Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Το κελεπούρι (2ο μέρος)



Το κελεπούρι, 2ο μέρος
"50 versions of a breakup"

Ή αλλιώς, οι 50 -και βάλε- εκδοχές ενός χωρισμού

Έφταιγε η άλλη: η φίλη της που της τον πήρε, η ξεβράκωτη φίλη της που της τον πήρε, η σκουληκιάρα φίλη που μπήκε ανάμεσά τους, η αντροχωρίστρα  που τον έβαλε στο βρακί της, την ζήλευε (η φίλη της), της κατάστρεψε την ευτυχία της, ζήλευε τον Μ., έβαλε στο μάτι τον Μ., της έκλεψε τον Μ., η ξεβράκωτη τύλιξε τον Μ.
Η άλλη όμως είναι 8 χρόνια μικρότερη, άρα, το 1992, η άλλη ήταν 21 ετών και η Γωγώ, 29…Και τι κοινό μπορεί να έχουν άραγε, μια 21χρονη και μια 29χρονη; Πώς κατάφεραν να είναι κολλητές φίλες αυτές οι δυο, και η 21χρονη να της πάρει και τον άνδρα μέσα από τα σκέλια; Πού βρισκόταν η 21χρονη την εποχή του χωρισμού της Γωγώς, και πώς ζούσε; Πού βρίσκονταν η Γωγώ και ο Μ.; Εν ολίγοις, πώς έγιναν φίλες 2 γυναίκες που δεν είχαν τίποτα κοινό και που για μια 8ετία τουλάχιστον, όσα και τα χρόνια της διαφοράς τους, η μία τους έλειπε σε μόνιμη βάση, εκτός πόλης;
Εκείνη την εποχή, δεν υπήρχαν ούτε κινητά ούτε ίντερνετ, και όσο είναι δυνατό να υφίσταται φιλία ανάμεσα σε μια 13χρονη και μια 22χρονη, άλλο τόσο δεν είναι δυνατό, να υπάρχει φιλία ανάμεσα σε μία 21χρονη και μια 29χρονη, η οποία μάλιστα είναι και επισήμως ζευγαρωμένη…Τα γκομενικά της θα κοιτάζει, ή τις μόλις ενήλικες κοπέλες, που στο κάτω –κάτω δεν έχει καμία σχέση μαζί τους; Εξάλλου η Γωγώ είχε πάντοτε την τάση να μην τη νοιάζει για τις άλλες γυναίκες, εκτός κι αν ήταν πολύ πιο ωραίες από ‘κείνη, και είχαν ωραιότερους γκόμενους …
Το βέβαιο είναι ότι η Γωγώ τα χρειάστηκε στα 29 της, ανακαλύπτοντας ότι για να πιάσει γκόμενο με προοπτική συζύγου ήταν δυσκολότερο από ό,τι υπολόγιζε: Ο σύζυγος έπρεπε να έχει δίπλωμα Πανεπιστημίου, δουλειά στο δημόσιο, αλλά και μια σχετική ομορφιά, δεν μπορούσε να κάτσει στον οποιονδήποτε (όχι ότι της την έπεφτε και κανένας!). Έτσι φρόντιζε να πλησιάζει μόνον άτομα που ανταποκρίνονταν σε αυτές τις προϋποθέσεις, και όταν εντόπιζε τον πιθανό στόχο έκανε τα αδύνατα –δυνατά  να βάλει τον εαυτό της στο κάδρο, να προκαλέσει το ενδιαφέρον στον εν δυνάμει γκόμενο, και να αποδείξει πόσο συγκροτημένη/ καλή/ συγκαταβατική και μοναδική είναι. Πρόσεχε να είναι πάντα διακριτικά διαθέσιμη, να δείχνει καλό χαρακτήρα, διατηρώντας και μια ελαφριά θλίψη στο βλέμμα, επειδή ας μην ξεχνάμε ότι όλοι ξέρανε για το χωρισμό της, κι όσους δεν ξέρανε όμως, φρόντιζε να τους ενημερώσει αμέσως…
Αυτή ήταν η μέθοδός της, βασικά, να τους φέρνει κοντά της, και κάθε φορά ανακάλυπτε νέους τρόπους να κεντρίζει το ενδιαφέρον, όπως πχ τότε που διέδιδε ότι αν δεν ήταν η μισητή νυν στη μέση, τότε εκείνη θα είχε δίδυμα παιδιά με τον Μ., αντί πχ για την άλλη…
Κρίμα όμως, επειδή από μερικά τέτοια σχόλια, καταλάβαινε ο συνομιλητής ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη Γωγώ…Αν μάλιστα κάποιος είχε μεγαλύτερη οικειότητα μαζί της και την ήξερε λίγο καλύτερα, θα διαπίστωνε ότι όλα όσα έλεγε ήταν ανακόλουθα: φοβόταν το σεξ, και ήταν υποχόνδρια –αλλά από την άλλη, το χρησιμοποιούσε ασυστόλως όταν ήθελε να «τυλίξει» έναν άνδρα-, έτρεμε το ενδεχόμενο μιας εγκυμοσύνης και μισούσε τα παιδιά και τη φασαρία, ενώ ακόμα και ο πιο αδαής γνωρίζει ότι τα γονίδια κληρονομούνται και επειδή η συμβία του Μ. έμεινε φυσιολογικά έγκυος σε δίδυμα, δεν σήμαινε ότι αντιστοίχως θα τα κατάφερνε κι εκείνη –αν ήταν στη θέση της-…
Κάθε άνδρας όμως που πιθανόν να έδειχνε κάποτε ενδιαφέρον για εκείνη, ένιωθε αμέσως ότι έπρεπε να ανταγωνιστεί έναν πρώην, ο οποίος τα είχε όλα –κατά τη Γωγώ-, η οποία δεν σταματούσε ποτέ να αναφέρει τον πόνο του χωρισμού της, και ξεσπούσε κατά της «τρισκατάρατης»…Ένιωθαν λοιπόν  ότι ήταν ανεπαρκείς, επειδή παρά το ενδιαφέρον που τους έδειχνε η Γωγώ, μέσα τους, «γνωρίζοντας» τα αισθήματά της για τον Μ., δίσταζαν να κάνουν το επόμενο βήμα, μιας και εμφανιζόταν ανάμεσα τους το φάσμα του πρώην, τον οποίο εκείνη ανακαλούσε τακτικά, και λειτουργούσε ως μέτρο άνισης σύγκρισης…
Έτσι λοιπόν, μπερδεμένη ανάμεσα στο θυμό της, τις ανασφάλειές της, την αναβλητικότητά της και την αναποφασιστικότητά της, έχανε την μια ευκαιρία μετά την άλλη, και ο καιρός περνούσε, αφήνοντας το αδυσώπητο σημάδι του πάνω της. Μα εκείνη θεωρούσε ότι όλοι οι άλλοι φταίνε, και όχι η ίδια…Και κάθε φορά γινόταν όλο και περισσότερο θρασεία, επειδή πίστευε ότι μόνον εκείνη δικαιούνταν την ευτυχία, και οι άλλοι απλά την σφετερίζονταν… Μετά τους απανωτούς γάμους ενός πρώην δεσμού της, του Γιώργου Αθαν., και ενός «εν δυνάμει μελλοντικού συζύγου», που κυνήγησε επί 2 χρόνια, του Αποστόλη Ναν., -δάσκαλοι και οι δύο-, αλλά και το γάμο του Δημήτρη του γυμναστή που διατεινόταν ότι τα είχε μαζί του τη χρονιά που δεν είχε καταφέρει να πάρει απόσπαση και είχε ξεμείνει στη Σκόπελο (ο οποίος αρρώστησε από καρδιά ο δύστυχος οπότε τον παράτησε κι αυτόν- ευτυχώς όμως είχε φίλους που τον φρόντισαν και αργότερα την "έφτυσε" κι εκείνος), κατέληξε προφανώς στην διαπίστωση ότι δεν υπήρχαν και "τόσοι πολλοί διαθέσιμοι αξιόλογοι άνδρες",  γι’ αυτό στράφηκε προς τους συμβίους –συνήθως ασχημούτσικων- φιλενάδων, συναδέλφων και γνωστών της κυριών, προσέχοντας ώστε η παρείσφρησή της στα σπιτικά των γυναικών αυτών, να μην είναι προφανής …
Το θέμα είναι ότι όλοι αυτοί οι σύζυγοι θα είχαν κάποιους λόγους που επέλεξαν τις συμβίες τους, και σίγουρα δεν ήταν διατεθειμένοι να καταστρέψουν την οικογενειακή τους γαλήνη…Και η Γωγώ όμως από την άλλη, δεν θα μπορούσε να έχει μεγάλη επιρροή στους άνδρες αυτούς, καθώς τις περισσότερες φορές, παρουσιαζόταν ως φίλη που ερχόταν να προγυμνάσει τα παιδιά της οικογένειας, από «προσωπικό ενδιαφέρον για τα παιδιά αυτά»…Η ύπουλη πολιτική αυτή είχε πάντα αρνητικό αποτέλεσμα για τη Γωγώ, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις έγινε αντιληπτή και απομονώθηκε από τη φίλη της, είτε αυτή η περίπτωση αφορούσε την Αλεξία με το εργαστήριο των κοφτών κεντημάτων και τον κούκλο στρατιωτικό σύζυγό της στους οποίους προσκολλήθηκε ως φίλη της κουμπάρας τους, είτε τη Γιολάντα και τον άνδρα της το Στάθη, ή άλλες κυρίες…
Στην αντίθετη περίπτωση, όταν δλδ φίλες και γνωστές της, της γνώριζαν κάποιον έξω από τον κύκλο της, ως ένα είδος υποτυπώδους προξενιού/γνωριμίας –όπως με εκείνον τον θεολόγο, το 2008-, πάντα έκανε η ίδια πίσω, χρησιμοποιώντας τις ίδιες κουραστικές δικαιολογίες, τη διάλυση του αρραβώνα της και την αδυναμία της να ξεχάσει και να προχωρήσει στη ζωή της, μόνον που για να το πετύχει αυτό, έπρεπε να μεταθέτει  τον χωρισμό της με τον Μ., από το 1991 που συνέβη πραγματικά, σε πιο πρόσφατες και βολικές για εκείνη, χρονολογίες…
Μόνον που έτυχε κάποια φορά, τα παιδιά του Μ., να είναι καλεσμένα σε ένα παιδικό πάρτυ εκείνη τη χρονιά, και η συμβία του τα συνόδεψε στο χώρο του bowling club στο Καπακλί…Εκεί, άκουσε την μητέρα της μικρής Παναγιώτας, τη Δήμητρα, να της αφηγείται εμπιστευτικά το «δράμα μιας οικογενειακής φίλης», και της εκμυστηρεύτηκε ότι ο χωρισμός της φίλης αυτής, είχε συμβεί 4 χρόνια νωρίτερα, και ότι κατά διαβολική σύμπτωση, οι ένοχοι της απιστίας είχαν τα ίδια ονόματα με τον Μ. και εκείνη… Απολύτως ψύχραιμη, η σύζυγος του Μ., ξανασυστήθηκε με χειραψία στην άναυδη οικοδέσποινα του πάρτυ, της σύστησε τις 12χρονες κόρες της και ανέφερε τις ακριβείς ημερομηνίες αλλά και τα συμβαντα πίσω από τον χωρισμό της Γωγώς από τον Μ., και την συστηματική παρενόχληση 2 δεκαετιών…
Έκτοτε, η Δήμητρα έγινε αρωγός του ζευγαριού, και συχνά τους αναφέρει τα «νεώτερα από το μέτωπο»… Εξάλλου αυτή η ίδια «η οικογενειακή φίλη», ήταν που αδιαφόρησε εντελώς ένα πρωινό, στη διάρκεια μιας διαδήλωσης του κλάδου, για την μικρή Παναγιώτα, που έκλαιγε αβοήθητη μπροστά της, αναζητώντας τον πατέρα της που τον είχε χάσει μέσα στο πλήθος των συναδέλφων, και για καλή της τύχη βρέθηκε κοντά η μισητή νυν του πρώην που πήρε το παιδάκι από το χέρι, το καθησύχασε και το οδήγησε στον πατέρα του, που προπορευόταν γύρω στα 200 μ, και συνομιλούσε, κατά διαβολική σύμπτωση, με το  Μ….
   (συνεχίζεται)

Δεν υπάρχουν σχόλια: