Το κελεπούρι

Το κελεπούρι

Ή αλλιώς, όταν η πρώην του νυν (βλέπε Γωγώ), παραμένει ανύπαντρη

κελεπούρι: από το τουρκικό kelepir, σημαίνει «ευκαιρία». Χρησιμοποιείται για αντικείμενα, τα οποία θα μπορούσε κανείς να αγοράσει, αλλά και ανθρώπους τους οποίους μπορεί να σταμπάρει κανείς για διάφορες χρήσεις («κρεβάτι» με όλες τις παραλλαγές του, γαμπρό/νύφη, πατέρα/μητέρα παιδιών και τα τοιαύτα)

Η Γωγώ ήταν όλα όσα θα ήθελε ο οποιοσδήποτε άντρας, ένα θηλυκό με τα όλα του και μάλιστα της συνομοταξίας του κελεπουριού: Νύφη πολύφερνη, με σπίτι, δουλειά στο δημόσιο, καλή μαγείρισσα, καλή νοικοκυρά, και τι άλλο και πιο σημαντικό; «Συγκροτημένο και εγκεφαλικό άτομο», μάλιστα!

Ούτε η νυν αλλά ούτε και καμία άλλη, έπιανε μία μπροστά της, κι όμως τα χρόνια περνούσαν κι εκείνη έμενε αχαΐρευτη και όλοι αναρωτιόντουσαν «μα γιατί», αλλά δεν πολυνοιάζονταν κιόλας, οι περισσότεροι -αν και αναθεματίζανε την «ξεβράκωτη» νυν (με τις ευλογίες της «βρακωμένης» Γωγώς) θεωρούσαν οτι «Θα βρει αυτή, είναι κελεπούρι»!

Έλα όμως που δεν! Τι να πήγε στραβά, άραγε; 22 χρόνια πέρασαν και το κελεπούρι παραμένει κελεπούρι, σχετικώς μαραμένο…Ορδές φιλενάδων πέρασαν και έφυγαν, άπειρες γνωριμίες, κάποιες σχέσεις και προξενιά, αλλά τίποτα δεν «έκατσε»…Αντίθετα, κάθε φορά που μια γνωριμία/ σχέση/ προξενιό αποτύγχανε, και έπρεπε να φταίει κάποιος, ο φταίχτης δεν ήταν ποτέ εκείνη, και όλα ήταν ζήτημα ατυχίας ή συμπτώσεων, που όμως πήγαζαν από την εμπειρία ενός διαλυμένου αρραβώνα, από τον οποίο «δεν κατάφερε να συνέλθει ποτέ»…

Είναι αστείο, αλλά η νυν του πρώην  παρόλο που δεν την γνώριζε και δεν είχε τίποτα να μοιράσει μαζί της, εμφανίστηκε στη ζωή του πρώην/νυν 5 μήνες μετά τον χωρισμό τους…Τον χωρισμό που η ίδια η Γωγώ απαίτησε, και τον οποίο θέλησε να ανακαλέσει, 8 μήνες μετά, θεωρώντας ότι εφόσον ήταν εκείνη διαθέσιμη, θα έπρεπε και ο πρώην αρραβωνιαστικός της να την πάρει πίσω…Όταν δεν πέρασε το δικό της και αντιμετώπισε την αδιαφορία του πρώην – ενώ όλοι στον κοινό τους κύκλο, της αναγνώριζαν το δικαίωμα του σφάλματος και τον πίεζαν να χωρίσει τη νέα φίλη του για εκείνη- ξαναφόρεσε τη βέρα της που είχε απαρνηθεί, και περιέφερε τον εαυτό της με τον τίτλο  της απατημένης αρραβωνιαστικιάς, που η κολλητή φίλη-ξεβράκωτη, της τον «έκλεψε»…

Η Γωγώ, δεν επέλεξε να παραμείνει ανύπαντρη: Σίγουρα όταν χώρισε από τον Μ., θα θεωρούσε ότι μπορούσε να έχει όποιον άνδρα ήθελε, στα πόδια της…Η πραγματικότητα όμως, την προσγείωσε απότομα, και την έκανε να αναθεωρήσει… Ενώ ήταν μόλις 28 χρονών σε ηλικία, ήταν αλλοπρόσαλλη, εγωίστρια, μονόχνωτη και στυγνή καιροσκόπος, ενώ σαν αθεράπευτη τεμπέλα που είναι, δεν ήθελε να κοπιάσει για να γνωρίσει τον επόμενο εν δυνάμει αρραβωνιαστικό και σύζυγο… Όταν λοιπόν ανακάλυψε ότι δεν είχε τα φόντα της γυναίκας –τροπαίου όπως ήθελε να πιστεύει, στράφηκε πάλι στον παλιό καλό Μ., τον έναν και μοναδικό άντρα που της πρότεινε γάμο, μόνον και μόνον για να ανακαλύψει ότι ήταν πλέον «πιασμένος»…

Το ενδιαφέρον στην υπόθεση αυτή, και προσπερνώντας το γεγονός ότι ο πρώην ευτύχησε με τη νυν του ενώ για την Γωγώ στάθηκε αδύνατο να βρει έναν άντρα «της προκοπής», διατεθειμένο να την αποκαταστήσει "ενώπιον Θεού και ανθρώπων με δόξα και τιμή", είναι ότι υπάρχουν ακόμα άτομα από τον κοινό επαγγελματικό τους κύκλο που την υποστηρίζουν και της συμπαρίστανται, και αγνοούν τα πραγματικά γεγονότα…Βέβαια, υπάρχει και μία λογική βάση στο ζήτημα: Η αγαπητή Γωγώ, καθώς δεν έχει κάποιο άλλο ενδιαφέρον στη ζωή της να ασχοληθεί, και μιας και έχει αποδείξει ότι είναι ανίκανη να φέρει εις πέρας και το παραμικρό καθήκον, προηγείται στον αγώνα της «ενημέρωσης των αδαών περί της γεροντοκορίασής της», και φροντίζει ακόμα να διαδίδει την δική της εκδοχή που της εξασφαλίζει και τη συμπαράσταση και συμπάθεια που έχει τόσο πολύ ανάγκη για να αισθανθεί ότι είναι σημαντικό άτομο...

Όμως δεν ξέφυγε από την παγίδα την οποία έστησε μεν αλλά τελικά έπεσε μέσα η ίδια: Ακόμα και οι πιο οικτρά απατημένες σύντροφοι, ξέρουν ότι ο αληθινός φταίχτης είναι ο πρώην τους και όχι η γυναίκα που πήρε τη θέση τους, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, γνωρίζοντας ότι είναι η ίδια που καταδίκασε τον εαυτό της χωρίζοντας τον Μ., έστρεψε την οργή της προς την γυναίκα που διάλεξε για να μοιραστεί τη ζωή του, και θα την έστρεφε εναντίον της οποιασδήποτε άλλης, απλά έτυχε να είναι η συγκεκριμένη…

Έτσι λοιπόν την στόλιζε και τη στολίζει με κάθε λογής κοσμητικά επίθετα όπως «αντροχωρίστα», «ξεβράκωτη», «σκουλικιάρα»- για να θυμηθούμε μερικά από αυτά-, ενώ ο πρώην χαρακτηρίζεται κυρίως ως «αφελής», «ανόητος» και «αχάριστος»…

Την χρονιά που υπηρετούσε μάλιστα στις Αλυκές, είχε επηρεάσει τόσο άσχημα τον τότε διευθυντή της, ώστε την επόμενη χρονιά που ο διευθυντής της κατέλαβε την αντίστοιχη θέση στο σχολείο που δίδασκε  ο Μ. , επεφύλαξε στον πρώην μία πολύ ψυχρή αντιμετώπιση, όμως σύντομα ο άνθρωπος αντιλήφθηκε πώς η ιστορία της Γωγώς ήταν εντελώς πλασματική και αβάσιμη, οπότε άλλαξε άρδην συμπεριφορά. Με τη νέα σχολική χρονιά μάλιστα, μαθαίνοντας οτι η Γωγώ προσπαθούσε να πάρει οργανική στο νέο του σχολείο όπου υπηρετούσε και ο Μ., με δικές του ενέργειες φρόντισε ώστε να μην καταφέρει να πιάσει το συγκεκριμένο σχολείο, κι έτσι του εξασφάλισε μια καθαρή δεκαετία χωρίς παρενοχλήσεις από δαύτη…

Το ότι όμως ο ελεεινός χαρακτήρας της παρέμεινε ο ίδιος αποδείχτηκε πάλι πρόσφατα, όταν ο Μ. κλήθηκε να αντικαταστήσει για 2 μέρες, έναν ασθενή συναδέλφο σε συναυλιζόμενο σχολείο με το σχολείο της Γωγώς: Την πρώτη μέρα, η λεγάμενη, εξαφανίστηκε από τον κοινό αύλειο χώρο αλλά επισκέφτηκε όλα τα σχολεία της Μεταμόρφωσης –μαζί και το δικό της- και φρόντισε ώστε όλοι οι περίεργοι συνάδελφοι των σχολείων αυτών, να περάσουν να δουν από κοντά «τον άθλιο πρώην που ματαίωσε την ευτυχία της», ενώ τη 2^η μέρα, μετά τις καθιερωμένες βαρετές περιαυτολογίες της και προφανώς ξαναμμένη, τον αγκάλιασε για να τον φιλήσει, ενώπιον όλων των συναδέλφων του άλλου σχολείου, που σίγουρα θα έμειναν με το στόμα ανοιχτό, μπροστά στο θράσος της: Από την μία τον κατηγορεί και από την άλλη του ρίχνεται, και η πρακτική αυτή συνεχίζεται εδώ και μια 20ετία, άρα δεν υπάρχει λόγος να απορούμε πια, για την κατάληξη στο ψηλό ράφι, της άλλοτε πολύφερνης νύφης…

20-τόσα χρόνια μετά, όλοι ξέρουν μέσες -άκρες της ιστορίας, και κυρίως την δακρύβρεχτη εκδοχή της Γωγώς…Ειδικά στον κλάδο τους, που χαρακτηρίζεται από την εμμονή στο κουτσομπολιό, πολλοί είναι οι καλοθελητές που ενημερώνουν περί των προσωπικών των άλλων- και τα δικά της-, οπότε πλέον ακούγονται διάφορες απόψεις, σχετικά με το ζήτημα, που δεν περνάνε απαρατήρητες από τους ενδιαφερόμενους… Μπορεί να θεωρούνε ορισμένες ότι υπάρχει λειψανδρία, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει μόνον ανικανότητα και εγωκεντρισμός, -επειδή σίγουρα υπάρχουν και τα συνειδητοποιημένα άτομα που επέλεξαν την μοναχική ζωή, μόνον που σε αυτά δεν συγκαταλέγεται σε καμία περίπτωση, το κελεπούρι μας… 

(συνεχίζεται...)