Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Θεσσαλονίκη

Χειμωνιάτικη Θεσσαλονίκη, 29 Νοεμβρίου :)

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Συμμετοχή στους 100.000 ποιητές, Βόλος- 2013

Λοιπόν, περπατούσαμε στην Ιάσονος με τη φίλη μου τη Σούμπα, όταν είδαμε μια κυρία να παραπαίει, την αρπάξαμε για να μην πέσει, τις δώσαμε τις πρώτες βοήθειες, την βάλαμε να καθήσει, της είπαμε και δυο λόγια παρηγοριάς, και βοηθήσαμε τη συνοδό της να την επιβιβάσει σε ένα ταξί, και να την πάει στο σπίτι της (η συνοδός δεν είχε προλάβει να αντιδράσει, εμείς ήμασταν πιο γρηγορες).
 Τεσπά, μάθαμε μετά οτι η κυρία μόλις είχε χάσει τον άνδρα της και περνούσε τις πρώτες μέρες του πένθους, οπότε και εξηγούνταν η ζαλάδα, η στεναχώρια και τα μαύρα κι άραχλα που φορούσε με 23 βαθμούς, μέρα μεσημέρι και ντάλα ήλιο...
Αφού ηρεμήσαμε με τη φίλη μου και κάποια στιγμή γυρίσαμε στα σπίτια μας, εμπνεύστηκα από το συμβάν και έγραψα το παρακάτω, το οποίο ήταν και η συμμετοχή μου στις εκδηλώσεις των 100.000 ποιητών, στο Βόλο:

Ασφυξία

Μια ζωή μαζί
Και μετά ξαφνικά το κενό
Κι αφού πέρασαν όλοι οι τεθλιμμένοι συγγενείς και φίλοι
Κι έμειναν μόνο τα παιδιά παρέα –για λίγο-
Σε ένα άδειο σπίτι,
Όπου όλα του τα ρούχα είναι ακόμα μέσα στη ντουλάπα
Η πολυθρόνα με το σκαμνί και το ασορτί μαξιλαράκι για τα πόδια,
κι οι παντόφλες κάτω απ’ το κρεβάτι στην πλευρά του.
Δίπλα στο νεροχύτη η κούπα του, πλυμμένη,
μαζεύει τη σκόνη των πρώτων άδειων ημερών της
Σα να΄ναι αφημένη επίτηδες, έτοιμη προς χρήση
Να θυμίζει πώς πίνει τον καφέ του
«ζάχαρη» στη μύτη, σπασμένο το καϊμάκι
-είχε λίγους μήνες που είχε αρχίσει να ξεχνάει
το μπρίκι στη φωτιά,
χυνόταν ο μισός καφές-…
Γκρίνιαζαν παρέα, για την αφηρημάδα του
Υποσχόταν ότι την επόμενη φορά θα πρόσεχε
Μέχρι που ήρθε η μέρα
Που αυτό το μπρίκι έψησε πολλούς άλλους καφέδες άλλων
Μα όχι τον δικό του,
Κι άδειασε το σπίτι,
άδειασε ο κόσμος
κι αυτή η κοινή ζωή ακόμα,
ακυρώθηκε από την απώλεια…
Κανείς δεν ξέρει,
πώς συνεχίζει η γη και γυρνά στον άξονά της,
τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολειό τους,
οι άνθρωποι συνεχίζουν τις δουλειές τους,
γελάνε, ονειρεύονται, ελπίζουν,
περπατούν στους δρόμους
στέκονται στις στάσεις των λεωφορείων
και το δικό του χέρι λείπει,
να κρατήσει το δικό της μες το πλήθος,
να προχωρήσουνε μαζί όπως πρώτα.

Πόνος, ζάλη, ασφυξία…

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

100 Χιλιάδες Ποιητές για την Αλλαγή 2013 - Δελτίο Τύπου


100 Χιλιάδες Ποιητές για την Αλλαγή - Δελτίο Τύπου

Το μαζικό κίνημα των ποιητών διοργανώνει για τρίτη συνεχή χρονιά πάνω από 400 παγκόσμιες εκδηλώσεις σε περισσότερες από 90 χώρες,  με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σε περιβαλλοντικά και κοινωνικοπολιτικά θέματα. Επιπλέον, οι δραστηριότητες στις εκδηλώσεις εμπλουτίζονται και με τη συμμετοχή μουσικών, ζωγράφων, φωτογράφων, ηθοποιών και άλλων καλλιτεχνών.
Μέσα από το κίνημα των 100 Χιλιάδων Ποιητών για την Αλλαγή,  δίνεται η ευκαιρία στις παγκόσμιες κοινότητες μέσω της ποίησης και της τέχνης  να υψώσουν  τη φωνή τους σε θέματα όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη ,  ο αναλφαβητισμός , η ισότητα των φύλων , ο ρατσισμός και η λογοκρισία , μέσα από απαγγελίες , διαλέξεις , εργαστήρια , συναυλίες, παραστάσεις και άλλες δραστηριότητες .
Για το 2013 οι παγκόσμιες εκδηλώσεις ξεκινούν στις 28 Σεπτέμβρη και θα συνεχιστούν μες στη διάρκεια του έτους.
Στο Βόλο, έπειτα από 2 συνεχείς χρονιές πετυχημένων εκδηλώσεων με μεγάλη πανελλήνια συμμετοχή καλλιτεχνών από όλους τους χώρους,  οι εκδηλώσεις συνεχίζονται και φέτος και ξεκινούν την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013, στις 20:00 στον Πολυχώρο Τέχνης του Ωδείου Φουντούλη (Αντωνοπούλου 17)
Παρακαλώ οι ενδιαφερόμενοι ποιητές, καλλιτέχνες και εθελοντές να αποστείλετε τη συμμετοχή σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση : nananestoros@hotmail.gr ή demigk@yahoo.gr

Τα ντοκουμέντα από τις παγκόσμιες εκδηλώσεις αρχειοθετούνται στο πρόγραμμα ψηφιακής αρχειοθέτησης LOCKSSκαι διατηρούνται  στο Πανεπιστήμιο του Stanford στην Καλιφόρνια, το οποίo έχει αναγνωρίσει τους «100 Χιλιάδες Ποιητές για την Αλλαγή» ως ιστορικό γεγονός, τη μεγαλύτερη ανάγνωση ποίησης στην ιστορία.  


Ο ιδρυτής του γεγονότος αυτού, Michael Rothenberg, είναι ευρέως γνωστός ποιητής, στιχουργός, εκδότης του on-lineλογοτεχνικού περιοδικού Bigbridge.org και ακτιβιστής για το περιβάλλον με έδρα την Βόρεια Καλιφόρνια.
Περισσότερες πληροφορίες : http://www.100TPC.org/  
Επικοινωνία/ Δηλώσεις συμμετοχής:
 nananestoros@hotmail.gr & demigk@yahoo.gr



Τις εκδηλώσεις διοργανώνουν: Nana Nestoros και Δήμητρα Γκοτοσοπούλου
Συνδιοργάνωση έκθεσης ζωγραφικής: Ξυγκάκου Αναστασία



Συμμετέχουν με Ποίηση:

Φωτεινή Αναγνώστου
Λίνα Βαλασά
Ειρήνη Βελέτζα
Κατερίνα Βεργετάκη
Μάρω Βλαχάκη
Μαρίνα Βολουδάκη
Δήμητρα Γκοτοσοπούλου
Γραμματή Διαμαντή
Λάσκαρης Ζαράρης
Άννα Ζαράρη
Γιώργος Καββαδίας
Γιώργος Καλουπτσίδης
Γιάννης Καραζώλης
Δημήτρης Κίτσιος
Λαμπρινή Κοτσίδου
Μιχάλης Κρομμύδας Ανδρεάδης
Ελένη Λαζαρίδου
Δέσποινα Λάππα-Κόντου
Σοφία Λέισου
Σπύρος Μακρυγιάννης
Μπέττυ Μάλλιου
Αντώνιος Μαστοροδήμος
Ράνια Μπαλή
Αικατερίνη Μπαρτζη
Nana Nestoros
 Νίκη Παπαδούλη
Κώστας Παρδάλης
Χρήστος Ράστος
Χρήστος Σαλάτας
Μαριάνα Σαμαρτζή
Παντελής Σκαφιδάς
Δήμητρα Σκουφογιάννη
Άρης Τιλιόπουλος
Δέσποινα Τσαφετοπούλου
Ελένη Τσεφαλά
Άννα-Μαρία Τσικρικώνη Κατσαρού
Μαρίζα Τζούνη
Μαρίνα Τσουτσουλοπούλου
BOOKCROSSING TEAMVOLOS
VOLOS POETRY SLAM
Ψαραλίδου Έλενα
Μάρω Αισώπου
Έλλη Σαμαλίδου
Ποιητής εκ Πηλίου
Ελένη Καραβασίλη
Κατερίνα Ζούζουλα

Εισηγητές:
Nana Nestoros
Δήμητρα Γκοτοσοπούλου
Αναστασία Ξυγκάκου
Αγγελική Κούρκουλου
Παναγιώτης Μπερλής
Κώστας Γκόγκας


Μουσική:
Παναγιώτης Μπερλής
Ράνια Μπαλή
Nana Nestoros


Στην έκθεση ζωγραφικής συμμετέχουν:
Αναστασία Ξυγκάκου
Κώστας Μάιπας
Νίκη Παπαδούλη
Μαρίζα Τζούνη
Κώστας Ταπακτσόγλου
Αγγελική Κάλφα
Αγγελική Κούρκουλου
Αντώνης Γεωργούλας
Γιώργος Καλουπτσίδης
Ράνια Βελέτζα
Μαγδαληνή Τσουμάνη Κωτούζα


Στην έκθεση φωτογραφίας συμμετέχουν:
Αποστόλης Σπανός-Fascophotography A.Spanos
Βασιλική Παναγοπούλου


Η λίστα με τους συμμετέχοντες ανανεώνεται συνεχώς!
Δηλώστε συμμετοχή στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις nananestoros@hotmail.gr ή demigk@yahoo.gr




Nana Nestoros 
Organizer 100TPC 
Volos, Greece

100 Thousand Poets For Change 2012
NOV. 10th, 2013
400 Events – 90 Countries Confirmed So Far!
Visit the BLOG 2013 to search the Event Locations Index by Country & City!

100 Χιλιάδες Ποιητές για την Αλλαγή 2012
10 Νοέμβρη, 2013
400 Εκδηλώσεις– Σε 90 χώρες ως τώρα!
Επισκεφτείτε το BLOG 2013 ώστε να αναζητήσετε τοπικές εκδηλώσεις για το 2013 ανά χώρα και πόλη!

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Εκδρομή στη Λάρισα...


...για ψώνια των κοριτσιών, και για βόλτες δικές μας... Το πάρκο Αλκαζαρ ήταν πανέμορφο!

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Ποντίκια


Ποντίκια

Τα ποντίκια στους τοίχους όριζαν το εμβαδόν
του δωματίου.

Τρομαγμένα από τον έρωτά μας
δεν παραβίασαν ποτέ τα όρια της φυλακής τους.

 Τώρα που έφυγες
σαν σιωπηλοί κομήτες υπολογίζουν

 -βιαστικά-

 το κενό της απουσίας.

Ιωάννης Καλκούνος
 g.kalkounos@hotmail.com

 Πηγή: http://www.poema.gr/poem.php?id=470

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Η Ευα και η Άλλη (2ο μέρος)

 (Συνέχεια από το προηγούμενο:http://despoina-poemsjewelsphotos.blogspot.gr/2013/06/h-eya-kai-h.html)
Σημείωση: To έργο γράφτηκε πριν από μια δεκαετία (εξ αφορμής της πρόθεσής μου εκείνο τον καιρό, να υποβάλω μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση, για τους λόγους που αναφέρονται στο θεατρικό) και πριν αναρτηθεί στο μπλογκ, ενημερώθηκε και διορθώθηκε, με την πολύτιμη βοήθεια του φίλου Γιάννη Φαρμακίδη   J


ΑΛΛΗ:
            Και απορείς για ποιον λόγο χωρίσατε!; Και επίσης σου είναι αδύνατον να καταλάβεις γιατί εκείνη σου κάνει μήνυση;! Αλλά πιο πολύ ανησυχώ για την εγκεφαλική κατάσταση των ατόμων που σε υποστηρίζουν! Για να καταφέρνεις να τους ξεγελάς εδώ και 20 χρόνια αναπαράγοντας το ίδιο χονδροειδές ψέμα, τότε η νοημοσύνη τους είναι άξια μελέτης!
Μα περίμενε λίγο, ίσως και να μην έχει να κάνει με την δική τους νοημοσύνη το ζήτημα…

ΕΥΑ:
            Τι εννοείς;

ΑΛΛΗ:
            Αλήθεια, πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα…

ΕΥΑ:
            Μίλα καθαρά, πες μου τι σκέφτηκες;

ΑΛΛΗ:
            Δεν έχεις φίλες, δεν το έχεις καταλάβει; Όλοι αυτοί που έχεις συγκεντρώσει γύρω σου σαν την προσωπική σου αυλή, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να υποθάλπτουν την συμπεριφορά σου, επειδή ξέρουν ότι αποζητάς τον οίκτο τους… Σε προκαλούν να συνεχίζεις αυτή την τακτική, κι εσύ το κάνεις διασκεδάζοντάς τους…Λογικό είναι, τρομακτικό, αλλά λογικό…

ΕΥΑ: (με θυμό)
            Δεν τρέφομαι από τον οίκτο των άλλων, ζητώ συμπαράσταση, όχι λύπηση!

ΑΛΛΗ: (αυστηρά)
            Η τάση για συμπαράσταση είναι αυτόματο συναίσθημα, μετά από λίγο, το πάθος καθιζαίνει, και η λογική επιστρέφει, με αμείλικτα ερωτήματα, όπως πχ γιατί να αναμασάς αυτήν την παλιά ιστορία…Ή, γιατί αφού έχουν περάσει τόσα χρόνια, δεν προχώρησες στη ζωή σου… Και φυσικά, θα εξετάζουν σοβαρά την πιθανότητα, εαν εκείνη  που έχει το κουσούρι, είσαι τελικά εσύ η ίδια…

ΕΥΑ: (ακόμα πιο θυμωμένη)
            Τον αγάπησα, τον αγάπησα για πάντα, μου τον πήραν, έμεινα μόνη περιμένοντας τον προδότη!

ΑΛΛΗ:
            22 χρόνια περιμένεις; Και μάλιστα τον προδότη; Ενώ θα έπρεπε να τον είχες φτύσει κατάμουτρα και να τρίψεις στην μούρη του την ευτυχία που θα ζούσες κοντά σε κάποιον άλλο; Καλύτερο από ‘κείνον; Και νομίζεις ότι σε πιστεύουν κιόλας;

ΕΥΑ:
            Με πιστεύουν επειδή δεν έχουν λόγο να μην το κάνουν…Δεν τους ξέρουν, δεν τους έχουν δει πως είναι μαζί…Κάνω τα αδύνατα δυνατά να μην τους συναντήσουν μαζί, να μην την συγκρίνουν σε σχέση με μένα, και τα έχω καταφέρει ως τώρα…ΚΙ όπου περνάει πρώτη η δική μου ιστορία, κερδίζω την συμπάθεια…
Με πρόδωσε, με χώρισε, με κατέστρεψε συναισθηματικά και ψυχικά, είμαι το θύμα, κι εκείνοι, οι θύτες...

ΑΛΛΗ:
            Σε τρέφει ο οίκτος, εκεί έχεις καταντήσει…

ΕΥΑ:
            Σταμάτα να το λες αυτό, δεν ισχύει! Αυτή η σχέση ήταν σχέση ζωής για μένα, και απορώ πραγματικά πώς δεν το παραδέχεσαι…Εσύ που υποτίθεται με ξέρεις καλύτερα από τον καθένα!

ΑΛΛΗ:
            Επειδή ακριβώς σε ξέρω καλά, γι αυτό δεν το δέχομαι! Στο κάτω- κάτω, δεν είσαι η μόνη που βίωσες το χωρισμό, μετά από μια σοβαρή σχέση κάποιας διάρκειας…Πολλοί χώρισαν και ξανάφτιαξαν τη ζωή τους, και βρήκαν την ευτυχία με άλλα ταίρια…Αλλά εσύ, έμεινες κακότροπη και μόνη, επειδή ακόμα κι όσοι σε φλερτάρισαν μετά τον χωρισμό, αντί να γνωρίσουν την ώριμη, κατασταλαγμένη Εύα που νόμιζαν ότι είχαν συναντήσει, είδαν μια στρυφνή και μίζερη γεροντοκόρη, που απλώς αναμασούσε το μίσος της και ζητιάνευε τον οίκτο τους…

ΕΥΑ:
            Είμαι μόνη μου επειδή δεν μπόρεσα να βρω κάποιον άλλο, αντάξιό μου! Καλύτερα όμως έτσι, παρά να ζήσω με κάποιον κατώτερο από μένα!

ΑΛΛΗ:
            Είσαι μόνη σου επειδή χωρίζεις τους ανθρώπους σε κατηγορίες και προσπαθείς να βάλεις τον έρωτα σε καλούπια… Η συζήτηση μαζί σου δεν γεννούσε το ενδιαφέρον, αλλά τον οίκτο -και την απορία μαζί: η αλλοπρόσαλλη  συμπεριφορά σου, καταδίκασε κάθε ελπιδοφόρα γνωριμία, σε μια ανούσια, περιττή και άκρως δυσάρεστη εμπειρία… Σε λυπούνται αντί να σε ποθούν, και αποφεύγουν να σε  πλησιάσουν ξανά…

ΕΥΑ: (Σκύβει ελαφρά μπροστά, πληγωμένη)
            Είμαι μια ρομαντική γυναίκα, που πάντα αποζητούσε την τρυφερότητα και τη στοργή… Υπέφερα πολύ σαν παιδί και έφηβη και θέλω έναν ώμο να ακουμπήσω, βρίσκοντας επιτέλους την απόλυτη κατανόηση και υποστήριξη, ώστε να ανοιχτώ  και να παραδοθώ με όλη μου την ψυχή…Μα πάντα κάτι με κατάτρεχε και με εμπόδιζε να ευτυχήσω, η ατυχία, η απάτη, η ανεπάρκεια των άλλων, όμως δεν αντέχω να με αποκαλούν οι φίλοι μου μεταξύ τους ως «καημένη Εύα», δεν το ανέχομαι, δεν θέλω!


ΑΛΛΗ: (ειρωνικά)
Δεν σου αρέσει, αλλά σε βόλεψε, τόσα χρόνια…


ΕΥΑ: (Την αγνοεί, σηκώνεται όρθια και πηγαίνει προς το τραπέζι, ενώ η Άλλη την παρακολουθεί)
            Είμαι μεγάλη και ώριμη γυναίκα, και ξέρω τι χρειάζομαι: Χρειάζομαι έναν σύζυγο μορφωμένο, να στήσουμε ένα σπιτικό που όλοι θα ήθελαν να έχουν, να αισθάνομαι ασφάλεια στο πλάι του και να είμαι κοινωνικά αποδεκτή, διατηρώντας την αυτονομία μου και τα ενδιαφέροντά μου, θέλω να  γίνω η Εύα που αξίζω να είμαι! Δεν ζητώ τίποτα το ιδιαίτερο, πολλές γυναίκες βιώνουν αυτή την ευτυχία κι εγώ δεν διαφέρω σε τίποτα από αυτές, εκτός ίσως από το ότι την αναζητώ τόσον καιρό απεγνωσμένα, και σίγουρα την δικαιούμαι περισσότερο από εκείνες!

(Η Εύα τραβάει την καρέκλα στα δεξιά του τραπεζιού και κάθεται. Πιάνει το μαχαίρι και αρχίζει να καθαρίζει ένα φρούτο.)

ΑΛΛΗ: (με ειρωνία)
            Σα να λέμε, έναν αντρούλη, ένα σπιτάκι, κι ένα νόμιμο κρεβάτι…

ΕΥΑ: (συνεχίζει να καθαρίζει το φρούτο, χωρίς να σηκώσει τα μάτια της)
            Ναι, κάπως έτσι…, αλλά όχι ένα απλό αντρούλη, ένα απλό σπίτι κι ένα οποιοδήποτε νόμιμο κρεβάτι…

ΑΛΛΗ:
            Κι αυτό είναι για σένα ο ορισμός της ευτυχίας…Μια απολύτως συγκαταβατική ζωή, μόνον για να μην υστερείς από τους άλλους…Ένας γάμος –δεκανίκι για την κοινωνική σου ανέλιξη και την αποκατάσταση της ελλιπούς εικόνας σου στα μάτια των φίλων σου…Και τότε γιατί επιμένεις να κατατρέχεις τον πρώην σου και τη συμβία του, αφού ο έρωτας δεν έχει καμιά σχέση με την ψυχρά υπολογισμένη πορεία σου που απλώς δεν σου «βγαίνει»; Γιατί προσπαθείς ακατάπαυστα να τους λοιδορείς, χαλώντας την εικόνα σου, της «υπεράνω»;

ΕΥΑ: (ψυχρά)
            Η εικόνα μου είναι μια χαρά: θεωρούμαι επιτυχημένη στη δουλειά μου, μορφωμένη και το μόνο σημείο στο οποίο έχω ακόμα κάποιο έλλειμμα, είναι η αποκατάσταση ενώπιον Θεού κι ανθρώπων…
(παρατάει κάτω το φρούτο και το μαχαίρι)
            Τα φρούτα πάνιασαν, δεν τρώγονται πια…

ΑΛΛΗ:
            ΚΙ εσύ πάνιασες, σε λίγο θα σκεβρώσεις, όπως οι κιθάρες που παλιώνουν απούλητες σε κάποιο ράφι ενός μαγαζιού, ή κρέμονται παραμελημένες σ’ ένα καρφί στον τοίχο, πάνω από ένα άδειο εφηβικό κρεβάτι…Πολύ σύντομα, το βάρος του χρόνου πάνω σου, θα σε κάνει να σκύβεις, μετά την πρεσβυωπία σου, θα έρθει η εμμηνόπαυση, τα ινομυώματα, η οστεοπόρωση…, η μοναξιά και η κατάθλιψη…

ΕΥΑ:
            Τίποτα από όλα αυτά δεν θα γίνει, η ζωή ολόκληρη είναι μπροστά μου, το μόνο που χρειάζεται να κάνω πολύ γρήγορα, είναι να βγω να αγοράσω μερικά φρέσκα φρούτα…
 
ΑΛΛΗ: (χτυπά μια φορά το χέρι της στο τραπέζι)
            Δεν μιλάμε για φρέσκα φρούτα εδώ! Μιλάμε για τη στάση που θα κρατήσεις απέναντι στα γεγονότα που θα ακολουθήσουν! Ο γάμος είναι μόνον μια μικρή λεπτομέρεια στη ζωή ενός ανθρώπου, που μπορεί άνετα να παραληφθεί ή να μετατεθεί! Αλλά οι προσωπικές εμπάθειες που καλλιεργείς και οι λανθασμένες αποφάσεις που λαμβάνεις, είναι αυτές που σε έχουν οδηγήσει εδώ που έφτασες, και δεν μπορείς να χρονοτριβείς άλλο, δεν το καταλαβαίνεις;

ΕΥΑ:
            Δεν χρονοτριβώ, αντίθετα περιμένω την κατάλληλη στιγμή να κινηθώ... Υπάρχει μεγάλο χρονικό περιθώριο ώστε να σχεδιάσω προσεκτικά τις κινήσεις μου…

ΑΛΛΗ: (τραβάει την καρέκλα και κάθεται απέναντί της)
            Τι έχεις σκοπό να κάνεις;

ΕΥΑ: (κοιτώντας αδιάφορα τις φωτογραφίες που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι)
            Θα συζητήσω με τις φίλες μου το ζήτημα, και κατόπιν τούτου, θα πράξω…

ΑΛΛΗ: (με δυνατή φωνή, φανερά εκνευρισμένη)
            Και τι νομίζεις ότι θα σου πουν οι φίλες σου; Μήπως πιστεύεις  ότι θα συνεχίζουν να σε υποστηρίζουν όταν θα τους αποκαλύψεις ποιο είναι το δικό σου ποσοστό ευθύνης και ποια ήταν η πραγματική ιστορία;

ΕΥΑ: (το σκέφτεται για λίγο, δυσαρεστημένη)
            Έχεις δίκιο, μάλλον δεν θα τους πω τίποτα…Δεν υπάρχει λόγος να κάνω αυτή την παραχώρηση σε μια αντροχωρίστρα που με απειλεί με μερικές εντελώς αστήριχτες κατηγορίες!
(κάνει ένα μορφασμό  απέχθειας)
            Ακούς εκεί, «Συκοφαντική δυσφήμηση κατά συρροή», «Ηθική βλάβη κατά συρροή», «Παρενόχληση» και διατάραξη οικογενειακής γαλήνης», και άλλες ηλίθιες κατηγορίες που βρήκε για να με σπιλώσει, η τσούλα!

ΑΛΛΗ:
            Κι όταν μαθευτεί, τι θα κάνεις; Θα εξακολουθήσεις να αρνείσαι τα πάντα; Καταρχήν οι πολύτιμες φίλες σου θα σε εγκαταλείψουν μόλις μάθουν ότι τις χρησιμοποίησες με αυτόν τον ανεπίστρεπτο τρόπο! Αρκετές απ’ αυτές φέρθηκαν άσχημα, τόσο στην αντίζηλό σου, όσο και στον «μοναδικό» σου έρωτα!
(κάνει μια μικρή παύση)
            Σκέψου την εικόνα όλων αυτών των κυριών, να στέκονται όρθιες στο στενό διάδρομο του δικαστηρίου ψιθυρίζοντας μεταξύ τους για την εξαπάτησή τους, και εν τέλει να αποχωρούν δυσαρεστημένες, καθώς θα ανακαλύπτουν ότι στην ουσία, το μόνο που είχαν ενάντια στο πλέον μισητό άτομο στον πλανήτη, ήταν ο αναπόδεικτος λόγος σου…Μέχρι τώρα, θεωρητικά σε υποστήριζαν, τώρα όμως,  θα υποστείς διασυρμό!

ΕΥΑ: (εκνευρισμένη, παίζει με το μαχαίρι)
            Αποδεικνύεται ο λόγος μου…

ΑΛΛΗ: (τη διακόπτει)
            Πώς αποδεικνύεται; Μήπως ανάμεσα στον σωρό των ξεθωριασμένων φωτογραφιών υπάρχει μια που να σας έχει και τους τρεις μαζί, καθότι εκείνη υπήρξε- καθώς διαδίδεις-, πολυαγαπημένη φίλη σου στο παρελθόν, και συνεπώς βρισκόταν πάντα κοντά σε σένα και τον προ εικοσαετίας αρραβωνιαστικό σου;
            Μήπως έχεις μαρτυρικές και αξιόπιστες καταθέσεις ατόμων, που σας είχαν δει να διασκεδάζετε και να χαίρεστε τη φιλία σας, πριν από τον χωρισμό σου;

ΕΥΑ: (παρατάει το μαχαίρι και μιλάει με παράπονο)
            Γιατί είσαι ειρωνική; Εντάξει, δεν έχω τίποτα που να την ενοχοποιεί, παρά μόνον το λόγο μου, αλλά ίσως κι εκείνη να μην έχει κάποια αποδεικτικά στοιχεία εναντίον μου, και αποσκοπεί μόνον στο να με τρομοκρατήσει… Εξάλλου ποτέ στο παρελθόν δεν έκανε κάτι εναντίον μου…

ΑΛΛΗ:
            Κι αν αντίθετα απ’ ότι θέλεις να πιστεύεις, εκείνη έχει ένορκες καταθέσεις στη διάθεσή της και έχει σκοπό να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο; Τι θα κάνεις τότε; Θα ζητήσεις από τις φίλες σου να ψευδορκήσουν για σένα; Δεν ξέρεις ότι η ψευδορκία είναι ποινικό αδίκημα και διώκεται; Ποια νομίζεις ότι θα δεχτεί να προσφέρει κάλυψη σε μια αισχρή ψεύτρα;

ΕΥΑ: (επαναστατεί)
            Δεν είμαι ψεύτρα!

ΑΛΛΗ: (ειρωνικά)
            Όχι, σε καμιά περίπτωση δεν είσαι ψεύτρα, ένα αθώο παιχνίδι ήταν, που σκαρφίστηκες για να περνάς πιο εύκολα τα γεροντοκορίστικα βράδια σου!
 
ΕΥΑ:
            Δεν ξέρεις τι λες!

ΑΛΛΗ:
            ΚΙ εσύ δεν ξέρεις τι θες! Είσαι μια μυθομανής γεροντοκόρη που αρνείται  να κοιτάξει την αλήθεια κατάματα, και επιμένεις να ζεις στον πλασματικό σου κόσμο,  ακόμα και τώρα που καταρρέει τριγύρω σου!

ΕΥΑ: (Σπρώχνει την καρέκλα καθώς σηκώνεται απότομα και τη ρίχνει κάτω. Είναι πολύ θυμωμένη)
            Ποια νομίζεις ότι είσαι; Ακόμα κι εσύ δεν είσαι τίποτε άλλο από ένα οικτρό αποκύημα της φαντασίας μου! Είσαι μόνο μία φωνή, που όποτε θέλω εγώ, αρχίζει να μιλάει ή σωπαίνει! Θα κλείσω τα μάτια κα8ι θα πάψεις να υπάρχεις! Εμπρός, εξαφανίσου από μπροστά μου!
(Κλείνει τα μάτια και τα ξανανοίγει)

ΑΛΛΗ: (με πιο μαλακή φωνή)
            Είμαι η συνείδησή σου, ήμουν μαζί σου και θα είμαι πάντα μαζί σου σε ό,τι συμβεί…Ακόμα και αν με αγνοείς, εγώ θα είμαι η φωνή της λογικής, που θα σου λέει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος…Όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις, εγώ θα είμαι ο αυστηρότερος κριτής σου, επειδή αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξής μου…Δεν μπορείς να μ’ αποφύγεις, είμαι ένα με σένα…

ΕΥΑ: (στρέφεται προς το κοινό και πέφτει με τα γόνατα στο πάτωμα. Κρύβει με τα χέρια της το πρόσωπό της. Η φωνή της ακούγεται απελπισμένη)
            Τι να κάνω Θεέ μου; Γιατί είναι όλοι τόσο σκληροί μαζί μου; Πώς είναι δυνατόν να μου φέρονται έτσι εμένα; Σε τι έφταιξα Θεέ μου;

ΑΛΛΗ: (Σηκώνεται ήρεμα από την καρέκλα της και πηγαίνει δίπλα στην Εύα. Τη βοηθάει να σηκωθεί, σηκώνει την πεσμένη καρέκλα της και την βάζει να καθήσει)
            Θα βρούμε μια λύση για το πρόβλημα αυτό…θα τα καταφέρουμε μαζί, χωρίς να ζητήσουμε τις γνώμες φιλενάδων και λοιπών γνωστών…Το πολύ- πολύ να τηλεφωνήσεις και να ζητήσεις μια συνάντηση, έστω και με την παρουσία δικηγόρων…Να τους ζητήσεις συγγνώμη για όλες τις πράξεις σου, ώστε να λυθεί το ζήτημα εξωδικαστικά…
(Κάθεται πάλι στην καρέκλα της)
            Τότε θα είσαι προστατευμένη, ασφαλής…

ΕΥΑ: (αποφασιστικά)
            Εγώ, να τους ζητήσω συγγνώμη; Εγώ; Αποκλείεται να κάνω εγώ κάτι τέτοιο! Δεν υπάρχει περίπτωση να της χαρίσω τέτοια ικανοποίηση! Ποτέ όσο ζω! Ας την φτάσει αυτήν την υπόθεση ως το τέλος, αν είναι τόσο αποφασισμένη όσο λες! Δε με νοιάζει ποιες θα είναι οι συνέπειες , εγώ δεν πρόκειται να υποχωρήσω! Δε θα την αφήσω να χαρεί άλλη νίκη! Της φτάνει που μου πήρε το μοναδικό άνδρα που αγάπησα!
(Σηκώνεται από την καρέκλα ήρεμα αλλά αποφασιστικά)

            Μάρτυς μου ο Θεός, και δεν ντρέπομαι καθόλου γι’ αυτό που θα πω, υπάρχουν νύχτες που ξαπλώνω με τη σκέψη, ότι κάποια μέρα θα μπορέσω να της κάνω κάτι κακό… Μεγαλύτερο από το κακό που της έχω κάνει ως τώρα...

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Υφήλιος


Υφήλιος
Στον Νικόλα Χρυσικόπουλο


Σε φωτεινές πλατείες να βαδίζεις˙ σε πλατείες ολόφωτες.
Με τον κανόνα του σώματος, η λαύρα
Να μελετά το Πυθαγόρειο
Στις καθέτους της συνοδείας του ήσκιου σου
Που το άπλωμά του θα μετράει ακολουθώντας σε-
Καθώς το βλέμμα σου στη μνήμη θ' αποστέλλεις για πουλί
Που θα κορφολογήσει μιαν ελιά στον μέσα σου κατακλυσμό-
Σαν δείχτης, τον ακίνητο χρόνο
Μιας μεταφυσικής, όπως την κόπιασε ο de Chirico.

 Σ' αναμμένες πλατείες να βαδίζεις˙ σε πλατείες ολόφωτες
Που αιφνίδια θα βγάζουν σε στενά πού τον τόπο δροσίζουνε
Πεύκα, ευκάλυπτοι, δάφνες, ενώ
Ψελλίζουν τα μοτέτα τους στο αεράκι, εσύ
Σε αυτές να τριγυρίζεις,
Σε ταπεινές πλατείες να βαδίζεις˙ σε φωτεινές πλατείες
Οπού άλλοτε τ' ασπρόρουχα δίδαξαν ιμπρεσιονισμό.

Σε ταπεινές πλατείες˙ οι μεγάλες, χωράνε συνθήματα.

Εκεί, έστω, καθώς βραδιάζει κάνε
Το πρώτο βήμα προς τον ήλιο.
Φως ζωντανό σε ζωντανή φωτιά να γίνεις.
Γιατί εδώ, σ' όποια πλατεία κι αν βαδίσεις
Μια νύχτα παλιωμένη είναι, αυτή
Η μισοπεθαμένη τους ζωή.


Χρίστος Κρεμνιώτης
xristoskremniotis@hotmail.com

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

H EYA KAI H ΑΛΛΗ (απόσπασμα)




Η EYA KAI H ΑΛΛΗ
(Θεατρικό μονόπρακτο με δύο κύρια πρόσωπα)

Πρόσωπα: Η Εύα και η συνείδησή της

Σημείωση: To απόσπασμα που ακολουθεί, είναι από την αρχή του έργου, το οποίο γράφτηκε πριν από μια δεκαετία (εξ αφορμής της πρόθεσής μου εκείνο τον καιρό, να υποβάλω μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση, για τους λόγους που αναφέρονται στο θεατρικό) και για το λόγο αυτό έχει διορθωθεί πριν αναρτηθεί στο προσωπικό μου μπλογκ, με την πολύτιμη βοήθεια του φίλου Γιάννη Φαρμακίδη J

ΕΝΑΡΞΗ

Η Εύα είναι μία γυναίκα στα πενήντα, σκυθρωπή με σφιγμένα χείλη και γυαλιά πρεσβυωπίας. Κάθεται σε μία καρέκλα στα δεξιά της σκηνής και καθώς σκύβει μπροστά, προς τους θεατές, τρίβει νευρικά τα χέρια της που τα έχει στο ύψος του στήθους της.

Η Άλλη (Εύα), είναι ένα πρόσωπο που μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο στην πρώτη πρωταγωνίστρια και στέκεται στο ημίφως, στη αριστερή πλευρά της σκηνής.

Η σκηνή περιλαμβάνει ένα τραπέζι, τρεις καρέκλες (οι δύο στις δύο πλευρές του τραπεζιού, η τρίτη κατειλημμένη από την Εύα).
Επάνω στο τραπέζι υπάρχει ένα κουζινομάχαιρο, μία φρουτιέρα με πανιασμένα φρούτα και πολλές φωτογραφίες.

ΕΝΑΡΞΗ

ΑΛΛΗ:
 Τι θα κάνεις;

ΕΥΑ:
          Τι εννοείς;

Η Άλλη κάνει μερικά βήματα προς το τραπέζι και ακουμπά και με τα δύο της χέρια στη μία πλευρά του, κοιτώντας ταυτόχρονα προς την Εύα.

ΑΛΛΗ:
      Η πρώτη ακρόαση πλησιάζει κι εσύ αδιαφορείς…Πρέπει σύντομα να μιλήσεις με κάποιον δικηγόρο. Τί θα κάνεις όταν σε καλέσουν για εξέταση;

ΕΥΑ:
            Θα κάνω πως δεν ξέρω τίποτα. Ποιος θα πιστέψει εξάλλου ένα πορνίδιο;

ΑΛΛΗ:
            Πολλοί θα τη πιστέψουν, αφού την ανάγκασες να φτάσει ως εδώ, έτσι δεν είναι;

(Η Εύα γυρίζει προς το μέρος της Άλλης και κατεβάζει τα χέρια της στα γόνατά της).

ΕΥΑ:
         Εγώ την ανάγκασα; Εγώ; Σε τι έφταιξα εγώ; Εκείνοι οι δύο με εκμεταλλεύτηκαν, εγώ ήμουν μόνο το θύμα τους! Εγώ, που κόντεψα να τρελαθώ από το μίσος και την αγωνία! Που με άφησαν να αναρωτιέμαι τι συνέβη και γιατί, χωρίς μία απάντηση!

ΑΛΛΗ: (αδιάφορα και ειρωνικά)
            Δεν ξέρεις τι συνέβη; Εσύ δεν ήσουν παρούσα;

ΕΥΑ:
         Εγώ, τι ξέρω εγώ; Όλα έγιναν πίσω από την πλάτη  μου, τι κι αν ήμουνα εκεί; Εκείνοι έστησαν το παιχνίδι τους όπως ήθελαν και όλα εξελίχθηκαν εις βάρος μου!

ΑΛΛΗ: (ειρωνικά)
            Σε ποιόν νομίζεις ότι τα λες αυτά;

ΕΥΑ:
           Τι θες να πεις;

ΑΛΛΗ:
            Εγώ όμως δεν είμαι καμία από τις πρόσκαιρες φίλες σου που χρησιμοποιείς για να διαδίδεις τις συκοφαντίες σου! Εγώ είμαι εσύ! Και ξέρω πολύ καλά τι συνέβη, γιατί εσύ πήρες μέρος σ’ αυτό και έχεις το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης!

ΕΥΑ: (Η Εύα ξαναγυρνά μπροστά και αρχίζει πάλι να τρίβει τα χέρια της πιο νευρικά και σπασμωδικά από πριν)
           Τώρα ότι έγινε, έγινε! Όταν έλθει η ώρα να παρουσιαστώ στο Δικαστήριο, θα πω τη δική μου αλήθεια και δε με νοιάζει για ότι γίνει!

ΑΛΛΗ:
            Εκείνη όμως θα έχει μάρτυρες και δικηγόρο. Εσύ τι έχεις; Που θα βρεις μάρτυρες να στηρίξουν τη δική σου εκδοχή της υπόθεσης; Όσοι τη γνωρίζουν, ξέρουν ότι τους έλεγες ψέματα! Ξέρουν ότι δεν είναι το άτομο που θα διέλυε τη σχέση ενός ζευγαριού, ενώ αντίθετα εσύ δεν είχες ποτέ σου ηθικά διλήμματα αυτού του είδους…

ΕΥΑ: (Γυρίζει απότομα προς το μέρος της Άλλης, και με το ένα χέρι πιάνεται από την πλάτη της καρέκλας)
            Εγώ ποτέ δεν προσπάθησα να κλέψω τον άνδρα άλλης γυναίκας! Εγώ ήμουν πάντοτε κυρία! Δεν έδωσα ποτέ και σε κανέναν, το δικαίωμα να σκεφτεί το αντίθετο! Και δεν φταίω εγώ αν κάποιοι άνδρες, ακόμα κι αν είναι δεσμευμένοι, με θεωρούν ερωτεύσιμη!

ΑΛΛΗ: (Με ειρωνικό τόνο)
Έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου! Κι αν είναι έτσι όπως τα λες, τότε γιατί τα τελευταία 20 χρόνια, είσαι μόνη σου; Γιατί μέσα από όλες τις εξέχουσες γνωριμίες σου δεν υπήρξε έστω ένας άνθρωπος να ενδιαφερθεί για το «ερωτεύσιμο» άτομό σου;

ΕΥΑ:
          Είμαι ερωτεύσιμη!

ΑΛΛΗ:
Αφού είσαι λοιπόν, γιατί οι δεσμευμένοι εν δυνάμει εραστές που αναφέρεις, όχι μόνο δεν τίναξαν το γάμο τους στον αέρα προκειμένου να σε έχουν, αλλά δε διέπραξαν ούτε καν μια απιστία μαζί σου; Έτσι, για να σε δοκιμάσουν, αν αξίζεις όσα υπόσχεσαι;

(Η Εύα κατέβασε τα χέρια και γύρισε ξανά μπροστά της, σκύβοντας ελαφρά, παραδομένη)

ΑΛΛΗ:
            Θα σου πω εγώ γιατί: Τα απώτερα σχέδιά σου όταν πλησίαζες έναν δεσμευμένο άνδρα που σου άρεσε, ήταν τόσο προφανή, ώστε σύντομα το ζευγάρι σε παραγκώνιζε και σε αγνοούσε επιδεικτικά!

ΕΥΑ:
            Ποτέ! Απλώς ήμουν άτυχη…

ΑΛΛΗ:
            Κι όμως! Κινήθηκες ύπουλα, αλλά η εμετικά συγκαταβατική συμπεριφορά σου όταν προσπαθούσες να κερδίσεις την εύνοια των υποψήφιων Αδάμ, γεννούσε αμέσως τις υποψίες των συμβίων τους, με αποτέλεσμα εκείνες να σε σιχαίνονται και να σε απωθούν!

ΕΥΑ: (Η φωνή της μόλις που ακούγεται)
            Ποτέ δεν το έκανα αυτό…

ΑΛΛΗ: (με πιο μαλακή φωνή)
            Κι όμως, το έκανες επανειλημμένα. Όλα αυτά τα χρόνια, φανταζόσουν τον εαυτό σου πλάι σε ένα συγκεκριμένο τύπο άνδρα, κι όταν γνώριζες κάποιον που του έμοιαζε σ’ αυτά τα ιδανικά χαρακτηριστικά, έβαζες τα δυνατά σου να τον κατακτήσεις, αδιαφορώντας για τις συνέπειες…

ΕΥΑ: (Μένει για ένα λεπτό σκεπτική)
        Ίσως να χρησιμοποίησα πλάγιους τρόπους για να πλησιάσω εκείνους τους άνδρες που θα άξιζαν σε μια γυναίκα όπως εγώ…Είναι κρίμα που οι περισσότεροι από αυτούς που ξεχωρίζω ως ιδανικά ταίρια, είναι δεσμευμένοι με γυναίκες υποδεέστερες από εμένα…
      Τίποτα όμως από αυτά δεν θα είχε γίνει, δεν θα αναγκαζόμουν να καταφύγω σε τέτοιες πρακτικές, αν εκείνος έμενε…

            Όλο για εκείνον που έφυγε μιλάς, και ψάχνεις να βρεις δικαιολογίες για το άτομό σου και τον ανύπαρκτο ρόλο που έπαιξες εσύ σ’ αυτή τη σχέση, ενώ εσύ η ίδια τον έδιωξες, εσύ τον χώρισες! Και σε περίμενε να επιστρέψεις!

ΕΥΑ:
            Αν με περίμενε, δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε!

ΑΛΛΗ:
            Περίμενε για μήνες να αλλάξεις γνώμη, και μετά ξαφνικά, ενώ εκείνος  αποφάσισε τελικά να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς εσένα, εσύ τον ξαναθυμήθηκες και τον ήθελες πίσω!

ΕΥΑ:
             Έπρεπε να γυρίσει! Εγώ τον αγαπούσα, εγώ τον ήθελα!

ΑΛΛΗ: (Σε ειρωνικό τόνο)
              Αντί να πεις ότι έφαγες τα μούτρα σου εκεί έξω, όταν βγήκες ως ελεύθερη κι ωραία, μόνον που κατάλαβες ότι δεν υπάρχουν άλλοι ήρωες σαν κι εκείνον!

ΕΥΑ:
            Εκείνη φταίει, μου τον πήρε!

ΑΛΛΗ: (Σε ακόμα πιο ειρωνικό τόνο)
            Εκείνη φταίει φυσικά, εσύ ποτέ!
            (Σοβαρεύει απότομα)
Και μετά, αφού απέκλεισες τη δική σου υπαιτιότητα, τα έβαλες με την ανταγωνίστριά σου, αν και δεν υπήρχε πια κανένα τρόπαιο να κυνηγήσεις! Έφτιαξες μια ιστορία που σε βόλευε και τους διέσυρες και τους δυο τους, ενώ εσύ περιφερόσουν με την ταμπέλα του εξαπατημένου θύματος, εσύ η ατυχήσασσα Εύα…

ΕΥΑ:
            Ήμουν εξαπατημένη!

ΑΛΛΗ: (εξακολουθεί χωρίς να δώσει σημασία στις αντιδράσεις της Ευας)
Και πού είσαι τώρα, 20 χρόνια μετά; Εκείνοι προχώρησαν στη σχέση τους, και τώρα απολαμβάνουν την οικογενειακή ζωή που δημιούργησαν, και μόνο εσύ, η Άλφα προσωπικότητα, παραμένει μόνη κι έρημη, να γερνάει, παρακολουθώντας από μακριά, την ευτυχία τους…Την ευτυχία τη δική τους, και την ευτυχία των άλλων, που προσπάθησες επίσης να καταστρέψεις…

ΕΥΑ: (Γυρίζει πάλι προς το μέρος της Άλλης, πιάνοντας με το ένα χέρι της, την πλάτη της καρέκλας)
            Δεν πρόκειται να το βάλω κάτω, τουλάχιστον όσον αφορά εκείνον, θα επιμένω και θα τον περιμένω όσο χρειαστεί…

ΑΛΛΗ:
            Ποιος ο λόγος να το κάνεις αυτό, από τη στιγμή που δεν τον αγαπάς; Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι ποτέ δεν αγάπησες κανέναν άλλον άνθρωπο, παρά μόνο τον εαυτό σου; Ο γάμος για σένα, είναι μόνον το μέσον να καταξιωθείς κοινωνικά, ο τρόπος να μην υστερείς από τους άλλους, να αισθάνεσαι αρτιμελής και να γίνεις αποδεκτή, επιδεικνύοντας στην απογευματινή βόλτα, τον «ιδανικό σύζυγο- αξεσουάρ»… Μα πρέπει  πρώτα να έχεις ιδέα πώς γίνεται μια σωστή σχέση, και μετά να σχεδιάζεις παραμυθένιους γάμους με δόξα και τιμή, που θα κρατήσουν στον αιώνα τον άπαντα…
Καλύτερα αγόρασε μια ακριβή τσάντα, να την κρεμάς στον ώμο σου για να πηγαίνεις σε τσάγια και εκθέσεις, κι όταν θα την βαριέσαι, να την βάζεις πίσω στην ντουλάπα… ΟΙ άνθρωποι έχουν απαιτήσεις κι εσύ ξέρεις μόνον να έχεις δικαιώματα, και όχι υποχρεώσεις…

ΕΥΑ:
            Ξέρω τις υποχρεώσεις μου! Θα γινόμουν μια καταπληκτική σύζυγος, μια υπέροχη μητέρα! Λατρεύω τα παιδιά, κι αν δεν ένιωθα μέσα μου ζωντανή και επιτακτική την ανάγκη της μητρότητας, δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ άνομα μέσα για να πλησιάσω έναν άνδρα…

ΑΛΛΗ:
            Ο ευσεβής πόθος μιας εγωίστριας: Να κληροδοτήσει τα γονίδιά της και να καταστρέψει κι άλλα αθώα θύματα…Ευτυχώς που αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, τώρα πια, μιας και στην πραγματικότητα, απεχθάνεσαι τα παιδιά, όπως και την ιδρωμένη σωματική επαφή, που τα «παράγει»!

ΕΥΑ:
            Παραλογίζεσαι!  Ξέρω πώς να αγαπώ, και να δίνομαι ολοκληρωτικά σε έναν άνδρα…Εξάλλου πάντα απολάμβανα το σεξ, και επεδίωκα συχνά τον έρωτα σαν πράξη, είναι λογικό όμως να μην μου φτάνει πια μόνο το σεξ, και να ζητάω περισσότερη ασφάλεια από ένα απλό, παράνομο κρεβάτι…

ΑΛΛΗ: (με ειρωνικό τόνο)
            Ο έρωτας ως πράξη, το σεξ εκτός γάμου, τα παράνομα κρεβάτια…Και πάντα φυσικά, το ενδιαφέρον σου στρέφεται γύρω από τις δικές σου προτεραιότητες, τις δικές σου ανάγκες…Ήσουν ανέκαθεν στείρα από αισθήματα, ένα αδίστακτο πλάσμα, που ήξερε μόνον τη ζήλεια, το φθόνο και το μίσος…Όλοι το έβλεπαν καθαρά, και μόνον εκείνος εθελοτυφλούσε, ελπίζοντας ότι θα βελτιωνόσουν ως άτομο…Μα όχι μόνο δεν άλλαξες, αλλά εσύ ήσουν και η υπεύθυνη για το χωρισμό σας!

ΕΥΑ:
            Έκανα ένα λάθος, έπρεπε να με καταλάβει!

ΑΛΛΗ:           
            Μόνον εσύ έχεις δικαίωμα να κάνεις λάθη, και οι άλλοι πρέπει να ακολουθούν τις επιθυμίες σου σαν σκυλάκια!
Όμως οι πράξεις σου, επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά του: ότι είσαι ένα πλάσμα ανώριμο, ένα κακομαθημένο παιδί, που συνεχώς θέλει να παίρνει, αλλά να μην δίνει ποτέ! ΚΙ αν έστω κάποτε υποψιάστηκες πώς είναι η αγάπη, αυτό πρέπει να έγινε όταν ήσουν ακόμα αθώα, πριν  αφιερωθείς με τόση αφοσίωση στην αναζήτηση της προσωπικής προβολής και της κοινωνικής θέσης! Μόνον που δεν ξέρω πότε ήσουν τόσο αθώα!

(Η Εύα ακουμπά με την πλάτη της πίσω στην καρέκλα, και μετά γέρνει το κεφάλι προς τα πίσω, κοιτώντας ελαφρά προς τα πάνω)

ΕΥΑ: (μονολογεί)
            Θα ήμουν τόσο όμορφη νύφη πάλι του, θα έφτανα στην εκκλησία πάνω σε στολισμένη άμαξα…Θα με συνόδευε παντού και το σπίτι μας θα ήταν πάντοτε γεμάτο από τους επιτυχημένους φίλους και φίλες μου, που θα με θαύμαζαν για τον επιτυχημένο γάμο μου…Ίσως αργότερα να αποφάσιζα να κάνω και ένα παιδάκι, που θα έκανε όλα αυτά που δεν κατάφερα να κάνω εγώ, και θα ολοκλήρωνε την ευτυχίας μου…

ΑΛΛΗ: (Τη διακόπτει από το μονόλογο)
            Ευτυχώς που σκέφτηκες και την ευτυχία των άλλων, εκτός από τη δική σου…

ΕΥΑ: (συνεχίζει)
Αλλά αυτός, πρώτα μου φόρεσε το δαχτυλίδι των αρραβώνων, και μετά   έφυγε μ’ εκείνη την ξεδιάντροπη και μ’ άφησε να παραδέρνω στην αμφιβολία! Περίμενα ότι θα αναγνώριζε το λάθος του και θα γυρνούσε σε μένα γονατιστός, να μου ζητήσει να τον συγχωρήσω και να τον πάρω πίσω! Τον άφησα να το σκεφτεί για αρκετό καιρό, να με συγκρίνει με τις άλλες γυναίκες, ώστε να δει τι χάνει…Ήμουν τόσο σίγουρη για τη νίκη μου…
ΚΙ αντί να επιστρέψει σε μένα, που τον περίμενα γεμάτη προσμονή και τρυφερή κατανόηση, τι έκανε; Πέταξε τα όνειρά μου στα σκουπίδια και έστησε μια καινούρια αρχή μαζί της, χωρίς να κοιτάξει ξανά πίσω του, επειδή εκείνη δεν τον άφησε!

ΑΛΛΗ: (τη διακόπτει)

            Και φυσικά φταίνε πάντα οι άλλοι, στην δική σου εκδοχή της ιστορίας!

ΕΥΑ: (κοιτά ξανά προς το κοινό και συνεχίζει τον μονόλογο, σε πιο επιθετικό τόνο, μορφάζοντας με χαιρεκακία)
         Κι εγώ, καλά τους έκανα και τους δυο! Ναι, έστησα την παγίδα μου, πολύ προσεκτικά και μεθοδικά: Δεν έβγαλα τη βέρα από το χέρι μου προτού περάσει αρκετός καιρός, ώστε να έχω σχηματίσει ένα καλοσχεδιασμένο σενάριο απιστίας και απάτης, από τον μέλλοντα σύζυγό μου  και την καλύτερή μου φίλη…
         Τι κι αν δεν την είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, παρά αφού είχαν κιόλας περάσει 5 μήνες από το χωρισμό μου…Δεν χρειάστηκε παρά να χύσω μερικά δάκρυα μπροστά σε φίλους, συναδέλφους και οποιονδήποτε άκουγε για πρώτη φορά την ιστορία μου και σύντομα, τους είχα πείσει όλους για το πόσο ποταπά μου φέρθηκαν τα δύο άτομα που είχα αγαπήσει πιο πολύ στη ζωή μου…


(συνεχίζεται)

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Σύζυγοι του δειλινού


Σύζυγοι του δειλινού

Είμαστε σύζυγοι του δειλινού
σύζυγοι του ημίσεως της ημέρας.
Μέχρι να έρθει η στιγμή που θα ανθίσει
η κοινή ζωή μας, ένα αόρατο χέρι
χαμηλώνει τον ήλιο και ανάβει
ένα - ένα τα αστέρια
μας χαρίζει τις ώρες, τις λέξεις
που θα μοιραστούμε.

 Με πρωτόφαντη λάμψη σ' αυτές τις στιγμές
 σε μικρές γουλιές τη ζωή μας γευόμαστε
 προσπαθούμε η ώρα να χωρέσει τη μέρα
 τον ρυθμό της ανάσας αλλάζοντας
 να μην καταλήξουμε της συνήθειας δεσμώτες.

Γυρνάμε σαν τις χρυσαλίδες
γύρω από της φαντασίας μας το φως και από την μία όχθη
κατά πώς θέλει η ζωή πηγαίνουμε στην άλλη.


Γιώργος Γώτης
 giorgosgotis@yahoo.gr

http://www.poema.gr/poem.php?id=424