Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

O Τουρμαλίνης

Το όνομα «τουρμαλίνης» προέρχεται από τη σιναλεζική λέξη tourmali ή touramali, που χαρακτήριζε τους πολύτιμους λίθους (ιδιαίτερα το ζιρκόνιο) που μετέφεραν οι έμποροι από τη Σρι Λάνκα.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, όμως, αποκαλύφθηκε ότι ορισμένα «ζιρκόνια» ήταν, στην πραγματικότητα, άλλο ορυκτό, το οποίο πήρε αυτό το όνομα.
Οι περισσότερες μορφές του χρησιμοποιούνται ως πολύτιμοι ή ημιπολύτιμοι λίθοι. Οι πιο σκούρες (ακατάλληλες για αυτή τη χρήση) σε συσκευές μέτρησης πίεσης, λόγω της πιεζοηλεκτρικής ιδιότητας που εμφανίζει.Οι τουρμαλίνες εμφανίζονται, κυρίως, σε υδροθερμικές φλέβες, ενίοτε και σε πηγματίτες. Εξαλλοιώνονται προς μαρμαρυγίες (κυρίως μοσχοβίτη και βιοτίτη και προς χλωρίτες.
Ανευρίσκονται σε αρκετά μέρη του κόσμου. Κυριότεροι παραγωγοί ημιπολύτιμων και πολύτιμων παραλλαγών είναι η Σρι Λάνκα, η Μαδαγασκάρη, η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδονησία και η Κίνα, οι Αλάσκα, Ουάσιγκτον, Βιρτζίνια και Καλιφόρνια των ΗΠΑ, και η Αυστραλία. (Πληροφορίες αναφέρουν ως χωρα παραγωγής και τη Νέα Ζηλανδία, αλλά ως άμεσα ενδιαφερόμενη δεν έχω εντοπίσει κάτι τέτοιο, στη χώρα). Στην Ελλάδα έχουν ανευρεθεί τουρμαλίνες στη νήσο Σέριφο.
Παρά τις υπερβολικές και αναληθείς ιστορίες και μύθους που ακολουθούν όλες τις πολύτιμες πέτρες και μαζί και τον Τουρμαλίνη, τίποτα απολύτως -πέρα από την πιεζοηλεκτρική του ιδιότητα- δεν ισχύει...Η δύναμη της πέτρας είναι η ομορφιά της και η μοναδικότητά της:
Οι βασικές ποικιλίες του τουρμαλίνη:  ο σορλίτης (σιδηρούχος τουρμαλίνης) που είναι μαύρος, ο δραβίτης (μαγνησιούχος τουρμαλίνης) που είναι καστανός και ο ελβαΐτης (λιθιούχος τουρμαλίνης) που είναι ανοικτόχρωμος με διάφορες αποχρώσεις όπως ρουβελλίτης (ρόδινος), βερντελίτης (πράσινος), ινδικόλιθος (κυανό). 
Αλλες ποικιλίες είναι ο ουβίτης (σκουρόχρωμος) και ο σπανίως άχρωμος ή λευκός αχροΐτης. Συχνά εμφανίζεται χρωματισμένος κατά ζώνες παράλληλες ή κάθετες στον άξονά του...Στην περίπτωση αυτή τον αναφέρουμε γενικά ως " τουρμαλίνη καρπούζι" και οι αποχρώσεις μπορεί να ποικίλουν ανάλογα με τον τόπο προέλευσης (χημική σύσταση των πετρωμάτων)...

Όλα τα κοσμήματα των φωτό είναι σχεδιασμένα και κατασκευασμένα στο χέρι, στο εργαστήριό μου, και αφορούν αποκλειστικά τον τουρμαλίνη...
Καλά να περνάτε, καλησπέρα από ΝΖ...

Δέσποινα Τσαφετοπούλου

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Φυσικά θαύματα

Το λιμάνι του Lyttelton, βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από το Christchurch...Είναι το μοναδικό ασφαλές λιμάνι σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων, και ιδρύθηκε μέσα στο διαρρηγμένο Βόρειο κρατήρα του σβησμένου ηφαιστείου της Banks Peninsula...Στο άνοιγμα του Νότιου κρατήρα, είναι χτισμένη η Ακαρόα, η πρώτη και μοναδική αποικία των Γάλλων στη ΝΖ...Στους αρχαίους βράχους γύρω από τις ακτές της  Banks Peninsula, είναι ορατά τα σημάδια του βίαιου γεωλογικού παρελθόντος της περιοχής...
Το μέρος είναι όμορφο και ειρηνικό, και προσφέρεται για περίπατο...Κι όμως, παρόλο που περνάει τόσος κόσμος από το σημείο αυτό, ελάχιστοι μάλλον έχουν προσέξει τις μορφές των βράχων, γεγονός είναι πως δεν υπήρχε ούτε μία φωτό στο panoramio, μέχρι σήμερα το απόγευμα που ανέβασα εγώ 2 από αυτές του ποστ...Τα χρώματα είναι φυσικά και ορισμένοι από τους  σχηματισμούς στους βράχους, μοιάζουν τόσο καλλιτεχνικοί σαν να είναι σκαλισμένοι από ανθρώπινο χέρι, και είναι παρόμοιοι με τους σχηματισμούς στον αυχένα της Onawe peninsula...
Κι έτσι, ενώ το πρωινό ξεκίνησε με πολλή βροχή, χαλάζι και κρύο, εξελίχτηκε σε μια λαμπερή και ηλιόλουστη μέρα που μας αντέμειψε με μια όμορφη βόλτα, στα περίχωρα της πόλης και του λιμανιού της, και μας οδήγησε στην ανακάλυψη αυτού του όμορφου και μοναδικού σημείου :)

Δέσποινα Τσαφετοπούλου

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

H “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”


H “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”

Ένα κάθε βδομάδα,
στην ορισμένη μέρα,
πάντα στην ίδιαν ώρα,
τρία βαπόρια ωραία,
η “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”,
ανοίγουνται απ’ την προκυμαία
στις εννέα,
πάντα για τον Περαία,
το Mπρίντιζι και το Tριέστι,
πάντα.

Xωρίς μανούβρες κ’ ελιγμούς
και δισταγμούς
κι’ ανώφελα σφυρίγματα,
στρέφουνε στ’ ανοιχτά την πρώρα,
η “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”,
σαν κάποιοι καλοαναθρεμμένοι
που φεύγουν από ένα σαλόνι
χωρίς ανούσιες χειραψίες
και περιττές.

Aνοίγουνται απ’ την προκυμαία
στις εννέα,
πάντα για τον Περαία,
το Mπρίντιζι και το Tριέστι,
πάντα –και με το κρύο και με τη ζέστη.

Πάνε
να μουντζουρώσουν τα γαλάζια
του Aιγαίου και της Mεσογείου
με τους καπνούς των.
Πάνε για να σκορπίσουνε τοπάζια
τα φώτα τους μέσ’ στα νερά
τη νύχτα.
Πάνε
πάντα μ’ ανθρώπους και μπαγκάζια…

H “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”,
χρόνια τώρα,
κάνουν τον ίδιο δρόμο,
φτάνουν την ίδια μέρα,
φεύγουν στην ίδιαν ώρα.

Mοιάζουν υπάλληλοι γραφείων
που γίνανε χρονόμετρα,
που η πόρτα της δουλειάς,
αν δεν τους δει μια μέρα να περάσουν
από κάτω της,
μπορεί να πέσει.

(Όταν ο δρόμος είναι πάντα ίδιος
τι τάχα αν είναι σε μια ολόκληρη Mεσόγειο
ή απ’ το σπίτι σ’ άλλη συνοικία;)
H “Kλεοπάτρα”, η “Σεμίραμις” κ’ η “Θεοδώρα”
είναι καιρός και χρόνια πάνε τώρα
του βαρεμού που ενοιώσαν την τυράννια,
να περπατούν πάντα στον ίδιο δρόμο,
να δένουνε πάντα στα ίδια λιμάνια.

Aν ήμουν εγώ πλοίαρχος,
ναι –si j’étais roi!–
αν ήμουν εγώ πλοίαρχος
στην “Kλεοπάτρα”, τη “Σεμίραμη”, τη “Θεοδώρα”,
αν ήμουν εγώ πλοίαρχος
με τέσσερα χρυσά γαλόνια
κι αν μ’ άφηναν στην ίδια αυτή γραμμή
τόσα χρόνια,
μια νύχτα σεληνόφεγγη,
στη μέση του πελάγου,
θ’ ανέβαινα στο τέταρτο κατάστρωμα
κι ενώ θ’ ακούγουνταν η μουσική
που θα’ παιζε στης πρώτης θέσης τα σαλόνια,
με τη μεγάλη μου στολή,
με τα χρυσά μου τα γαλόνια
και τα χρυσά μου τα παράσημα,
θα’ γραφα μιαν αρμονικότατη καμπύλη
από το τέταρτο κατάστρωμα
μέσ’ στα νερά,
έτσι με τα χρυσά μου,
σαν αστήρ διάττων
σαν ήρως ανεξήγητων θανάτων.


Μπάρας Αλέξανδρος (από τα  "Ποιήματα", εκδόσεις Ίκαρος 1954)

(Η φωτό είναι από το Deviantart)                

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Ταξίδι στη Westland

Στο τέλος κάθε τριμήνου, τα Νεοηλανδικά σχολεία έχουν 2 βδομάδες διακοπές...Την Δευτέρα ξεκινήσαμε για ένα τριήμερο στη Δυτική Ακτή, ή αλλιώς όπως είναι γνωστή: τη Westland...
Το πέρασμα Lewis, με τα δάση των ποδόκαρπων...
ΟΙ καταρράχτες Μaruia...
Το δειλινό, στο Νέλσον...
Η ακτή Charleston...
Η ακτή Punakaiki...
Οι βράχοι pancakes και η φυσική αψίδα...
Το τσιμεντένιο κάθισμα, στην παραλία της Χοκιτίκα...
Το δειλινό της Χοκιτίκα και το πλοίο Τάμπο...
Ο παγετώνας Φράντς Γιόζεφ...
Καταρράχτες στους παγετώνες...
Ο παγετώνας Φοξ...
Το Arthur's Pass, στην επιστροφή...
Μία από τις κορυφές του Mt Cook, στις Άλπεις...

Όλες οι εικόνες προέρχονται από το φωτογραφικό αρχείο του ταξιδιού και κάποιες από αυτές έχουν ανέβει στο Panoramio :)