Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Περι ανωνυμίας στα μπλογκ

Λοπόν, το φετινό καλοκαίρι στη ΝΖ, ήταν το πιο άθλιο καλοκαίρι που έχω ζήσει: Όλο βροχές, συννεφιές, υγρασία, και καθόλου μπάνια στη θάλασσα.... Το καλό είναι οτι μπορέσαμε να πάμε ένα ταξιδάκι στο Βόρειο νησί, και να βγάλουμε πολλές- πολλές φωτό...
Αυτή τη μία βδομάδα που φάγαμε τα χιλιόμετρα με το κουτάλι, στους στενούς, αργούς και κακοτράχαλους ΝΖηλανδικούς δρόμους, μου ήρθε η ιδέα να ανοίξω αυτό το μπλογκ, που είναι το πρώτο που έχω στο όνομά μου: στο παρελθόν έχω ανοίξει άλλα 4, από τα οποία το ένα έκλεισε διαπαντώς, ένα έχει μείνει στάσιμο (λόγω του οτι φιλοξενεί μια συγγραφική μου προσπάθεια  που ολοκληρώθηκε),  καθώς και 2 ακόμα, σε πλήρη λειτουργία....
Στο ένα από αυτά τα 2 (με διαφορετικά ψευδώνυμα και χωρίς σύνδεση το ένα με το άλλο) ποστάρω συχνά-πυκνά φωτό από την χώρα και το ταξίδι του καλοκαιριού, και αναρωτιέμαι κάθε τόσο, αν κάποιος που επισκέπτεται το μπλογκ, εκτός από το να κοιτά και να "παίρνει" τις φωτό για να τις βάζει φόντο στο pc  του, να τις χρησιμοποιεί και με άλλους σκοπούς (θα έγραφα μερικούς, αλλά καλύτερα ας μην βάζω ιδέες ;)
Και σκέφτομαι, οτι κανένας απολύτως δεν είναι ασφαλής, και πώς ότι πεις, γράψεις, δείξεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου...Αλλά επίσης και πώς παρά την ανωνυμία, τα ψευδώνυμα και όλα, ποτέ κάποιος δεν είναι απόλυτα κρυμμένος, και πώς υπάρχουν τρόποι να σε βρει κάποιος αν θέλει και ξέρει, ή αν είναι δικτυωμένος καλά...
Πάντως, οι περισσότεροι από μας, ανοίξαμε τα μπλογκ μας για την πλάκα μας, εν είδει ηλεκτρονικού ημερόλογίου, ή σαν ένα παράθυρο στον έξω κόσμο...Και παρά τα όσα ακούμε να συμβαίνουν, την κούραση ή την ανία -που κατα καιρούς μας πιάνει-, μιλώντας για μένα προσωπικά, πρέπει να παραδεχτώ, πώς ξενιτιά χωρίς μπλογκ, δεν υποφέρεται...

Δέσποινα Τσαφετοπούλου

8 σχόλια:

( fortounata) είπε...

σωστά όλα αυτά που λες, αλλά μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά;το μπλογκ είναι αυτό που λές.ένα ημερολόγιο,μια επαφή με κάποιους που δεν σε ξέρουν και μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά για όλα όσα σε καίνε.να είσαι πάντα καλά.χρόνια πολλά.

Phivos Nicolaides είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σου. Η ζωή συνεχίζεται ακάθεκτη... Ας κρατήσουμε επαφή και να τα λέμε μέσα από τα ταξιδιωτικά οδοιπορικά! Travelling

Despina Tsafetopoulou είπε...

Aγαπητή @fortounata, δεν λέω σε τρίτους τα μυστικά μου, ούτε και συζητάω για οτιδήποτε σοβαρό με αφορά...
Όταν άνοιξα το πρώτο μου μπλογκ, πριν από 3 χρόνια, το άνοιξα μόνον για να δω πώς θα έμοιαζαν τα κείμενα μου αναρτημένα, κάπως σαν βιβλίο που περιμένει να κριθεί από τους αναγνώστες του...
Μετά άνοιξα το "παράθυρο" που λέγαμε, και στην πορεία άνοιξα άλλα 2...Δεν θα μπορούσα ποτέ να να γράφω τα προσωπικά μου, τα προβλήματά μου και τις δυσκολίες που ζω...Τα ξεπερνώ όλα μόνη μου, με την βοήθεια της οικογένειάς μου, και μόνον τα πιο ανώδυνα αναρτώ...
Δεν θέλω να μοιάζω με τις φίλες εκείνες που τους τηλεφωνείς και σου λένε για τις αρρώστιες και τους θανάτους μέσα στην οικογένειά τους...Μισώ την μίρλα, προτιμώ την αισιοδοξία και την ομορφιά..Αυτή δείχνω, ακόμα κι όταν γράφω για δυσάρεστα πράγματα, όπως η οικονομία ή η πολιτική...
Αυτή όμως είναι η προσωπική μου άποψη...
Καλημέρα από ΝΖ...

Despina Tsafetopoulou είπε...

Αγαπητέ @Φοίβο, η ζωή είναι ένα ταξίδι...Την δέχεσαι και προχωρείς όπως μπορείς, προσπαθώντας να τη φέρεις στα μέτρα των ονείρων σου...
Αν δεν το προσπαθήσεις αυτό, είναι σαν να πέφτεις αμαχητί...
Καλά να περνάς...

Despina Tsafetopoulou είπε...

Aγαπητή @fortounata, καλημέρα σου και πάλι...Ελπίζω να μη σε πλήγωσα με την απάντησή μου στο σχόλιό σου, ωστε να αναγκαστείς να το διαγράψεις...
Εν πάσει περιπτώση, θα περάσω από το μπλογκ σου για διευκρινήσεις...
Τα λέμε σύντομα...

( fortounata) είπε...

και μένα δεν μου αρέσουν οι γκρίνιες και οι μουρμούρες,έλα όμως που έρχονται και σε βρίσκουν.αναγκαστικά
γράφω και εγώ τα πιο ανώδυνα.φιλάκια.

Maria Verivaki είπε...

ξενιτιά χωρίς μπλογκ δεν υποφέρεται -
το ίδιο θα έλεγα και για την επαρχιακή μου ζωή στην ελλάδα

και παρόλο που δεν χρησιμοποίησα ποτέ ψευδώνημο, δεν βλέπω κανένα να με ψάχνει ιδιαιτέρως

gone, and forgotten??

Despina Tsafetopoulou είπε...

Φίλη @Mediterranean kiwi, λείπεις πολύν καιρό και οι άνθρωποι ξεχνάνε, -ή αν θες και δεν σε πειράζει η έκφραση- ξεγράφουν, πολύ εύκολα...Αν δεν έχεις αφήσει πίσω σου μίση και ίντριγκες, θα εκπλαγείς με την ταχύτητα που πέρασες στη λήθη της μνήμης των πάλαι ποτέ φίλων σου, εκτός κι αν πρόλαβες να τους διαγράψεις εσύ πρώτη...
Μπορεί και να είναι καλύτερα έτσι, η μιζέρια είναι κοινή, σε όποια χώρα κι αν πας (και ειδικά αν συνδιαλέγεσαι με ομοεθνείς μας ;)
Νέο μέρος, νέα αρχή...Κι ας είναι και (-πρόσκαιρη-) ξενιτιά...
Το μπλογκ σου είναι η φωνή σου, ο θυμός σου, η χαρά σου, το ημερολόγιό σου...Ή μπορεί να είναι ένα παράθυρο στην μπλογκόσφαιρα οπου κάθεσαι και παρακολουθείς τους μπλογκογείτονες...Σημασία έχει να το διασκεδάζεις, χωρίς να νοιάζεσαι τί πιστεύει/τι λέει/τί θέλει να διαβάσει ο άλλος...Δεν ποστάρεις για τον κάθε γνωστό/άγνωστο αλλά για ΄σενα...
Κλείσε το μάτι στον εαυτό σου και προχώρα...
Σε φιλώ, κι από ΄δω...