Μπαλάντα για τους ποιητές που δεν οδηγούνε

Οι ποιητές είναι άνθρωποι αυτόνομοι. Όμως - περίεργο, προτιμούν τα ετεροκίνητα από τα αυτοκίνητα. Οι περισσότεροι ποιητές που ξέρω, δεν οδηγούν. Πολύ καλοί ποιητές. Προτιμούν να τους μεταφέρουν άλλοι, σαν δέματα. Χρησιμοποιούν λεωφορεία, ταξί, τρένα, μετρό. Δεν ξέρουν την ηδονή του να φεύγεις χωρίς προορισμό, του να σταματάς όπου εσύ θέλεις, να αλλάζεις διαδρομή με βάση την επιθυμία της στιγμής.

Να βλέπεις έναν μικρό ξεχασμένο παράδρομο, και να χάνεσαι στο άγνωστο. Δεν οδηγώ σημαίνει παραιτούμαι από την μέθη της ευθείας και την χορογραφία της στροφής. Δεν οδηγώ σημαίνει αρνούμαι το μηχανικό σώμα που προεκτείνει το δικό μου και το εξακοντίζει. Δεν οδηγώ σημαίνει αγνοώ την σημασία που δίνει η κίνηση και η μουσική στο τοπίο. Απαρνούμαι το άσπρο άτι, το άρμα μου το τέθριππο, τον αέρα στα μαλλιά. O ποιητής, αυτόνομος ήρωας, δεν θα έπρεπε να οδηγεί μόνον αυτοκίνητο αλλά και αεροπλάνο, έστω, ένα μικρό μονοκινητήριο, σαν τον Saint-Exupery,για να κινείται ελεύθερα σε τρεις διαστάσεις. Ύψος, ύψος! Την εποχή που ο άνθρωπος συλλαμβάνεται, γεννιέται, ζει, πεθαίνει σε αυτοκίνητο οι ποιητές δεν οδηγούν.

Αλλά ίσως να μην είναι τυχαίο: Ίσως γι αυτό να γίνονται καλύτεροι ποιητές.

Νίκος Δήμου