Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Ονειρονήσι

Σε τούτο το νησί
τα καλντερίμια και τα χαμόγελα
τα 'χω ασπρίσει κρυφά με το φως σου
Τα γαλάζια του μάνταλα, τις πόρτες σε ρυθμό ελληνικό
για να σου μοιάζουν
Η θάλασσα μού δάνεισε ένα κοχύλι της -δε σ' το 'πα-
κι έτσι μπορώ να ονειρεύομαι τον οίστρο της φωνής σου
Της έδωσα μια χούφτα υπομονή
μου υποσχέθηκε πως θα σε περιμένει μαζί μου

Σε τούτο το νησί
ο ποντοπόρος έρωτας
γίνεται πιο κοντινός μέρα τη μέρα
Στα χέρια μου έχω κλεμμένη την αφή σου
Τα βράδια την ανάβω στην κάμαρά μου για να 'ρχεσαι
Ενα δαδί αχνόφεγγο μες στο αχανές των άστρων
Κι ακόμα -αγάπη μου- οι άνθρωποι
αναρωτιούνται τι είναι αγάπη.

Θα έχω πάντα κάτι δικό σου
σε τούτο το νησί-
ένα σεντόνι φιλί
και μια σιωπή αγχόνη

Η ομορφιά έπρεπε να 'χει το όνομά σου
Κάθε που της συστήνομαι
ανακαλύπτω τη συγγένεια
που μας δένει.

Σε τούτο το νησί
νεκραναστάσεις σωμάτων
ψυχές λιποτάκτες
Και μόνο αν έρθεις
μπορεί να σωθούμε.

Μέχρι τότε κάνε ησυχία.
Πάνω στις κόγχες των δαχτύλων σου περπάτα.
Τα όνειρα τρομάζουν
όταν τα ζεις .

Αθανασία Γιασουμή
                                                                                                                     athanasiaya@hotmail.com

αντιγραφή: http://www.poema.gr/poem.php?id=491





(Υ.Γ Είναι κάμποσος καιρός τώρα, που απασχολώ το μπλογκ με δικά μου κείμενα, τα οποία θα συνεχίσουν βέβαια, αλλά πρέπει προς το παρόν να κάνω μια μικρή διακοπή στις αναρτήσεις αυτές, ωστε να ανανεωθεί το περιεχόμενο...θα συνεχίσω λοιπόν με μερικές παρουσιάσεις ποιημάτων νέων ποιητών, και προς το τέλος του μήνα θα επανέλθω με το 3ο μέρος του "κελεπουριού")

Δεν υπάρχουν σχόλια: