Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Ένα καράβι για τη Γάζα

ΔΕΥΤΈΡΑ, 31 ΜΑΪ́ΟΥ 20


Ανακοινωθέν της πρωτοβουλίας ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ





Στις 04:50 είχαμε επικοινωνία με το ελληνικό πλοίο ¨ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ μέσω δορυφορικού τηλεφώνου. Οι Έλληνες επικεφαλής μας είπαν ότι έγινε επίθεση με πραγματικά πυρά εναντίον των δύο επιβατικών πλοίων, του ελληνικού Σφενδόνη και του τουρκικού Mavi Marmara με ελικόπτερα και φουσκωτά. Τα δύο πλοία καταλήφθηκαν. Το "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ", αρνείται να υπακούσει στις εντολές του Ισραηλινού Ναυτικού και συνεχίζει τον πλου του για τη Γάζα. Η επίθεση έγινε σε διεθνή ύδατα στα 80 μίλια από την ακτή εκτός ζώνης αυξημένης ευθύνης.
Οι επιβαίνοντες του πλοίου "ΕΛΕΎΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ", ζητούν από το Υπουργείο Εξωτερικών και τον θάλαμο επιχειρήσεων ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΉΣΟΥΝ ΜΑΖΊ ΤΟΥς ΣΤΟ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΌ ΤΗΛΕΦΩΝΟ00881631847511 και περιμένουν οδηγίες  από την Ελληνική Κυβέρνηση. Επισημαίνουν ότι πλέουν σε διεθνή ύδατα και παραβιάζεται κατάφωρα το Διεθνές δίκαιο.
Στις 05.30 επικοινωνήσαμε με το πλοίο ¨ΕΛΕΎΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ μέσω δορυφορικού τηλεφώνου. Μας είπαν ότι στα πλοία που κατελήφθησαν υπάρχουν Έλληνες υπήκοοι που έχουν συλληφθεί και κακοποιηθεί. Ο Τάκης Πολίτης ανέφερε ότι ισραηλινές τορπιλάκατοι πλεύρισαν το ελληνικό φορτηγό και στις 05.54 ανέβηκαν ισραηλινοί κομμάντος στο καράβι. Οι τελευταίες λέξεις πριν διακοπεί η σύνδεση ήταν «ανεβαίνουν στο πλοίο με γάτζους, είμαστε υπό σύλληψη».
Σύμφωνα με μετάδοση του τουρκικού κρατικού τηλεοπτικού καναλιού TRT υπάρχουν δύο νεκροί και πολλοί τραυματίες. Το τηλεοπτικό δίκτυοAl Jazeera στην αραβόφωνη εκπομπή του μετέδωσε ότι υπάρχει έλληνας σοβαρά τραυματίας ο οποίος αρνείται να δεχτεί περίθαλψη από τις ισραηλινές αρχές και ζητάει να μεταφερθεί στην Ελλάδα.

(Αναδημοσίευση από το http://digitalship.shiptogaza.gr/ )


Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Τα κοσμήματά μου

Αποφάσισα για αυτό το ποστ, να βάλω μερικά κοσμήματα από την συλλογή μου...Κάποια από αυτά τα κομμάτια έχουν πουληθεί, κάποια άλλα τα κρατάω σαν δείγματα της δουλειάς μου, τα έχω "πονέσει" πολύ και δεν θέλω να τα αποχωριστώ...Ακολουθούν μερικές φωτό, με επεξηγηματικά σχόλια...
Μια από τις περόνες μου, με τουρμαλίνες -καρπούζια, όπως λέγονται...Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε είναι η συρματερή, μία από τις αρχαιότερες τεχνικές που υπάρχουν...Η ιδέα του σχεδίου πάρθηκε από την μορφή που έχουν τα ραχιαία πτερύγια ενός δράκου, ενώ η πραγματοποίηση του σχεδίου ήταν εξαιρετικά δύσκολη εξαιτίας της χρήσης του λεπτού ασημένιου στριφτού σύρματος, που κατασκευάστηκε ειδικά  για τη λεπτομέρεια...
Μια ακόμα περόνη από την συλλογή μου, με αμεθυστους...Η μεγάλη πέτρα ήταν δώρο από μια πολύ καλή μου φίλη, τη Μάχη, ενω για να δοθεί το ανάγλυφο σχήμα στα φύλλα, χρησιμοποιήθηκε βάση από πίσσα και ειδικά εργαλεία ...
Ένα σετάκι με τεχνική αποκλειστικά δική μου...Χωρίς σχόλια, λόγω ...επαγγελματικού μυστικού ;)
Ένας από τους λίγους σταυρούς που μου έχουνε μείνει...Αυτός εδώ, με κοχύλι αμπαλόνε...Η σειρά που περιλάμβανε τον σταυρό αυτό, αποτελούνταν επίσης από 3 ζευγάρια σκουλαρίκια, 2 διαφορετικά δαχτυλίδια και 2 ακόμα μενταγιόν...Αποδείχτηκε πολύ δημοφιλές ως υλικό, και έμεινα πολύ ικανοποιημένη από τη χρήση του...
Ένα βραχιόλι με Ίασπη και γνήσιο ασημένιο νόμισμα του 1960...Η περιεκτικότητα του νομίσματος σε καθαρό ασήμι, είναι 830/1000...Από την μια πλευρά (την πάνω) παρουσιάζει την Αμφιτρίτη πάνω σε ένα από τα άλογα-σύμβολα του Ποσειδώνα, ενώ ένα δελφίνι συμπληρώνει την αναφορά στον αρχαίο μύθο, από την άλλη πλευρά (κάτω)  είναι ο βασιλιάς Παύλος...
Μία καρφίτσα με σιτρίν χαλαζία για μάτι, σε σχήμα ναβέτας...Επίσης χτυπημένο στην πίσσα, και από τις δυο πλευρές...Αναγκαστικά πρέπει να χρησιμοποιηθεί  είτε σαν διακοσμητικό στοιχείο καπέλου (αν και σπάνιο) είτε πάνω σε πέτο πανωφοριού...Το βάρος του κοσμήματος είναι απαγορευτικό για την χρησιμοποίησή του πάνω σε λεπτό ύφασμα...
Το κολιέ του Αφρικανικού σετ, με κόκαλο και καρνεόλη...Ανάμεσα στα τσιπς καρνεόλης, υπάρχουν πολυεδρικές χάντρες από την ίδια πέτρα, καθώς και στοιχεία από κόκκαλο, ενώ οι πέτρες που "ασφαλίζουν" τα σκαλιστά μέρη του, είναι επίσης βότσαλα καρνεόλης...
Η Parure του Ινδικού σετ, με χαλαζία σιτρίν...Η σιτρίν είναι ένας πολυαγαπημένος λίθος, αρκετά φθηνός, που δίνει αυτό το πανέμορφο αποτέλεσμα...Επίσης τα υπόλοιπα μέρη του σετ αυτού  αφορούσαν ένα δαχτυλίδι με σιτρίν βότσαλο, ασορτί  σκουλαρίκια και βραχιόλι...Όλα τα ασημένια διακοσμητικά στοιχεία του είναι 100% χειροποίητα, ακόμα και οι κρίκοι...
Τα σκουλαρίκια ενός ακόμα  σετ με σιτρίν, από την σειρά "ρίζες και φύλλα"...Το σετ περιλάμβανε (εκτός  από τα σκουλαρίκια τη φωτό),  ένα δαχτυλίδι  και ένα μενταγιον...Η σειρά "Ρίζες" αφορούσε αποκλειστικά πέτρες της οικογένειας του χαλαζία, και κάθε σχέδιο ήταν μοναδικό και διαφορετικό από το άλλο...
Ευχαριστώ για την επίσκεψη

Δέσποινα Τσαφετοπούλου


Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Οι πέτρες της οικογένειας του χαλαζία

Ο λευκός χαλαζίας ή rock crystal, με πολύ μεγάλα πετράδια και αντικείμενα καθημερινής χρήσης και λατρείας, πολλά από τα οποία με σκοτεινό παρελθόν...



Ο Αμέθυστος, που θεωρούνταν από τους αρχαίους Έλληνες πώς προστατεύει από την δηλητηρίαση...


Η πανέμορφη και πολυγαπημένη Σιτρίνη


Η απίστευτη Αμετρίνη, συνδυασμός αμέθυστου και σιτρίνης


Το φανταστικό Lemon quartz


Ο υπέροχος Πράσιος (και όχι η θαμπή Αβεντουρίνη)


Ο μοναδικός μπλε χαλαζίας...


Ο Καπνίας χαλαζίας, το καταπληκτικό smoky quartz...


Ο ροζ χαλαζίας, επίσης πανέμορφος...



Δέσποινα Τσαφετοπούλου

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Η επιστροφή της σιωπής


Η επιστροφή της σιωπής


Όταν ακόμα φοβόσουν,
έψαχνες να βρεις το άδικο
στα πρωινά του Σαββάτου,
με την εφημερίδα στη μασχάλη.
Γευόσουν το αλάτι της ημέρας
όπως αν την επόμενη, έπαυες να ζεις,
ν' ανασκαλεύεις την ομίχλη,
τις στιγμές που τελειώνουν αναπάντεχα,
τα φτερουγίσματα των γλάρων,
κι επέστρεφε η σιωπή.
Όλες αυτές οι παρορμήσεις
που άφηναν πίσω τους έλκη μοναξιάς,
πόσο πολύ σου έλειψαν όταν αναζήτησες,
κρυφά από τις διεκδικήσεις των υπολοίπων,
να βρεις το στήριγμα ή τη συντριβή.
Φευγαλέα σου έμενε τότε
η ανάμνηση της αποτυχίας
μαζί με το λίκνισμα των κυμάτων,
ένα ακόμα στιγμιότυπο νοσταλγικό
στη μονόχρωμη ροή του χρόνου σου.
Μα τώρα πιο συχνά ακόμα,
στέκεσαι άφωνος και παρατηρείς,
τα σκιρτήματα των ονείρων
τους εφιάλτες που προσδιορίζουν τη θέση σου,
τις αδιαπέραστες μνήμες που σε στοιχειώνουν.
Η ανάγκη των άλλων
που διαφύλαξες τόσο ζηλόφθονα
και οι τεμαχισμένες εντυπώσεις
που συνέλεγες ιδιοτελώς,
αποτέλεσαν την κορυφαία εκδήλωση
της οδυνηρής σου συμβατότητας.
Χωρίς ν' αλλάξεις στο ελάχιστο
παραδίδεσαι αβοήθητος
στους παραληρηματικούς ρυθμούς
της σκέψης σου
και στην απομόνωση της εσωτερικής σου
αγωνίας...


Δέσποινα Τσαφετοπούλου


(Πριν από μερικές μέρες, και συγκεκριμμένα την Παρασκευή που μας πέρασε, πήρα στα χέρια μου -επιτέλους- την Ανθολογία Νέων ποιητών": μου την έστειλε ταχυδρομικά η μητέρα μου, μαζί με διάφορα άλλα έγγραφα και φωτογραφίες από την Ελλάδα...Είναι ένα λεπτό βιβλιαράκι, με ένα γκρι μπεζ χαρτόνι με τυπωμένη μια καρδιά-ανεμώνα στο εξώφυλλο, πολύ συμμαζεμένο και διακριτικό...Το έχω μόνιμα πάνω στο γραφείο μου, ενώ το βάζω στην όποια τσάντα μου, πάιρνω μαζί μου πριν φύγω από το σπίτι...θα το κουρελιάσω σίγουρα, με τέτοια χρήση, αλλά δεν πειράζει, χαλάλι μου :)

*Η φωτό είναι από το Deviantart

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Φθινόπωρο

Το φετινό φθινόπωρο στη ΝΖ, ήταν πιο ζεστό από το καλοκαίρι που πέρασε! Οι μέρες είναι επί το πλείστον ζεστές, ηλιόλουστες και τίποτα δεν προοιωνίζει την έλευση του χειμώνα: ο Μάιος ισοδυναμεί με τον Νοέμβριο του βορείου ημισφαιρίου, και ο Ιούνιος είναι για μας ο Δεκέμβριος, για να δούμε άνοιξη πρέπει να περιμένουμε τον Σεπτέμβριο...
Ναι, είναι μπερδεμένα τα πράγματα, και όσο κρατάει ο καιρός, δυσκολεύομαι να βγάλω τα κοντομάνικα και τις βερμούδες, ενώ με το ζόρι κρατιέμαι να μην φορέσω τα σανδάλια μου, και να ΝΖηλανδοποιηθώ εντελώς :)

Το φθινόπωρο όμως είναι ακόμα εδώ, και είμαστε στην αρχή ακόμα του Μάη...



Δέσποινα Τσαφετοπούλου

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Για την κρίση στην Ελλάδα

Έμαθα μέσω των διεθνών νέων της Yahoo, πώς με το πλευρό των διαδηλωτών, διαδηλώνει κι ένας αδέσποτος σκύλος, ο  Λουκάνικος...Κατα σύμπτωση, μοιάζει στο χρώμα και στο μέγεθος με τον λατρεμένο Κανέλο, που έχει βγει μέχρι και τραγούδι για χάρη του...Πέρα από όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και τα οποία δεν πρόκειται να αναλύσω στο μπλογκ, θέλω να πώ, πώς είμαστε εντελώς μόνοι μας...Το αν μας δίνουν οικονομική βοήθεια να ανταπεξέλθουμε, είναι επειδή μετά από μας, η μπάλα θα πάρει κι άλλα κράτη και ο μόνος σκοπός της βοήθειας προς την Ελλάδα, είναι η ανάσχεση των κερδοσκοπικών κινήσεων σε βάρος και άλλων Ευρωπαϊκών κρατών, όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία...Συμπαράσταση όμως μην περιμένετε από κανέναν, εκτός  από τους φίλους Κύπριους, οι άλλοι δεν λυπούνται και δεν πρόκειται να λυπηθούν...Όσο για τους Έλληνες εδώ, θα παραλλάξω το κοινό λεγόμενο και θα πω: Έλληνας προς Έλληνα, Λύκος...
Και πάρτε το όπως θέλετε, όσοι και όποιοι διαβάζετε το μπλογκ...
Εν τω μεταξύ, σήμερα, 11/5, βρήκα όλως τυχαίως στην εφημερίδα, και το παρακάτω κείμενο με φωτό...Αυτό κι αν είναι σατανική σύμπτωση...
Και ένα βίντεο του αγαπημένου Καννέλου, (που πέθανε το 2008, μετά από επιπλοκές στην υγεία του από ρίψη καπνογόνου από αστυνομικούς), και που μια φορά διαδηλώσαμε και μαζί:

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Ελένη



 Ελένη

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι

Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές

Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!

Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια

ο καιρός

Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα

Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας

Κι είμαστε – σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη –

Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.


Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούρια οδύνη

Δεν είναι ο θάνατος που θα μας ρίξει κάτω μια που Εσύ υπάρχεις

Μια που υπάρχει αλλού ένας άνεμος για να σε ζήσει ολάκερη

Να σε ντύσει από κοντά όπως σε ντύνει από μακριά η ελπίδα μας

Μια που υπάρχει αλλού

Καταπράσινη πεδιάδα πέρ’ από το γέλιο σου ως τον ήλιο

Λέγοντας του εμπιστευτικά πώς θα ξανασυνατηθούμε πάλι

Όχι δεν είναι ο θάνατός που θ’ αντιμετωπίσουμε

Παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής

Ένα θολό συναίσθημα

Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μες στις ψυχές μας που όσο παν

Κι απομακρύνονται


Κι αν δεν είναι το χέρι σου στο χέρι μας

Κι αν δεν είναι το αίμα μας στις φλέβες των ονείρων σου

Το φως στον άσπιλο ουρανό

Κι η μουσική αθέατη μέσα μας ω! μελαγχολική

Διαβάτισσα όσων μας κρατάν στον κόσμο ακόμα

Είναι ο υγρός αέρας η ώρα του φθινοπωρινού ο χωρισμός

Το πικρό στήριγμα του αγκώνα στη ανάμνηση

Που βγαίνει όταν η νύχτα πάει να μας χωρίσει από το φως

Πίσω από το τετράγωνο παράθυρο που βλέπει προς τη θλίψη

Που δε βλέπει τίποτε

Γιατί έγινε κιόλας μουσική αθέατη φλόγα στο τζάκι χτύπημα

Του μεγάλου ρολογιού στον τοίχο

Γιατί έγινε κιόλας

Ποίημα στίχος μ’ άλλον στίχο αχός παράλληλος με τη βροχή δάκρυα

Και λόγια

Λόγια όχι σαν τα’ άλλα μα κι αυτά μ’ ένα μοναδικό τους προορισμόν:

Εσένα!

Οδ.Ελύτης