σχετικά με τις κατηγορίες περί προικοθηρίας:
Μερικές μέρες μετά την «αγορά» του παλτού, έφτασε ταχυδρομικώς στο πατρικό της Γωγώς, το σημείωμα από την τράπεζα που είχε εκδώσει την πιστωτική της, για την αγορά ύψους 350.000δρχ (τότε)…Η μητέρα της και η ψυχοθειά της, άνοιξαν το φάκελο και είδαν το υπέρογκο έξοδο, και τηλεφωνικώς την ανέκριναν για να μάθουν τι είδους αγορά είχε κάνει, και εκείνη τους είπε ότι είχε δωρίσει ένα δερμάτινο παλτό στον Μ. . Τότε λοιπόν, οι δύο γριές, τηλεφώνησαν στους γονείς του με σκοπό να διαμαρτυρηθούν, που ο «προικοθήρας» και σπάταλος γιος τους, εξανάγκαζε την Γωγώ να ξοδεύει τα ωραία της λεφτά για λογαριασμό του!

Έτσι, οι γονείς του Μ., πρότειναν να πληρώσουν εκείνοι τις δόσεις του παλτού, και ζήτησαν απόλυτη μυστικότητα, ώστε να μη θιγεί η σχέση του γιου τους με την ιδανική -για αυτούς- νύφη, μόνον που οι γριές, συνέχισαν τον πόλεμο νεύρων προς τον Μ. και ταυτόχρονα την πλύση εγκεφάλου στην Γωγώ, που εν τέλει τερμάτισε τον αρραβώνα, μάλλον την ίδια εποχή που εξοφλήθηκε και το παλτό…Ο Μ. πάντως, μετά την ανακάλυψη της αλήθειας, φόρεσε το δερμάτινο παρκά με την ψυχή του και συνεχίζει να το φοράει για όσο ακόμα αντέχει και του αρέσει…

Είναι γεγονός, ότι λίγον καιρό μετά την αποκάλυψη του περιστατικού, έτυχε να περάσει από την καφετέρια όπου ο Μ. και η σύζυγός του έπιναν το καφέ τους ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, η Γωγώ…Φορούσε μια μαύρη  ζακέτα με κεντημένες μαργαρίτες από άσπρες χάντρες γύρω από τη λαιμόκοψη και τους ώμους και έμοιαζε με τη Θάτσερ-bitch στα ύστερά της, και μετά από τις συνηθισμένες βαρετές περιαυτολογίες της, είδε το δερμάτινο διπλωμένο προσεκτικά και ακουμπισμένο στη ράχη του καναπέ που καθόταν το ζευγάρι, και παρατήρησε καγχάζοντας προς τον Μ., ότι «ευτυχώς, το φορούσε ακόμα», και αφού έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση κουνώντας την ουρά της πέρα -δώθε σαν αλεπού στο αλώνι, ο Μ. μονολόγησε ότι το φοράει μεν, αλλά όχι χάρη σ’ αυτήν, και ότι του άρεσε να τη βλέπει να αυτό-εξευτελίζεται μπροστά του παριστάνοντας την κάμποση …

Είναι όμως απορίας άξιο αν νομίζει ακόμα ότι το αποπλήρωσε η ίδια, το παλτό…Το σίγουρο είναι πάντως, ότι είτε το γνωρίζει είτε όχι, το δερμάτινό πανωφόρι για το οποίο καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι, αγοράστηκε στην ουσία από τους γονείς του πρώην αρραβωνιαστικού της, και φυσικά δεν της κακόπεσε που δεν της στοίχισε δραχμή τσακιστή! Ακόμα κι αν αναρωτήθηκε πώς οι χρεώσεις της και οι δόσεις στην κάρτα της παρέμεναν αμετάβλητες, ή αν την ενημέρωσαν τελικά οι γριές για την πράξη τους, εκείνη δεν εξέφρασε ούτε τις απορίες της αλλά ούτε και ανέφερε οτιδήποτε στον Μ, έστω και μεταθέτοντας το φταίξιμο… Αντίθετα, τον άφησε να πιστεύει ότι με την επιλογή του ρούχου αυτού, την χρέωσε με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, που εκείνη τακτοποίησε αγόγγυστα, ενώ ο ίδιος αισθανόταν ένοχος και υπόχρεος… Για λίγο καιρό, πέτυχε να έχει και την πίτα ολόκληρη αλλά και τον σκύλο (sic) χορτάτο, όμως στο τέλος η αλήθεια αποκαλύφθηκε σε όλο της το μεγαλείο, και έμεινε έκθετη για ακόμα μια φορά…Με τον ίδιο τρόπο, σιγά-σιγά και σταδιακά, θα αποκαλυφθεί και το αληθινό της πρόσωπο…